"ได้ค่ะ"

พยักหน้าให้และรอคุณโยกตู้แต่ก็ไม่เห็นจะมีอะไรหล่นลงมา ทำไมกันนะ??

"หรือลองทุบๆดูไหมคะ"

ว่าแล้วเธอก็เอามือที่ซ่อนอยู่ในเสื้อแขนยาวๆทุบเครื่องโป๊กๆๆๆ

แต่เหมือนแทนที่จะมีของหล่นลงมา เครื่องดันร้องแทน!!!!?

แย่แล้วววว

"คิดหรอคะ?"

กระพริบตาปริบๆแล้วเอียงหัวเล็กน้อยเป็นเชิงสงสัยว่ามันต้องคิดด้วยงั้นหรอ?? แล้วจึงพยักหน้าเมื่อโดนถาม

"ใช่ค่ะ โซราระเพิ่งขึ้นปี 1 ตื่นเตเนไปหมดเลย"

สีหน้าสดใสเอ่ยด้วยความร่าเริง

เมื่ออีกฝ่ายขยับออกมาเธอจึงเข้าไปดู มองอย่างสงสัยตาม ไม่มีของออกมาจริงด้วยแฮะ

เลยลองหยอดเหรียญตัวเองซ้ำแล้วกดจิ้มๆเครื่อง

...

ก้ไม่มีของออกมาเช่นเดิม

"ไม่ออกจริงด้วยล่ะค่ะ"

แต่แบบนี้ก้เท่ากับกินเหรียญไปสองคนแล้วสิเนี่ย(...)

สาวตัวเล็กยืนอยู่หลังคุณ..

เธอรอกดตู้ต่อแน่ๆ แต่เห็นคุณถอนหายใจเลยเป็นสงสัย

"เป็นอะไรหรอคะ?"

เครื่องมันใจร้ายกับคุณหรอ??

(ก็ไม่ค่อยมั่ใจค่ะ555555 ยุง่ายเลยน้อง)

"ย่านมุราซากิน่ะค่ะ แต่ว่าเป็นบ้านญาติ แล้วก็มีคาเฟ่อยู่ที่ย่าการค้าด้วยล่ะ"

แน่นอนก็คาเฟ่ของญาติอีกนั่นแหละ ก็บ้านเกิดของเเธอไม่ได้อยู่ที่เมืองนี้นี่นะ---

"ไว้แวะไปเที่ยวได้นะคะ คาเฟ่น่ะ มีของน่ารักมากมายเลยค่ะ"

ก็เป็นคาเฟ่ตุ๊กตานี่นะ

ดูท่าว่าจะดุเสียด้วย เเข้าใจเลยว่าถ้าปล่อยไว้ก็ดูจะไม่ค่อยดี แต่ก็... เธอครุ่นคิดหลางมองอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะลองเสนออะไรออกมา

"ลองเอาเสื้อหนาๆไปห่อแล้วอุ้มมันจะช่วยไหมนะคะ"

เหมือนเคยเห็นคนทำกันแต่ว่าแบบนั้นเธอก็ต้องไปหาผ้าหนาๆผืนใหญ่หรือเสื้อมานี่สิ เอ่....ได้หรอ

เอียงหัวให้เมื่อได้ยินคำถามของคุณ พลางหันซ้ายหันขวา

"แมวจรหรอคะ? สีดำ..."

ไม่เห็นเงาเลยแหละ

"ไม่เห็นนะคะ...กำลังจะ.."

สายตาโฟกัสที่สิ่งที่คุณซื้อ..

"เอาไปฝากน้องแมวหรอคะ?"

"เอ่อ ไม่เป็นไ--"

ไม่ทันพูดจบก็โดนพยุงไปนั่งแล้วสิ เลยออกจากระอั่กกระอ่วนเพราะเธอทำคนอื่นมาเดือดร้อนจากตัวเธอด้วยอ่ะ แต่ว่าความสนใจถูดเบนไปที่พลาสเตอร์ลายเพนกวิน

"พลาสเตอร์น่ารักมากเลยค่ะ ชอบหรอคะ? เพนกวิ้น?"

เอ่ยถามทันทีเมื่อเห็นแลวยิ้มกว้างให้ แต่ไม่คิดมั่งหรอว่าอีกฝ่ายแค่ซื้อลายนั้นไปอย่างงั้นแหละ---

???????????????????

เป็งงตาแตก ทำไมที่ขึ้นมาเป็นมนุษย์ล่ะเนี่ย

"เอ้ะ!?"

ยืนค้างเอ๋อเลย เดี๋ยวนะ--- รีแอคต่อไม่ถูกเลยโซราระ ในขณะที่เจ้าตูบน่าจะตกใจเลยถอยไปเห่าบ๊อกทีสองที

"เปลือกหอยสินะคะ.. จริงๆอันไหนก็สวยไปหมด ไม่สิ ไม่ว่าจะทำโมบายจากเปลือกหอยไหนก็คงออกมาสวยเพราะใส่ความตั้งใจอย่างเต็มเี่ยมแน่ค่ะ"

ด้วยความที่เธอชอบของแฮนเมด ดังนั้นก็เลยออกจะอวยของแนวนี้เกินจริงไปบ้างแต่นั่นก็ไม่ได้โกหกล่ะนะ

"อ้ะ โรงเรียนเดียวกันนี่คะ!! โซราระเองก็ขึ้นชั้นม.ปลายปี 1 ล่ะค่ะ"

เธอเอ่ยเดียวความยินดีและเผลอจับมือคุณ แต่นั่นดูจะเสียมารยาทมากเลยรีบปล่อย

"อ่ะ..ขอโทษนะคะ งั้นไปกันเถอะ..."

สุนัขของเธอน่าจะอยากเดินเต็มแก่แล้ว

+

กระพริบตาปริบๆให้คุณอีกแล้ว ก่อนจะยิ้มเขินๆออกมา งั้นหรอ..แต่ว่าตอนนี้ในมือของเธอเริ่มจะมีน้ำเพิ่มขึ้นมาเสียแล้ว

"อ้ะ แบบนี้มันอาจจะเยอะไปนะคะ"

เธอจะเกรงใจเอาได้ เริ่มออกอาการเลิ่กลั่กนิดนึงเพราะมันมากไป นี่เขาจะซื้อให้หมดหรอ????

ทำหน้างงให้คุณอีก

เมื่อมีแว่นมาอยู่ตรงหน้า จึงยื่นมือไปรับมาสวมเพิ่มทัศนียภาพให้ชัดขึ้น

"ขอบคุณมากนะคะ!! เกือบแล้วสิๆ"

เธอเเอ่ยความคุณด้วยรอยยิ้มกว้าง ในขณะที่เจ้าตูบข้างๆเริ่มดมคุณฟุดฟิด กำลังสำรวจกลิ่นล่ะมั้ง

"เดี๋ยวสิปอนปอน อย่าไปดมเขา-- แต่ปอนปอนไม่กัดนะคะ วางใจได้"

เลิ่กลั่กนิดนึง แต่ไม่กัดแหละโอเคอยู่

ปอนปอนFC: ได้เลยค่ะ จะรีบซื้อนะคะ ขอบคุณมากเลยยย

//แล้วเธอก็ไปซื้อจริง--

ยิ้มตอบรับคุณที่บอกว่าดี แล้วก็มือเกาแก้มเล็กๆ

"ก็ เล่นด้วยล่ะนะคะ ก็ถ้าได้เล่นด้วยกัน ปอนปอนก็จะสนุกมากกว่าเดิมยังไงล่ะคะ"

เสียงสดใสยังเอ่ยตอบพร้อมลูบเจ้าตูบที่รักของเธอ ส่วนเรื่องอาบน้ำก็

"ก็เหนื่อยอยู่ แต่ทำประจำจนชินแล้วล่ะค่ะ ไม่เป็นไรหรอก"

มั้งนะ...ไม่เป็นไรน่าแค่เลอะเทะไม่หน่อยตอนอาบกับใช้พลังงานจนเหนื่อยเพราะตัวเธอก็นิดเดียว..

"ก็ซนล่ะนะคะ แต่ว่าปอนปอนน่ารักนะคะ"

แม้ว่าเจ้าตูบของเธอจะซนไปบ้างแต่แน่นอนว่าเจ้าของก็ยังเอ่ยชมมันให้ทุกคนได้รับรู้ทั้งรอยยิ้มสดใส

"แต่ถ้าจะมารบกวนคนอื่นแบบนี้ไม่ดีเลยค่ะ"

เธอก็เลยหันไปเอ็ดเจ้าขนทองหนหนึ่งก่อนจะหันกลับมาหาคุณ

"ขอโทษที่ขัดจังหวะพักผ่อน? ด้วยนะคะ"

มันดูไม่ดีเลยน้า เขาอาจพักผ่อนอยู่..

จึงหยิบมือถือดูเวลา ก่อนที่สีหน้าจะตกใจเมื่อเห็นเวลาที่จวนแล้ว

"อ้ะ!? ไม่ทันดูเวลาเลยค่ะ"

แต่ว่านะ จากตรงนี้ถ้าวิ่งไปจะทันไหมนะ แต่?

"แล้วคุณไม่รีบไปหรอคะ??"

ทำไมอีกคนก็ดูใจเย็นจังหว่า

(ขอปักบวกทำความรู้จักนะคะ)

เสียงฮัมเพลงสดใสไปพร้อมกับจังหวะที่ก้าวเดิน กะว่าจะสำรวจอะไรนิดๆหน่อยๆรวมถึงหาคนทำความรู้จักไปในตัว แต่ว่าขาทั้งสองของเด็กสาวนำพามาในทางที่ดูไร้ผู้คน

และก็ได้ยินเสียงเอ่ยทักขึ้น

"คะ?"

สายตาทอดผ่านเลนส์แว่นหนาไปยังท้องฟ้าแล้วหันมาหาคุณ

"นั่นสินะคะ ลมพัดดีจริงๆด้วย"

ตอบกลับไม่ทันไรคุณก็ดันทักเเรื่องสายเสียนิด +

ฟังที่อีกฝ่ายพูดแล้วก็จินตนาการตามเอ...

"แบบนี้ต้องมานอนเล่นบ่อยๆแล้วล่ะค่ะ แต่ถ้ามีคนมานอนเล่นด้วยกันก็น่าสนุกดีนะคะ!"

พูดแล้วก็เริงร่า จนมองมือที่ยื่นมา แปลกใจนิดนึงและก็ยื่นมือไปจับ

"อิซาจิ โซราระ ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ โอคุเซ็นซัง"

"คงดีใจมากๆด้วยล่ะค่ะ"

มองดูทั้งสองสุนัขด้วยสายตาอบอุ่นจนกระทั่งคุณถาม แต่ไม่มั่นใจว่าถามใคร

?

มือชี้ไปทางสุนัขตน

"ปอนปอนค่ะ"

แล้วชี้กลับมาที่ตนเอง

"อิซาจิ โซราระค่ะ"

ก็แนะนำตัวไปทั้งสองอย่างเลยก้แล้วกันนะ!!

"พุดดิ้ง..นม..แล้วก็"

เสียงพึมพำอยู่ไม่ไกลจากคุณเอ่ยขึ้นก่อนที่ร่างของเด็กสาวจะเดินมาชนคุณเบาๆแบบไม่ถึงกำลังให้เซ

"อ้ะขอโทษด้วยค่ะ"

ในเมื่อเดินชนเลยชิงเอ่ยขอโทษอีกฝ่ายเสียก่อน แต่เธอสังเกตว่าอีกฝ่ายดูมีขนมแมวเเยอะจังแฮะ

เอาไปเลี้ยงแมวที่บ้านไหมนะ ดันเผลอจ้องคิดไป