( เล่นเซย์จิคุงแฮปปี้มากๆ หวังว่าจะได้เล่นกับทุกท่านอีกนะครับ )

ฮือ —

อีกนิดจะร้องไห้แล้ว แต่ว่าไม่เป็นไร ฮึบอยู่ รสหวาน ๆ ที่ได้ในปากทำน้ำตาไหลย้อนกลับขึ้นมา

“ อร่อยครับ TT ”

พูดตอบออกไปทั้งแบบนั้น เลื่อนสายตากลับลงมามองที่สายไหม เอาเข้าปากกินต่อ

“ ล แล้ว.. รุ่นพี่ไม่ซื้อของตัวเองหรอครับ.. ”

คนน้องชะโงกหน้ามองอย่างตื่นเต้น แม้จะพยายามกดเอาไว้ แต่มุมปากก็ยังยิ้มน้อย ๆ อยู่ดี

สายตาจับจ้องมองที่ขนมหวาน จนกระทั่งมันมาอยู่ในมือตน รูปกระต่ายด้วยน่ารักจัง

ยกมือขึ้นไปรับมันมา และกำลังชื่นชมมันเต็มที่เลย ในหัวคิดว่าจะมองอีกสักพักแล้วค่อยกิน

แต่พอรู้สึกตัวอีกทีหูของกระต่ายน้อยก็หายไปแล้ว เจ้าตัวสะดุ้งน้อยๆและเลื่อนสายตาขึ้นมองคุณ

“ . . . ”

ดูจะงอนอยู่นิดหน่อย

เจ้าตัวก้มลงต่ำ ใบหน้าเห่อร้อนและขึ้นสีแดงจางๆ พอนึกว่าตัวเองพูดของที่อยากทานออกไปเยอะแยะแล้วมันก็ อายสุดๆไปเลย

“ อ เอ๋ ได้หรอครับ ”

พอได้ยินที่คุณว่า กวางน้อยก็รีบเงยหน้าขึ้น ดวงตาเป็นประกาย เอียงศีรษะนิดหน่อย ก่อนจะยิ้มร่าออกมา

“ ขอบคุณนะครับ รบกวนรุ่นพี่แล้ว.. ”

สิ้นเสียงถึงได้เห็นว่ามาถึงหน้าร้านแล้ว มืออีกข้างที่ว่างยกขึ้นเกาแก้มแก้เขิน ค่อยๆดึงมือคุณ เดินเข้าไปหน้าร้าน

— ตกใจน้อยๆ เมื่อจับมือกับคุณ และก็ทำเพียงแค่กระชับมือให้อยู่ในองศาที่ตนถนัดขึ้น

“ อ เอ๋.. สีชมพูครับ.. ”

คนถูกถามเงียบไปเพราะกำลังคิดเรื่องขนาดปกติอยู่

“ ไม้เดียวพอแล้วครับ .. ”

“ ถ ถ้าเป็นอย่างอื่น... อยากกินทาโกะยากิครับ.. แล้วก็บานาน่าช็อก.. น้ำแข็งใสก็ดีครับ.. ช่วงนี้ร้อนพอดี.. ”

พอรู้สึกตัวอีกทีก็พูดเรื่องของกินออกมาทีเดียวซะแล้ว ทำเอาเจ้าตัวปิดปากเงียบ เลิ่กลั่กไปเลย

แปลกๆ... ยกมือขึ้นนวดบริเวณแก้มตนช้าๆ

“ ค ครับ สายไหมครับ ”

พอคุณพูดด้วย ก็รีบอ้าปากตอบ เม้มปากน้อยๆ แต่สุดท้ายก็พยักหน้ารับ ก็.. รุ่นพี่ไม่รู้นี่หน่าว่าร้านอยู่ตรงไหน

ลังเลไปชั่วครู่ แต่ก็เอื้อมมือไปจับแขนเสื้อของคุณไว้ เดินนำไป ตามทางที่ตนจำได้

( ขอเป็นกวางรับใช้พี่ตลอดไป )

( ฮือ มันสำคัญต่อชีวิตหนูมากค่ะ .ไหว้ )

เจ้ากวางเม้มปากมองต่ำลงอย่างประหม่า ในใจสั่นไหวอย่างควบคุมไม่ได้ พอหายใจช้าๆให้ตนใจเย็นลง

เสียงหัวเราะเบาๆของคุณ ทำเขาเลื่อนสายตาขึ้นมามองด้วยความงุนงง

แต่ก็ยิ้มน้อยๆตอบกลับคุณ

“ งั้น…ถือว่าตกลงนะครับ ”

“ ไว้เจอกันในห้องนะครับ คุโรซาวะซัง ”

เจ้าตัวก้มศีรษะลงน้อยๆ ก่อนที่จะลุกขึ้นเดินออกไป

( ตัดจบได้เลยนะครับ 🙌🏻 )

( ชอบครับ น่ารักที่สุดเลย fc น้องแล้ว )

เจ้าตัวเม้มปากน้อยๆ ไม่ได้เอ่ยขอให้คุณรอหรือว่าช่วย พอถูกถามก็ส่ายหน้าปฏิเสธ

“ ไม่เป็นไรครับ ผมไหว.. ”

ไม่ถึงขนาดเดินไม่ได้ เพียงแค่ช้ากว่าปกติเท่านั้นเอง...