ลองหยิบสุ่มตามที่บอก ใช้เวลาสักพักก่อนจะหยิบมาอ่าน ถึงกับขมวดคิ้วเล็กน้อย..

ก่อนจะโค้งหัวให้เล็กน้อย

“ขอบคุณสำหรับรางวัลนะครับ..”

“ขอบคุณนะครับ..”

จิ้มหยิบชิ้นที่คุณพนักงานให้มาอย่างช้าๆ ดูและมองสำรวจรอบๆวงกลมของชิ้นนี้ดูก่อน ก่อนจะเป่าเบาๆให้ลงจากนั้นก็เอาเข้าปากก่อนจะค่อย ๆ เคี้ยว

“…..?”

“เป็นรสเนื้อผสมหมูสินะครับ..”
“อร่อยมาก ๆเลยครับ”

จากนั้นก็คลี่ยิ้มเล็ก ๆ

“…ครับ???” มองคุณหัวจรดเท้าก่อนจะอ่านสถานการณ์ออก

“งั้นรอเดี๋ยวนะครับ..”

ว่าแล้วก็เดินไปค้นหาอะไรสักอย่างในกระเป๋าตัวเอง

ก่อนจะกลับมายื่นเฉพาะที่เป็นเสื้อฮู้ดให้

“ถ้าไม่รังเกียจ คุณใช้ฮู้ดของผมก่อนก็ได้ครับ..นี่ครับ..“

/ถ่ายรูปกับคุณมาสคอตแบบงง ๆ แล้วก็ได้รับลูกอมแถมมาอีก??/

ลองหาไปเรื่อย ๆ ในตอนแรกเกือบจะไม่เอะใจแต่หางตาเหมือนจะลางสังหรณ์อะไรบางอย่าง เลยลองค้นที่เดิมอีกรอบ

“อิจิเสะซังผมไม่แน่ใจว่าคือสิ่งนี้รึเปล่าที่เราตามหาน่ะ?“

เหมือนจะมี qr code หลังแผ่นไม้สักอย่างที่ดูยังใหม่อยู่เลย

/อ่านเลขที่ตัวเองได้แล้วแอบชะงักนิดหน่อย (…)/

✨ ประกาศจากห้อง 2-B โรงเรียนเซย์โจ ✨

ตอนนี้ 2-B เซย์โจ
มีทั้ง ชีทประจำห้อง และ Discord สำหรับพูดคุย แล้วนะ! 💬

สามารถเข้ามาได้เลยที่นี่
📚 เลือกที่นั่งในห้อง
🪄 อัปเดตตำแหน่ง
🤝 พูดคุยทำความรู้จักกับเพื่อน ๆ

🔗 ลิงก์ Discord:
👉 discord.gg/sfrkXGsG

📄 ชีทห้อง:
👉 docs.google.com/spreadsheets...

ในระหว่างทางไปโรงเรียน ทาคุมิได้พบกับคุณลุงเจ้าของร้านหน้าคุ้นเคยที่เวลาไปโรงเรียนมักจะเจอประจำและเหมือนว่าคุณลุงจะให้ขนมโดรายากิเเล้วก็ให้เอาไปแบ่งกับเพื่อนด้วยก็ดี

(ขออนุญาตใช้ดวงเซียมซีเหมือนกันนะคะ 🥺✨)

ทางนี้ก็เขย่าเซียมซีเช่นกัน จากนั้นก็เดินตามคุณไปดูผลลัพธ์

เหมือนว่าผลออกมาจะคล้ายๆกันแฮะ..

”ของผมเหมือนว่าจะโชคดีเหมือนกันละมั่งนะ“

อมยิ้มบาง ๆ ด้วยความเอ็นดูอีกฝ่ายไปด้วยและแอบดีใจของตัวเองเช่นกัน

15/02 | 9.30 | สวนสาธารณะมิฮานาดะ / @.YUMEAME

สายตาของเขากวาดมองไปรอบ ๆ สวน ผู้คนเดินผ่านไปมา

เขายกมือแตะผ้าพันคอลายหัวใจที่คล้องอยู่รอบคอ แต่เขาก็ยังไม่แน่ใจว่ามันจะเป็นจุดสังเกตที่ดีพอหรือเปล่า

“แบบนี้จะเห็นง่ายไหมนะ…”

พึมพำกับตัวเองเบา ๆ ก่อนจะถอนหายใจออกมาจาง ๆ

แต่ก็นะ ไหน ๆ ก็มาถึงแล้ว คงทำได้แค่รอเท่านั้นล่ะ

#CheckInRKM

14/01 | หลังเลิกเรียน | ย้อนหลัง

ในระหว่างทางกลับบ้านมีหิมะปกคลุมทั้งพื้นถนนและอาคารจนขาวโพลนไปทั่วเมือง

ระหว่างทาง สายตาเขาสะดุดเข้ากับกล่องกระดาษใบหนึ่งที่วางอยู่ริมทางเดิน ลมหิมะที่พัดผ่านทำให้มุมกล่องเผย ร่างเล็ก ๆ ของลูกสุนัขตัวหนึ่งนอนขดอยู่ภายใน ผิวขนสีอ่อนของมันเกาะไปด้วยเกล็ดหิมะบางเบา แสดงให้เห็นว่ามันอยู่ตรงนี้มานานพอสมควร

(ขอรูท 1 คนค่ะ !)

#RKM_Childhood

(มาลงทาคุมิคุงย้อนหลังค่ะ !)

/อ่านคำทำนายแอบสมองประมวลผลนิดหน่อย แต่ก็ตรงอยู่นะ/

/ก็เลยเก็บไว้กับตัวเอง/

/ซื้อของครบตามที่กำหนดเลยลองสุ่มตามครั้ง/

“เอ่อ…คือว่า..รบกวนด้วยครับ..”

/โค้งหัวให้ก่อนจะยื่นให้พนักงาน/

“ขอบคุณครับ..”

/โค้งหัวให้เล็กน้อยก่อนจะรับมา/

“ได้ครับ”พยักหน้าก่อนจะหยิบเงิน 2000 เยน

“ไม่ต้องทอนนะครับ”

จากนั้นก็หยิบคุกกี้มาด้วย

“คือว่า…”เหมือนจะลังเลอยู่นิดหน่อย

“ผมขอทราบคนวาดได้ไหมครับ💦”

“แต่ถ้าหากไม่สะดวกก็ไม่เป็นไรนะครับ แหะๆ ผมไม่คิดมากหรอก”

“ขอบคุณครับ…”

กำลังคิดว่าคงจะเอาไปให้คุณแม่นั่นแหละ(…)

/ลองแวะมาทำบ้าง(….)/

“ขอบคุณนะครับ..“

/ผงักหัวให้/

“แมรี่คริสต์มาสนะครับ”

ทาคุมิเงยหน้ามองคนตรงหน้าที่เข้ามาทักอย่างเป็นกันเอง

“…ไม่รบกวนหรอกครับ” เขาตอบเสียงเรียบ ยังคงสงวนท่าทีที่สงบและวางตัว

เขาเหลือบตามองนกที่ยังเกาะอยู่ใกล้ ๆ เพื่อยืนยันว่ามันไม่ได้ตกใจจากการมาของเธอสักพักนึง และดูเหมือนว่ามันจะยังอยู่เหมือนเดิม จากนั้นก็กลับมามองคนตรงหน้าต่อ

“นั่งก่อนไหมครับ?”เห็นว่าอีกฝ่ายอาจจะยืนนานแล้วก็ได้เลยเอ่ยปากชวนก่อน

สวนสาธารณะแถวเซย์โจว | 14.30 - 15.30

ทาคุมินั่งอยู่บนม้านั่งพร้อมกับสมุดสเก็ตช์ในมือเผยให้เห็นภาพร่างของนกกระจิบที่เกาะอยู่ใกล้ ๆ ดินสอในมือเขาขยับอย่างแผ่วเบา สายตาจับจ้องที่นกตัวเล็ก ราวกับกำลังบันทึกเรื่องราวในช่วงเวลานี้เอาไว้

#RKM_COMMU

"ปิกัสโซ่ไม่ได้เพียงสร้างงานศิลปะ"

"เขาได้สร้างมุมมองใหม่ให้โลกได้เห็นความงามในความไม่สมบูรณ์แบบ นี่คือสิ่งที่ผมชื่นชมในตัวเขาครับ"

NISHINOYA TAKUMI 西谷 匠海
Seicho high school

🎐 :: bit.ly/3VqaMST