“ .. ก็ .. เจ็บจริง ๆ นั่นแหละครับ(-｡-..”

ยกมือตัวเองขึ้นมาจับ ๆ ดั้งอีกที เหมือนจะชนแรงแต่แว่นกลับไม่หัก..

“ อย่างน้อยก็ไม่ต้องเปลี่ยนแว่นก่อนเปิดเทอมแหละนะ...” เขาพึมพัมออกมา

เขามองคุณตาปริบๆ เมื่อคุณบอกให้ไปประคบเย็น

” เข้าใจแล้วครับ..เอ่อ. มันแดงจนเห็นชัดเลยเหรอครับ.. “

ถ้าชัดขนาดนั้นตอนกลับบ้านคงต้องซ่อนดี ๆ ไม่งั้นพี่คงเซ้าซี้ไม่หยุดแน่..

เขาเงยหน้าขึ้นมาเล็กน้อยหลังจากก้มไปโดยอัตโนมัติตอนรุ่นพี่สวมหมวกให้ แปลกใจนิดหน่อยแต่ก็ไม่ได้รู้สึกไม่ดีอะไร กลับกันก็รู้สึกอุ่นใจกว่าที่คิด ประเพณีนี้ก็ไม่เลวเลยนี่นา

หลังยืนยืดเต็มความสูงก็โค้งน้อย ๆ ให้รุ่นพี่หนึ่งที

“ ขอบคุณนะครับ รุ่นพี่เอ่อ.. ” จะเรียกชื่อแต่ก็ลืมไปว่าไม่รู้ชื่อนี่นา

( เซมไปจ้วยล่วย😭😭 คำอวยพรของเซมไปสำคัญกับผมมาก )

( ขอบคุณค่ะ (*´︶`*) )

ตอนแรกแอบกลัวว่าจะโดนมองแปลก ๆ เพราะไม่รู้จักกันแต่อีกฝ่ายดูเป็นมิตรกว่าที่คิด(?)

“ รบกวนด้วยนะครับ ”

ว่าแล้วก็ยื่นหมวกและเข็มกลัดให้อีกฝ่าย

(นายุ้คุงแปลงร่างแย้ว🥹)

ถึงจะเห็นไม่ค่อยชัดแต่ก็พอเห็นว่าอีกฝ่ายยื่นมือมาหา เลยจับไว้แล้วค่อย ๆ ลุกขึ้นมา

“ ผมไม่เป็นไรครับ ” ลุกขึ้นมาได้แล้วก็เช็ดแว่นแล้วใส่กลับเข้าไปเหมือนเดิมถึงได้เห็นหน้าคุณชัด ๆ

“ แต่ค่อยยังชั่วที่ทั้งเด็กคนนั้นทั้งคุณไม่บาดเจ็บนะครับ “

(ขอบคุณที่มาแปะมือกันนะครับ😶🙌✨ /แปะๆ)

( (￣ ￣) .มองขึ้น > เขย่ง > แปะมือ > ..ถ้าเซมไปสูงขึ้นกว่านี้อีกผมแปะไม่ถึงแล้วนะครับ(_ _)...)

(ขอมาแจมนะคะ!✨)

ในตอนที่อีกคนไปดุเด็กน้อย ชุนก็ลุกขึ้นมานั่งถอดแว่นแล้วนวดๆ บริเวณดั้งแบบโอดโอย เหมือนตอนหงายหลังมาแว่นจะดันเข้าหน้าเต็ม ๆ เลย..

“ ? ”

เห็นเงาของคุณที่มาชะเง้อเลยหน้าขึ้นมา แต่สายตาสั้นเกินไปเลยได้แต่หรี่ตาจนเป็นขีดเดียว..

“ เอ่อ.. คุณไม่เป็นอะไรใช่มั้ยครับ ? “

CV
bsky.app/profile/ssr-...

(โบกมือทักทายโคฮารุคุงกลับเย้อๆเลยค่ะ!🥺👋👋)

(เพราะว่าอยากแจกความน่ารักให้คุนงาย🥺🫶)

(แปะอุ้งกับโยอากิคุงดังแปะๆเลยค่ะ🥺🐾✨)

(จินะจังล่ะ🥺)