ยิ้มแหะเขินๆ ออกมานิดหน่อยตอนได้ยินว่าเป็นคู่ร่วมกิจกรรมที่ดี

กำลังจะก้าวเข้าประตูเลยชะงักเท้าไว้ก่อน

"นั่นสินะ ถ้าอยู่ข้างในมันคงรบกวนคนมาใช้ห้องสมุดด้วย"

"งั้นลองเดินวนซ้ายดูไหม ดูแล้วไม่น่าจะหายากละมั้ง" รอบๆ ห้องสมุดดูจะเป็นสนามหญ้าโล่งๆ กับสวนหย่อมเล็กๆ

"ถ้าจุนเปย์ซังว่าอย่างงั้น ฉันก็โอเค" ถอนหายใจเบาๆ คิ้วที่ขมวดคลายออกเล็กน้อย

"...คิดซะว่าออกมาเล่นเกมแรลลี่แล้วกัน ฉันจะพยายามเป็นคู่หูที่ดีนะ" ยิ้มนิดๆ แว้บหนึ่ง

"อ๊ะ ถึงแล้ว" เดินคุยมาเรื่อยๆ ก็มาถึงห้องสมุด

"ถ้าต้องเดินหาทีละชั้นหนังสือนี่ก็งานช้างอยู่นะ" พูดเสียงเบาลงทั้งที่ยังไม่ทันได้เข้าห้องสมุดด้วยซ้ำ

ฟังแล้วย่นคิ้ว

"นิสัยไม่ดี--- โทษที ฉันหมายถึง...ทำแบบนี้ไม่ค่อยดีเลย ถึงจะเป็นคนรู้จักกันก็เถอะ"

"ใครจะใช้ชีวิตยังไง มันก็ขึ้นอยู่กับความพอใจของแต่ละคนสิ" แถมเสียง ฮึ่ม เบาๆ ตบท้อย ดูเหมือนจะพาลโมโหไปด้วยเลย(?)

เดินต่อไปอีกนิดทั้งที่ยังขมวดคิ้วอยู่ ก่อนจะพูดขึ้นมา

"ถ้าจุนเปย์ซังไม่อยากเล่นกิจกรรมนี้ ก็ไม่ต้องไปต่อก็ได้นะ"

"อ๋า..." ได้ยินคำถามแล้วหัวเราะแหะๆ

"มันอาจจะฟังดูตลกไปนิดนึง..." เสตาหลบเล็กน้อย

"ฉันแค่ว่างๆ แล้ว...คำทำนายดวงช่วงนี้บอกว่า ควรพบปะผู้คนใหม่ๆ แล้วจะโชคดีน่ะ"

"แล้วก็เจอกิจกรรมนี้พอดี ก็เลย..."

เป็นฝ่ายเกาแก้มแทน ถึงจะตอบตรงไปตรงมา แต่ก็ใช่ว่าจะไม่อาย(...)

"แล้ว แล้วจุนเปย์ซังล่ะ?" ถามกลับกลบเกลื่อนความล่ก

เดินตามไปเงียบๆ มีมองรอบๆ บ้าง จนรู้สึกเหมือนอีกคนเหลือบมองมา...รึเปล่า?

กระพริบตาปริบๆ คิดไปเองไหมนะ? เอียงคอสงสัยเล็กน้อย

"มีอะไรรึเปล่า?" ถามโพล่งออกไปเลย ไม่ปล่อยให้คาใจ

"เอ๊ะ? ไม่ต้องๆ" ปัดมือไปมา

"ฉันไม่ค่อยชอบถ่ายรูปตัวเองเหมือนกัน" ยิ้มแห้ง แหะๆ

"แค่คิดว่าคนที่ร่วมกิจกรรมนี้ปกติก็น่าจะอยากถ่ายรูปเก็บไว้ไหมนะ~ อะไรแบบนั้นน่ะ แต่คงไม่ใช่ทุกคนสินะ? ว่าไปฉันเองก็ด้วยที่ไม่ใช่" ผงกหัว สบายใจละ--

"งั้นเราไปห้องสมุดกันต่อเลยไหม?" ถามพอเป็นพิธี เท้าเดินนำไปทางออกศาลเจ้าแล้ว

"ต่อไปก็ไปห้องสมุดสินะ อืม..." ระหว่างนั้นก็มองไปรอบๆ เห็นคนมาเที่ยวถ่ายรูปของตกแต่งตามเทศกาลอะไรกันแล้วเหมือนนึกได้

"จุนเปย์ซังอยากถ่ายรูปกับอะไรก่อนไปห้องสมุดไหม? ฉันถ่ายให้ได้นะ" คิดไปเองว่าคนทั่วไปน่าจะมาร่วมกิจกรรมเพราะอยากมีรูปอะนะ---

(เจ้าเว็บนี่! /ตีๆ เว็บ--- แต่วันนี้เราก็ยุ่งทั้งวันเลยเหมือนกันค่ะ ขอโทษนะคะ TT)

ลุ้นจนเผลอกลั้นหายใจตอนที่จุนเปย์เปิดจดหมาย

"โอ๊ะ! มีคิวอาร์จริงๆ ด้วยละ" ถอนหายใจโล่งอกที่ไม่ใช่อะไรน่ากลัว--

"แต่จะทำให้ดูน่าสงสัยขนาดนี้ไปทำไมกันนะ ที่อื่นคงไม่ได้เป็นแบบนี้เหมือนกันหรอกใช่ไหม" บ่นงึมงำแต่ก็หยิบมือถือขึ้นมาเตรียมสแกน

"เอ่อ...นี่มันในศาลเจ้า ไม่น่ามีเรื่องไม่ดีเกินขึ้นนะ" ทดคำว่า แต่เรื่องลี้ลับก็มักเกิดในสถานที่ศักดิ์สิทธิ์เหมือนกันไว้ในใจ---

"ถะ ถ้าจุนเปย์ซังจะเปิด..." เปิดประเป๋าสะพายข้างแล้วค้นๆ ของก่อนจะหยิบบางอย่างขึ้นมายื่นให้ "ก็เอาเจ้านี่ไว้กับตัวก่อนนะ!"

มองดูมันก็เครื่องรางธรรมดาที่หาได้ทั่วไป เขียนว่า 'แคล้วคลาดปลอยภัย' อะไรทำนองนั้น(...)

มาถึงแถวนั้นตามเวลา แต่ยืนหลบอยู่สักพัก ใช้ความคิดอยู่ว่าจะเข้าไปทักยังไงดี

"เธอ..."
"ใบแปะก๊วย?"

สุดท้ายก็เดินเข้าไปหาแบบโต้งๆ พูดห้วนตามปกติ สีหน้าไม่เป็นมิตรก็เป็นไปตามปกติ แม้ไม่ได้มีเจตนาไม่ดี

"เจอตัวสักที จะได้ถอดเจ้านี่(หูกระต่าย)ออกได้แล้ว"

#CheckInRKM

"ห้องสมุดก็ดีเหมือนกัน" ผงกหัวอื้มๆ ช้อยส์ไหนก็ดีสำหรับคนสมองโล่ง---

เห็นอีกฝ่ายเจออะไรเลยมองดูก่อน เผื่อจะโดนแบบตัวเอง แต่พอเห็นว่าชะงักเลยเดินเข้าไปหา

"หา?" อ่านคำว่าห้ามเปิดแล้วอุทานออกมาแบบเก็บอาการไม่มิด

"ของจริง หรือแค่ดักไม่อยากให้คนเจอคิวอาร์ง่ายๆ กันล่ะเนี่ย" มองหน้าคุณแบบเลิ่กลั่ก 💦

(ความทรมานนั้นที่ฉันไม่ได้เลือกเอง)

จังหวะที่ยืนอย่างเหม่อๆ ปลงๆ ก็มีคนเดินเข้ามาใกล้ๆ พร้อมกับหมวกรูปแอปเปิ้ลและเสื้อคาร์ดิแกนที่มีเข็มกลัดเล็กๆ ติดโดยทั่วไปกันหมด ก่อนจะ...

...
..
.
..
...

สมองช็อต

เพราะตนเองรู้ 'รู้' จักคนตรงหน้า ก็เป็นเพื่อนร่วมชั้นห้องข้างกัน คนที่จำใครไม่ได้รวมถึงตัวผมด้วย นั่นมันก็ข้อดีของวันนี้เพราะเขาน่าจะจำไม่ได้

แต่จิตใจผมก็คือ... 🫠

ตัดสินใจ +

นี่ก็ซนพลิกของตกแต่งนั่นนี่ดู บางอันดูไม่น่าจะซ่อนอะไรได้ก็ยังจะดู(...)

"เอ๊ะ? อืม..." พอโดนถามก็ส่งเสียงครุ่นคิด มือก็จับนั่นนี่ดูไปพลางอยู่สักครู่ ชัดเลยว่าไม่ได้คิดไว้(...)

"ฉันคิดว่าที่สวนสาธารณะน่าจะมีแน่ๆ แต่ว่ามันก็กว้างกว่าที่นี่มากๆ เลย" ยิ้มแห้ง "...ขนาดที่แค่นี้ยังหาไม่เจอเลย"

อ๊ะ เจอกระดาษซุกอยู่ แต่เป็นแค่ใบเซียมซีที่มีคนมาซุกไว้ ขย้ำทิ้งด้วยสีหน้าไม่จอย 😤

สาวเท้าเดินตาม พลางมองรอบๆ ไปด้วย บางทีก็ดูละเอียดจนแทบจะดูทุกเสาโทริอิ(...)

"ใช่ค่ะ อย่างน้อยสามที่" หยิบมือถือมาดูไปพลางๆ

"จากตรงนี้ก็ไปได้อีกหลายที่เลยละ"
ศาลเจ้าอีกที่เอย โรงเรียนเอย สวนสาธารณะเอย ไล่ให้ฟังไปพลางๆ

"เจ้าคิวอาร์นั่นมันควรจะอยู่ตรงไหนกันนะ" ขมวดคิ้วมองสถานที่ เล็กซะที่ไหน แถมตกแต่งตามเทศกาลซะลายตาไปหมด 😔

(ฝากตัวด้วยเหมือนกันค่ะ!)

"ฝากตัวด้วยเหมือนกันนะคะ จุนเปย์ซัง" โค้งกลับบ้างในองศาที่เท่ากัน
ดูเหมือนอีกฝ่ายบอกให้เรียกยังไงก็เอาตามนั้นเลย

มองไปรอบๆ ครุ่นคิดเล็กน้อย

"ไหนๆ เราก็สตาร์ทจากตรงนี้แล้ว งั้นเริ่มกันที่นี่เลยดีไหม?"

(555555555 เป็นคุณเองเรอะคับบบบ---)

"อ่ะครับ ผมเองครับ" ยิ้มแหะๆก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ๆ

"รอนานไหมครับ? อ่ะไม่สิ วันนี้ฝากตัวด้วยนะครับ"

ยิ้มใส่แหะๆ แต่ในใจ.....

(ว่าจะเลิกมีมมันอดไม่ได้อีกละ (....))

(ไม่เป็นไรนะคะๆ เราก็ตาลายเหมือนกัน 555 /บีบนวด)

"ฮมเมะ... อ๋อ อ่านแบบนั้นนี่เอง" ผงกหัวหงึกๆ เชื่อไปอีก

"ร...Red Rabbit ค่ะ" พูดเสียงแผ่ว ดูเหมือนจะไม่ค่อยโอเคกับนามแฝง
เหมือนกัน(...)

"แต่ถ้าไม่เป็นการรบกวน ช่วยเรียกด้วยชื่อจริงดีกว่าค่ะ นามแฝงมันฟังดูค่อนข้าง...พิลึกน่ะ" เกาแก้มยิ้มแห้งๆ

"สุโอ โคกะ ค่ะ"

มีคนในชุดลายดอกไม้จดๆ จ้องๆ คุณอยู่ละ--

"เอ่อ..."

"คุณ HOMME...รึเปล่า...คะ?" น้ำเสียงดูไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่ตั้งแต่การเรียกชื่อ

(มะมะมาแล้วค่ะ /ถูกคนใช่ไหมนะคะ(...))
bsky.app/profile/rkm-...