ฟังอีกฝ่ายแล้วนิ่งไป— /ประทับใจ?!

"บางทีประสบการณ์ก็ไม่ได้ช่วยขนาดนั้น?”
“บางอย่างก็ต้องใช้เซนส์จริงๆ”
/ติ๊งกิ้ง

“อะ”
ช็อคพอเป็นพิธี

“ขอโทษนะครับ!”
“นึกว่าอายุเท่ากันซะอีก”
/หัวเราะแห้งๆ เกาหัวแก้เก้อ

“ครับ เซย์โจ”
“เครื่องแบบนั่นก็โทโมยาสึสินะฮะ”
คำสุภาพกลับมาทันที—

”อิจิเสะคุง?“
เรียกทวนแบบเรียกงี้นายโอเคมั้ยนะ

“!”
พอนายถามก็ท่าทางดีใจ
“—ได้เหรอครับ?”
มองด้วยสายตามหามิตร เปิดเทอมก็เจอคนใจดีเลย ดีจังครับคุณแม่

ชู้ตบาสจบเกมก็พักมาดูแฟน ดูแฟนบ่อยแล้ว ก็เลยดูคนรอบๆที่มาดูแฟน ยืนอมยิ้ม ชื่นชมกันให้เต็มที่เลยคับ แฟนผมเอง—

จนมาสะดุดตากับเธอที่ดูอยู่ในภวังค์กว่าใครเพื่อน มองเธอสลับกับแฟนตัวเองแบบไม่แน่ใจอะไรก็ไม่รู้

เลิกคิ้วจับคางพลางมองเธอ
“—ขนาดนั้นเลย?”

พูดออกมาด้วย(...)

“อื้อ”
“อยู่ระหว่างทางกลับบ้านก็เงี้ย”
“มีเวลาก็แวะตลอดเลย”
/รับเหรียญจากพนักงานแล้วก็ยิ้มพร้อมค้อมหัวให้

“กะว่าถ้าตีโฮมรันได้ก็จะฝันดี”
จุ๊บเหรียญแบบไม่โดนปากเพราะทราบดีถึงความสกปรก—

“รอแป๊บนึงนะ”
ผายมือให้เธอนั่งรอตรงเก้าอี้แถวนั้น ก่อนจะเดินเข้าไปในช่องที่อยู่ตรงหน้าพอดี ใส่หมวกนิรภัย ขยับๆให้เข้าที่ หยิบไม้ ยืดสะบักกับขานิดหน่อย หยอดเหรียญ ละก็ตั้งท่ามาตรฐานรอ

“ใครบ้างไม่ชอบแมว”
เหมารวมกันสุดๆ

“ก็เลี้ยงอยู่นี่นา?”
“เลี้ยงเป็น ‘ของตัวเอง’ ที่โอโตนะซังว่าเนี่ย—”
“หมายถึงเลี้ยงระบบปิดเหรอ?”
เอียงคอนิดนึงแบบไม่เก็ทคำถาม

คุยไปด้วยก็ชี้ไปด้วยว่าอยากเดินไปกดน้ำที่ตู้กดตรงนู้น ชวนเดินไปคุยไป

“เห—”
“เพราะว่ารุ่นพี่ไม่ได้สนใจอะไรเป็นพิเศษด้วยเปล่าครับ?”

“ผมเองก็คิดเรื่องชมรมอยู่”
“แต่ก็สงสัยว่าจะลงเอยที่ชมรมกลับบ้านเหมือนกัน”
/หัวเราะแหะๆ

“อา”
“นั่นสิ”
“ถ้าใส่บ่อยๆก็น่าดีใจเหมือนกันแฮะ?”
—บ่งบอกว่านี่ไม่ใช่เหตุผลในการเลือกของให้แฟนที่ผ่านมาเลยนี่หว่า(...)

“โอ๊ะ”
“น่ารัก”
ขนาดว่าชายแท้ยังมีท่าทางประทับใจขนาดนี้

“ทำไมผมถึงได้มองข้ามของน่ารักๆแบบนี้ไปได้กันนะ?”
ขมวดคิ้วจับคางทำท่าครุ่นคิดจริงจัง—

“เธอนี่เก่งแฮะ“
มองเธอแบบทึ่งๆ
”อ้ะ ไม่ได้เป็นรุ่นพี่ใช่มั้ยนะ?” ถามเพื่อความชัวร์ก่อน “ผมอยู่ม.ปลายปีหนึ่งน่ะ” /ชี้ตัวเอง

“เห—”
“จริงๆมีอีกแบบคือชอบคำสอนของพุทธศาสนาเลยมาฝึกสมาธิที่วัดในญี่ปุ่น” (...)
“แต่ก็ไม่น่าใช่อีก”

“แล้วเป็นแบบไหนเหรอครับ?”
เห็นอีกฝ่ายสีหน้าราบเรียบ ทางนี้ก็แสดงความอยากรู้อยากเห็นซะเลย

“พาไปครับ”
“ส่วนเงินเนี่ย—”
นึกไปนิดนึง
“ก็ของที่บ้านล่ะ”

“ไม่ได้ใจดีอะไรหรอก”
“เป็นความรับผิดชอบซะมากกว่า”
“เพราะว่าเป็นแมวระบบเปิด“
”ถ้าเขาไปกัดใครเข้าคงแย่”
“ไหนจะเห็บหมัดกับพยาธิอีก”

ซักพักน้องเด็กประถมกับเจ้าโมจิก็ขอตัวกลับบ้าน เราก็โบกมือบ้ายบายทั้งแมวทั้งเจ้าของ

“เห—”
“ได้สิ”

“แต่ก็อยากให้ลองซักครั้งนะ”
“ความรู้สึกตอนตีโดนน่ะ มันดีสุดๆไปเลยล่ะ”
ทำท่าสวิงแขนประกอบ

เดินมาจนถึงก็บอกพนักงานว่าเซ็ตเดียวก่อนครับ /ชูหนึ่งนิ้ว

“เพราะว่าสกปรกง่าย?”

“ถ้าเรียบๆมันจะไม่น่าเบื่อเกินไปใช่มั้ยนะ?”
แม้ของเราจะดูสนุกเกินไปก็ตาม(...)

“สีน้ำตาล—ออกแดง?”
“ยาวประมาณนี้?”
ทำมือประมาณการแถวๆระดับข้อศอกตัวเอง

“เคยเจอแบบที่หลงใหลวัฒนธรรมญี่ปุ่นจนมาเรียนภาษาญี่ปุ่นอยู่เหมือนกันฮะ”

“กับแบบที่มีภรรยาเป็นชาวญี่ปุ่น?”

“คุณเป็นแบบไหนกันนะ?”
ถามซะเลย

“โอ้ ขอบคุณครับ”
รับคำด้วยท่าทีดีใจแต่แปลกใจเร้กน้อย

“พูดภาษาญี่ปุ่นได้?”
“แต่ผมนั่นสีธรรมชาติสินะฮะ”
“—ถามแบบนี้เสียมารยาทรึเปล่านะ”
ประโยคหลังเหมือนพูดกับตัวเอง

"อ่า“
”ใช่ครับ“
ยิ้มแหะ

”พวกนี้ก็ยังใช้ไม่ได้สินะ“
คุยกับของในตะกร้า แบบพวกเทอทำให้ผมดูแย่ทั้งที่ก็หยิบมาเอง—

”ยินดีมากๆเลยล่ะ“
”ถ้าไม่เป็นการรบกวนเธอเกินไปล่ะก็นะ“

"จะว่าเป็นแมวผมมันก็ไม่ถูกแฮะ"
"พวกเค้าไม่ยอมให้ใครเป็นเจ้าของนี่เนาะ"

"เรียกว่าเป็นคนให้อาหารและสนามอารมณ์ละกันครับ"
สรุปฐานะตนอย่างเจียมเนื้อเจียมบอดี้

นิ่งไปนิดนึงตอนถามว่าพาไปเดินเล่นในสวน
"—ก็ประมาณนั้น?"
ตอบเท่านี้ แล้วเปลี่ยนไปเปิดคลิปตอนพาแมวไปฉีดยา แมวสีเทาตัวใหญ่กำลังขู่ฟ่อแฟ่พร้อมใช้มือฉกพยาบาลเหมือนเป็นงู บอกว่าตอนนั้นไม่ค่อยตลก แต่กลับมาดูทีหลังแล้วตลกดี—

(ขอบคุณด้วย คาจิคุงมาเฉลยว่าเรียนโรงเรียนm ที่อยู่สถานีข้างๆล่ะ)

"ไม่เป็นไรฮะ"
"ถ้าไม่ตรงใจขึ้นมาคนรับผิดชอบคือผมเอง"
พูดติดขำ

"ปกติให้อะไรเค้าก็ชอบนะ"
"แต่ว่าผมมักจะให้แต่อะไรตลกๆ(...)"
"หนนี้เลยอยากจะให้ดูจริงจังขึ้นสักหน่อยน่ะ?"

ถ้าเธอมองของในตะกร้าก็จะพบว่าดูไม่จริงจังอยู่ดี(...) มีแต่เลื่อมกับขนนกและเพชรปลอมแวววับวิ้งๆประหนึ่งเลือกพร้อบให้หางเครื่อง—

/เห็นตีดีขึ้นเรื่อยๆก็รู้สึกเอาใจช่วยขึ้นมา ยืนดูคุณจนครบเซต ถ้าออกมาจะเห็นเรายืนยิ้มชูนิ้วโป้งให้สองมือเลย GJ คับ

(พ่กหร่อนนี่มันช่าง555555555 ขอบคุณสำหรับหน้าม้า! เอ็นดูความเด็กมอต้น55555)

“เป็นวิธีที่ดี”
เห็นด้วย

“แต่บางคนจะใช้วิธีงี้นะ”
“คือถามให้คนอื่นบอกว่าอันใดอันหนึ่งดีกว่า”
“แล้วจะทำให้รู้ใจตัวเองขึ้นมาว่าชอบอีกอันมากกว่า“
”ก็คือความเห็นของคนถูกถามไม่สำคัญ สำคัญที่ความรู้สึก555”
เม้าใครสักคนแหละ ดูออก

“ส่วนอันนี้”
หยิบตะกร้าตัวเองขึ้นมา
“ไม่ได้ซื้อให้ตัวเอง คงใช้วิธีซื้อหมดไม่ได้”
“น่าจะต้องเลือกให้เหลือชิ้นเดียวจริงๆ—”

“รบกวนเธอช่วยตัดช้อยส์หน่อยสิ”
ขอความช่วยเหลือ

/ตั้งใจดูเป็นอย่างมาก

“ก็เหมาะกับทั้งสองสี5555”
ตอบพร้อมหัวเราะในความไร้ความสามารถในการแยกสีของตนเอง

“อาจจะมีคนที่เหมาะกับทั้งสองสีก็ได้นะ?” (...)
”ซื้อสองอัน?“
”—ใช่คำตอบที่ถูกรึเปล่านะ?“
ประโยคหลังสุดเหมือนพูดกับตัวเอง

ลูกถัดมาก็หวดลม(...) ซักพักก็เริ่มตีโดนละ แป้กบ้างลอยบ้าง จนลูกก่อนสุดท้ายก็ตีไปโดนพื้นที่ใกล้ป้ายโฮมรัน ถึงจะพลาดก็ดีใจอยู่ดีเลยเต้นดุ๊กดิ๊กออกมาสองจังหวะ— ก่อนจะปิดเซ็ตด้วยการจั่วลมอีกรอบ(...)