ถึงจะน่าส่ายหัว แต่เพราะสิ่งที่อีกคนพูดมันคือความจริง เขาเลยแย้งอะไรไม่ได้

”งั้นก็ตั้งใจทำหน้าที่ต่อไปอย่าให้บกพร่องแล้วกันครับ“

เอียงคอมองเพื่อนตรงหน้า โคคุยะไม่เห็นถึงประโยชน์ของการทำสิ่งนั้น ดังนั้นเขาจึงยืนอยู่เฉยๆ และทำเพียงพูดตอบเท่านั้น

“ถ้าคุณไม่ขี้เกียจถอดมันออกก็เชิญเลยครับ”

ว่ายิ้มๆ มองอีกคน แววตามีร่องรอยพิจารณา

เดินผ่านมาพอดี ก่อนเลิกคิ้วมองคนดักรอเหยื่อไปทั่ว

”ก็ไม่ถึงกับตกใจหรอกครับ เรียกว่าแปลกใจดีกว่า“

พูดพลางยิ้มจางๆ ติดมุมปาก

(นี่จังจะปกป้องนายเอง)

(สนใจจ)