[1 Jan 2025, ศาลเจ้าคาเซะคาวะ ช่วงเช้า]

ออกมาไหว้พระวันปีใหม่พร้อมชายวัยกลางคนใส่แว่นร่างเล็ก และเด็กผู้ชายตัวสูงโย่งอายุดูไล่เรี่ยกันคนหนึ่ง

แยกออกมาเสี่ยงเซียมซี ยืนนิ่งอ่านข้อความอยู่สักพัก

#RMK_HNY2025

winter breaks outfits ☃️🧣

(ขออนุญาตแปะรวมชุดหน้าหนาวช่วงนี้ค่ะ สามารถทักย้อนช่วงเทศกาลคริสมาสต์ได้นะคะ 🥺🫶🏻)

ไม่ทันจะห้ามอะไรของก็ถูกยัดลงแจ็คเก็ตอีกฝ่ายเรียบร้อย- มองปริบก่อนจะก้มลงมองเสื้อแจ็คเก็ตกันลมที่ตัวเองสวม ดูยังไงก็ไม่น่าจะจุได้พอ(…)

“ไม่เชิงว่าบ้านเป็นคาเฟ่หรอก แต่คุณพ่อฉันเปิดร้านอยู่ในย่านการค้าคิดะน่ะ ชื่อ Homu Cafe ไม่แน่ใจว่ารู้จักมั้ย ถ้าออกจากสวนเซย์โจวได้แล้วเดินไปไม่นานก็ถึง”

“แต่คุณแบ่งของมาให้ฉันอีกก็ได้นะเผื่อหนัก ฉันถือไหว” ยังคงมองปริบๆ— ดูท่าจะไม่อยากรบกวนเยอะ

(พ พอดีเลยคับ—)

(กดได้เป็นก่อน!)

ค้าง—— สายตาไล่จากใบหน้าอีกฝ่ายลงไปยังสาวน้อยขนดำมันแผลบที่อีกฝ่ายคุยด้วย พอเริ่มปะติดปะต่อเหตุการณ์ได้จู่ๆก็รู้สึกหน้าร้อนจี๋

“ขอโทษ— ฉันไม่รู้ว่าเมื่อกี้คือคุยกับ-“ คำว่าแมวไม่ยอมหลุดจากปาก(..)

งง--- ก้มมองชาร้อนที่จู่ๆมาอยู่ในมือ ก่อนจะตาเหลือกมองนายแบบนิ--

"ตู้กดน้ำตู้นี้มันพังค่ะอาจารย์" รีบหันไปแก้สถานการณ์ก่อน ไพล่กระป๋องชาร้อนไว้ด้านหลังตัวเอง "พวกเราก็เลยกำลังหาวิธีเอาเหรียญ-- หมายถึง หาวิธีซ่อมตู้กันอยู่ค่ะ"

เงยหน้าขึ้นมาจากเคาท์เตอร์ วางผ้าที่กำลังเช็ดอยู่เมื่อครู่ลง

"เปิดค่ะ" ตอบอีกฝ่าย สบสายตา "รับอะไรดีคะ? ตอนนี้ยังมีทั้งเครื่องดื่มและของหวานค่ะ"

"ฉันโอเคค่ะ..."

"แต่แค่งงนิดหน่อย ว่าทำไมเดี๋ยวนี้คนดูไม่ค่อยจะสนใจคนรอบข้างกันสักเท่าไหร่" ถอนหายใจอย่างไม่สบอารมณ์เล็กน้อย

เงียบ.. ไม่มีเสียงตอบรับ ดูเหมือนว่าตู้กดน้ำตู้นี้จะได้ตายจากเราไปเสียแล้ว

“ฉันคงต้องไปห้องพักครู” น้ำเสียงบอกชัดว่าเจ้าตัวไม่สบอารมณ์สักเท่าไหร่นัก “ถ้าโชคดีอย่างน้อยก็ได้เหรียญคืนมา”

[14 Dec 2024 ~ช่วงบ่าย ร้านHome Cafe แถวย่านร้านค้าในตัวเมือง]
#โรลปิด @rkm-naito.bsky.social

แถวย่านร้านค้ามีร้านคาเฟ่เล็กๆซ่อนอยู่ ร้านนี้ชื่อว่า Home Cafe (ホム) ชื่อง่ายๆตรงตัว อาจจะเคยได้ยินว่าเค้กร้านนี้อร่อยขึ้นชื่อในหมู่วัยรุ่นสาวพอตัว

เวลานี้คนเริ่มไม่ค่อยเยอะ ตรงเคาท์เตอร์มีเพียงเด็กสาวร่างเล็กรวบผมม้า กำลังเช็ดทำความสะอาดบริเวณเคาท์เตอร์ชงกาแฟ

(ไปใช้เต๋าช่วยมา— ถ้านอกรรปกติรุ่นน้องไปไหนบ้างคะ! ทางนี้ถ้าเป็นวันหยุดหลักๆจะช่วยคาเฟ่ของที่บ้านที่อยู่ในย่านร้านค้า กับอาจจะมีไปสวนสาธารณะเซย์โจวบ่อยๆ)

คงเพราะโต๊ะตั้งอยู่ตรงหัวมุม ถึงจะได้ยินเสียงฝีเท้า แต่จังหวะที่เงยหน้าขึ้นมาและตั้งใจจะหลบก็กลายเป็นว่าหลบไม่ทัน แขนที่ถือแว่นโดนชนซะแบบนั้น

“—-!”
แว่นตกอีกรอบ ตาเลยเบิกขึ้นเหมือนคนมีความผิด—

ได้ยินแบบนั้นคิ้วก็ขมวดหนักเหมือนเดิม เพราะหลังจากเสียงงี้ดดดหายไปก็กลายเป็นมีแต่ความเงียบ—

“นี่ ส่งเสียงแบบนี้ก็ไม่เห็นใจหรอกนะ” และไม่ทันขาดคำอีกฝ่าย กลายเป็นว่าไฟบนตู้ดับไปเฉยๆซะอย่างนั้นเหมือนประท้วงน้อยใจ

“เอ้า-?“ ตาโตขึ้นมา หันไปสบตาคนข้างๆแบบเธอเห็นเหมือนฉันมั้ย—

“ก็— ถ้ากลายเป็นว่าตู้มันดับไปเลยฉันก็คงช่วยแก้ต่างให้ไม่ได้“ ปัดความรับผิดชอบซะอย่างนั้น—

แต่ยังไม่ทันจะเอ่ยต่อ จู่ๆก็ได้ยินเสียงดังขึ้นมาจากข้างหลัง ”ตรงนั้นทำอะไรกันเสียงดังน่ะ!“

📌#RKM_Commu

"ถ้ามั่นใจจะทำก็ทำ ฉันก็ยังไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย"

mitani mirei | มิทานิ มิเรย์ | 美谷 美玲
seicho high yr 2 | 16 | 155/39

🐈‍⬛profile: shorturl.at/6xehW

♦️rp / co ok!
(เจ้าของแอคเป็นวัยทำงานเลยอาจจะตอบช้าไปในบางที แต่อยากเล่นกับทุกๆคนจริงๆค่ะ ทักมาได้เสมอนะคะ! ><)