“คะ..?”

ทสึรุเลิ่กคิ้วมองยิ้มๆก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ

“ทำไมถึงบอกว่าฉันเป็นกอลิล่าล่ะคะเซมไป?”

เอียงคอมอง ยังไม่เข้าใจเหตุผลเท่าไหร่

(ขอบคุณทุกคนเช่นกันนะคะ เย้! 🥺)

เห็นอีกฝ่ายเก็บให้แล้วเลยยืดตัวขึ้นยืนเหมือนเดิม

“ขอบคุณนะคะ”

เธอว่ายิ้มๆก่อนจะเอียงตัวชะโงกหน้าให้หันมามองอีกฝ่ายได้เต็มๆ

“ลงได้อยู่นะคะ แต่ว่าต้องค่อยๆลงทีละขั้นน่ะ”

ทีละสเต็ปแบบมั่นคง--

”ยามาโอกะซังกำลังจะไปไหนเหรอคะ?“

“เอ๊ะ---”

ไม่ทันจะได้ห้ามอะไรลังก็ถูกยกออกไปเสียแล้ว เจ้าตัวทำได้แค่ค้อมศีรษะให้เล็กน้อย

ลังที่ยกไปก็มีน้ำหนักอยู่ประมาณนึง

“ฉันกำลังจะเอาไปเตรียมไว้ที่ห้องจัดกิจกรรมของชมรมน่ะค่ะ”

“ขนทีเดียวจะได้ไม่ต้องเดินไปเดินมาหลายรอบยังไงล่ะค่ะ,,“

ยิ้มแหะ

“ประมาณนั้นค่ะ~ แต่ฉันก็ไม่ได้มีแนวที่ชอบตายตัวนะคะ”

“ถ้าเล่มไหนน่าสนใจก็อยากจะหยิบไปลองอ่านน่ะ”

หนอนหนังสือ..? จะเรียกว่าอย่างนั้นก็ได้

“ว่าแต่ทสึกิคาเงะซังอยากดูอะไรเพิ่มเติมอีกมั้ยคะ? เผื่อว่าเราจะได้ไปยืมพร้อมกันเลย”

“อ๊ะ--💦”

จังหวะปะทะกันกล่องที่อยู่ด้านบนสุดก็ร่วงตกลงมาเพราะแรงกระแทก แต่จะย่อลงไปเก็บก็ไม่ถนัดเท่าไหร่

“ยามาโอกะซัง?”

“ไม่เป็นไรค่ะฉันโอเค ว่าแต่ไม่ได้บาดเจ็บตรงไหนใช่มั้ยคะ?“

ค่อยๆย่อตัวลง--

เห็นอีกฝ่ายเข้ามาขวางพอดีก็เลยหยุดเดิน

“อ้าว..”

“สวัสดีค่ะเซมไป”

“อ๋า~ คนรอบตัวฉันเองก็ชอบมังงะเยอะเลยล่ะค่ะ“

หัวเราะเบาๆก่อนจะพลิกปกหลังอ่านดู เพราะเธอเองก็ยังไม่เคยลองอ่านเหมือนกัน

”เป็นนิยายแฟนตาซีที่เกี่ยวกับวงไอดอลที่ปลุกพลังได้จากตอนแสดงน่ะค่ะ..ก็เลยได้ใช้ชีวิตไปกับเวทมนตร์ แต่ว่าบังเอิญมีเผ่าพันธุ์อื่นเข้ามาด้วย“

เงยหน้าขึ้นมองยิ้มๆ

”พล็อตที่พอเดาได้ แต่คิดว่าน่าสนุกดีนะคะ~”

"ตัวฉันน่ะ. ..ชอบดอกไม้สวย ๆ
มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว"

"รักแรกของฉัน จึงเป็นเพื่อนหญิงในห้องล่ะ"

"เธอคนนั้น เป็นคนที่ให้ความรู้สึกว่าสวยมากเลย ..ทั้งดวงตา ทั้งอากัปกิริยา ทั้งนิสัย"

"แทบจะรู้ตัวว่าตกหลุมรักเข้าตั้งแต่แรกเลย"

"แต่เพราะเป็นผู้หญิงเหมือนกัน ..ฉันกลัว คิดไปเองว่าจะถูกเกลียดเข้า เลยไม่ได้บอกเธอออกไป.."

“นั่นสินะคะ..อาจจะเพราะเห็นว่าพวกเรามาคอยดูอยู่ก็ได้ ก็เลยเลือกที่จะไม่มา”

ต่อบทสนทนาได้เป็นอย่างดี ก่อนจะล้มตัวลงนอนบนผืนหญ้าเช่นกัน

“แต่ถึงจะไม่เห็น ฉันก็สบายใจที่ได้มองท้องฟ้าอยู่แบบนี้นะคะ..”

“เหมือนได้ใช้เวลากับตัวเองดีเนอะ..?”

(เค้าขอโทษที่ตอบช้านะคะ(ᐡㅠㅠᐡ)꜆꜄꜆)

พอได้ยินคำว่าไม่เป็นไรก็โล่งใจขึ้นมา

"โล่งอกไปที หลังจากนี้ต้องเดินระวังด้วยนะครับ"

ว่าจบก็ช่วยประคองคนในอ้อมแขนให้กลับมายืนทรงตัวดี ๆ เหมือนเดิม

“ฝากเซนะจังส่งรูปมาในกลุ่มให้ด้วยนะคะ,,”

เธอว่ายิ้มๆก่อนจะหยิบกระเป๋าขึ้นมาสะพายพอเห็นโทโมโยะเตรียมตัว

"ขอบคุณทั้งสองคนนะคะที่มาเจอกันวันนี้ ขอบคุณที่เชื่อใจพวกเราด้วยนะ“

@rkmsena.bsky.social

“ฉันมาหานิยายน่ะค่ะ พอดีว่ามีเล่มที่สนใจไว้อยู่“

“แต่ว่าได้มาแล้วเรียบร้อยแล้วล่ะค่ะ“

เธอพูดยิ้มๆ ก่อนจะชูหนังสือที่ตัวเองถือมาพร้อมกับหันหน้าปกกลับไปให้ดู เป็นนวนิยายแฟนตาซีชื่อเรื่อง ‘ผู้ไขว่คว้าดวงดาวแห่งโชคชะตา’

”ปกติอ่านพวกนิยายรึเปล่าคะ?“