(ลงโพสต์ใหม่แก้ลิ้งค์เสียค่ะ)

🧸 Handmade Doll Giveaway
สุ่มรับตุ๊กตาที่ประกอบและเย็บขึ้นจากเศษผ้า จะนำไปเป็นพวงกุญแจ พกติดตัวเป็นเครื่องราง เก็บสะสมหรือวางประดับตกแต่งก็ทำได้ อเนกประสงค์เหลือเชื่อ

ผู้เยี่ยมเยียนแวะรับตุ๊กตาได้ที่ตะกร้าบริเวณหน้าบูธ แจกฟรี ไม่มีค่าใช้จ่า⁦ย
th.shindanmaker.com/1228711

🧶🪡 Fabric Christmas Wreath Workshop
มาใช้เศษผ้าตกแต่งพวงมาลัยคริสต์มาสของตัวเองกันเถอะ!
(มีค่าใช้จ่ายสำหรับบริการสอนและค่าอุปกรณ์ 250 เยน/คน⁦)

picrew.me/en/secret_im...
(โควตเพื่ออวดผลงานฝีมือเด็ก ๆ หรือเล่นกิจกรรมเป็นกลุ่มกับเพื่อนได้เช่นกัน)

โอ้—? 😮 เลิกคิ้วมองคุณ
โอ้—? 😯 ก้มดูใต้เท้าตัวเองด้วย

ค่อยก้มตัวหยิบโน๊ตมาปัด ๆ เศษดิน สาวเท้าเดินเข้าหาเจ้าของที่ยืนอยู่ไม่ห่างกันมาก ยื่นมันคืนให้ตรง ๆ

"มันเปื้อนนิดหน่อย คงไม่ว่ากันนะ?" ถึงจะเป็นแค่คูปองส่วนลดแต่ก็นับว่าเป็นเงินเป็นทองไม่ต่างกัน ทิ้งไปคงน่าเสียดายไม่น้อย

หลุดขำเบา ๆ ฮ่า- ยัยเด็กคนนี้

"จิ๊ๆๆ ถึงขี้เหล้าแต่ฉันก็มีจรรยาบรรณนา" พูดอะไรเพ้อเจ้อขึ้นมาเฉย

"ไม่เมาเรื้อนเป็นตัวอย่างแย่ ๆ ให้เด็ก ๆ เห็นหรอก" ที่จริงเป็นคนคอแข็งพอตัวเลย

เพิ่งออกจากร้านอาหารแถวนั้นพอดี และเห็นเหตุการณ์ที่คุณทำโน๊ตปลิวต่อหน้าต่อตา แถมเจ้ากระดาษก็ลอยมาทางทิศที่ตัวมิโดริยืนอีกซะด้วย

ไหน ๆ ก็ไม่ได้เหนือบ่ากว่าแรงมาก ขออาสาเป็นพลเมืองดีซะหน่อย

ด้วยการ...

แปะ— 🩴

ยื่นเท้าเหยียบกระดาษให้อยู่กับที่ในจังหวะที่มันลอยต่ำใกล้พื้น(...) มีการหันมองคุณด้วย

'ใช่ของเธอเปล่า?' ไม่ได้ถามไปตรง ๆ แต่สื่อชัดเจนผ่านทางสีหน้าแทน

"นี่ฉันเหมือนตาลุงเห็นแก่เหล้าเรอะ" ฉีกยิ้มแห้ง ๆ ให้ยัยหนู

ภาพลักษณ์ดูเป็นเด็กเรียบร้อยหัวอ่อนแท้ ๆ แต่ดันพูดเรื่องอบายมุขขึ้นมาดื้อ ๆ เหลือจะเชื่อ

"แต่เหล้าก็ดี" เอ้า—

"ขอตัวแพง ๆ ให้สมค่าเหนื่อยหน่อยนะ" แน่นอนว่าล้อเล่น

(ผปค.สั่นกัวกฎคอมมูมากค่ะ555555 จะติดตารางเพราะพายตจังคุยเรื่องนี้มั้ย5555)

ยังไถฟี้ดโซเซียลตัวเองอยู่ ได้ยินคุณบ่นพึมพำเป็นภาษาอังกฤษเข้าเลยทึกทักเอาในใจแล้วว่าคงนักท่องเที่ยวต่างชาติละมั้ง

และในจังหวะนั้นอัลกอริทึ่มก็ดันวิดิโอตลก ๆ ขึ้นฟี้ดมาพอดี-

“อุ๊บ— ฮ่า ๆ“ หลุดขำลั่นไม่มีความเกรงใจผู้คน ก่อนนึกขึ้นได้ว่ามีคุณยืนอยู่ใกล้ ๆ

“โอ้ ซอรี่ ๆ ไม่ได้ขำเธอนะ” แก้ต่างอย่างไว ไม่อยากให้เข้าใจผิดน่ะ แถมพูดด้วยภาษาอังกฤษคล่องแคล่วสำเนียงพอใช้ได้ด้วย ท่าทางจะชำนาญอยู่นะ?

เชื่อฟังดีนี่ สมกับเป็นทายาทรับช่วงต่อร้านตัวจริง-

"ถามงี้คืออยากให้พี่สาวสอน?" ยิงคำถามเชิงหยอกเล่นกลับไป "ค่าตัวฉันแพงนา"

แวะลอกสติกเกอร์ใกล้มือตรงนั้นด้วย มือมันว่าง(...)

เลิกคิ้วมองหน้าเธอด้วย พี่สาวรู้นา นึกภาพอะไรแปลก ๆ อยู่อะดิ

"ไม่เชิง เห็นแกว่าจะทำเวิร์คช้อป"
"ว่าไงดี... ชวนเย็บปักของชำร่วยละมั้ง?" ไม่รู้เนื้องานมาก เลยตอบแบบคลุมเครือไปก่อน

และนี่ก็ยังไม่หยุดยัดของตกแต่งใส่มือให้คุณพนักงานจำเป็น(?) เอ้า เอ้า อย่าหยุดมือสิ-

ฟังเธอร่ายเรียงลิสต์ของแบบไม่ได้ใส่ใจ พอชื่อเอ๊กน็อคถูกเอ่ย วิญญาณขี้เหล้าในตัวก็ตื่นตามมาติด ๆ -

"ใส่เหล้าด้วยไหม?" โพล่งคำถามไร้หัวคิดออกไป
"อะ โทษที เด็กม.ปลายคงแตะแอลกอฮอลล์ไม่ได้นี่เนอะ" แค่นขำเล็ก ๆ ก่อนเปลี่ยนหัวข้ออย่างรวดเร็ว

"ว่าไปร้านเราก็ไปออกบูธเหมือนกัน แค่แม่ฉันคนเดียวนะที่ไป" ใช้คำว่า 'เรา' เสมือนเด็กสาวมีส่วนได้ส่วนเสียกับร้านไงงั้น

เป็นคนที่มาต่อแถวตามหลังเมื่อตะกี้นี้เอง เพราะรีบ ๆ เลยขี้เกียจเดินเข้าคอนบินิ ตู้กดสะดวกกว่าเยอะ ถึงมีคนมาก่อนก็ไม่เป็นปัญหา

มิโดริรออยู่เงียบ ๆ เว้นระยะห่างคนแปลกหน้าเอาไว้ช่วงนึง พลางหยิบมือถือมาไถจอเล่น ไม่ได้สังเกตด้วยซ้ำว่าข้างหน้าทำอะไรอยู่ คิดแค่ว่าเขาคงใช้เวลาแปป ๆ แล้วก็ไป

'แม่เธอนี่เหมือนฉันเลย' ได้แต่คิด ไม่ได้พูดออกไปหรอก-

"เห~ ก็ดีนี่ ว่าแต่ขายอะไรนะ ของกินเปล่า?" ถามเพิ่มเก็บข้อมูล มือก็ยังขยับชี้สั่งไม่หยุด มียื่นของตกแต่งส่งให้คุณด้วย พอช่วยได้อีกแรง...มั้ง

"บางทีฉันอาจจะแวะไป" แต่ถ้าไม่ใช่ของกินพี่สาวก็ขอบาย

พี่สาวแหงนหน้ามองความช่ำชอง ไม่เลว ๆ มาแทนที่ฉันคงพอไหว-

ไม่ได้ยืนเฉยธรรมดา มีชี้นิ้วไปจุดนู้นทีจุดนี้ทีใส่ยัยหนูซะด้วย จากสายตาคนนอกคงดูเหมือนเถ้าแก่ร้านคุมเด็กพาร์ทไทม์ไม่มีผิด

"อ๋า~" ลากเสียงคานยางตอบเบา ๆ "ออกร้าน? ตลาดคริสต์มาสสินะ ที่บ้านทำอะไรขายรึไง?" โมเมไปก่อน ก็หัวข้อช่วงนี้ที่ฮอตฮิตทั่วเมืองมันไม่พ้นเทศกาลคริสต์มาสนี่นา