https://rt-fallingdown.my.canva.site/rkm-oc/#aotsuki-kaito
(ควันหลงฮาโลวีนท่านนึง—- 🧍♂️แฮปปี้ฮาโลวีนย้อนหลังนะคะ ( ̄▽ ̄))
TW : blood
drive.google.com/file/d/14d2R...
(ควันหลงฮาโลวีนท่านนึง—- 🧍♂️แฮปปี้ฮาโลวีนย้อนหลังนะคะ ( ̄▽ ̄))
TW : blood
drive.google.com/file/d/14d2R...
/ตกใจหลบไม่ทัน ได้เช็ดหน้า+แว่นซะแล้ว
/ตกใจหลบไม่ทัน ได้เช็ดหน้า+แว่นซะแล้ว
ไคโตะมาแต่เช้าเพื่อเก็บภาพบรรยากาศวันเปิดภาคเรียนเช่นทุกครั้ง แต่แล้วก่อนจะก้าวเข้าโรงเรียน ก็มีลมแรงกว่าปกติหอบกระดาษแผ่นหนึ่งมาแปะที่หน้าเต็ม ๆ
เดจาวูพิกล คล้ายเคยเจอแบบนี้มาก่อน
เขายืนนิ่ง ก่อนจะหยิบปกระดาษแผ่นนั้นออกมาดูอย่างใจเย็น ดวงตาสีน้ำเงินกวาดอ่านตัวอักษร
“….”
เทอมก่อนก็คนแปลก ๆ คราวนี้ก็สแกมเหรอ?
ไคโตะมาแต่เช้าเพื่อเก็บภาพบรรยากาศวันเปิดภาคเรียนเช่นทุกครั้ง แต่แล้วก่อนจะก้าวเข้าโรงเรียน ก็มีลมแรงกว่าปกติหอบกระดาษแผ่นหนึ่งมาแปะที่หน้าเต็ม ๆ
เดจาวูพิกล คล้ายเคยเจอแบบนี้มาก่อน
เขายืนนิ่ง ก่อนจะหยิบปกระดาษแผ่นนั้นออกมาดูอย่างใจเย็น ดวงตาสีน้ำเงินกวาดอ่านตัวอักษร
“….”
เทอมก่อนก็คนแปลก ๆ คราวนี้ก็สแกมเหรอ?
อาโอสึกิ ไคโตะ
青月 海飛 | Aotsuki Kaito
📷 Tomoyasu High School Y.2
📷 177 cm
🌃 Gallery and Status
rt-fallingdown.my.canva.site/rkm-oc/#aots...
อาโอสึกิ ไคโตะ
青月 海飛 | Aotsuki Kaito
📷 Tomoyasu High School Y.2
📷 177 cm
🌃 Gallery and Status
rt-fallingdown.my.canva.site/rkm-oc/#aots...
เขากะพริบตา สายตาหลุบลงต่ำอยู่ไม่สุข และคล้ายได้ยินเสียงกลองในหู
เหมือนจะเป็นไข้ยังไงก็ไม่รู้
“ผม…”
“ผม—ขอบคุณ ไม่ใช่สิ…“ เสียงพูดเบาลงอย่างเห็นได้ชัด แถมยังติดขัดเหมือนกำลังสับสน สุดท้ายก็เว้นช่วงปรับลมหายใจก่อนจะพูดต่อด้วยเสียงที่ฟังชัดกว่าเดิม
“ผมเชื่อคุณนะ…”
เขากะพริบตา สายตาหลุบลงต่ำอยู่ไม่สุข และคล้ายได้ยินเสียงกลองในหู
เหมือนจะเป็นไข้ยังไงก็ไม่รู้
“ผม…”
“ผม—ขอบคุณ ไม่ใช่สิ…“ เสียงพูดเบาลงอย่างเห็นได้ชัด แถมยังติดขัดเหมือนกำลังสับสน สุดท้ายก็เว้นช่วงปรับลมหายใจก่อนจะพูดต่อด้วยเสียงที่ฟังชัดกว่าเดิม
“ผมเชื่อคุณนะ…”
และทันได้เห็นภาพนั้นเข้าพอดี—
เขาชะงักเล็กน้อยแต่ไม่แสดงอาการอะไร เพียงหันกลับมามองเธอ
“เป็นอะไรรึเปล่าครับ?”
และทันได้เห็นภาพนั้นเข้าพอดี—
เขาชะงักเล็กน้อยแต่ไม่แสดงอาการอะไร เพียงหันกลับมามองเธอ
“เป็นอะไรรึเปล่าครับ?”
“ผมจะรีบกลับมานะครับ”
แล้วก้าวฉับออกจากห้องไปสู่ที่หมายโดยไม่มีการแวะระหว่างทาง พ้นอาคารจึงเริ่มวิ่งเหยาะ ๆ ไปที่โรงอาหาร
แซนด์วิชไข่สินะ…
แอบลุ้นอยู่นิดหน่อยว่าจะยังมีขายอยู่รึเปล่า และเมื่อมาถึงร้านก็พบว่า—ยังมีอยู่
+
“ผมจะรีบกลับมานะครับ”
แล้วก้าวฉับออกจากห้องไปสู่ที่หมายโดยไม่มีการแวะระหว่างทาง พ้นอาคารจึงเริ่มวิ่งเหยาะ ๆ ไปที่โรงอาหาร
แซนด์วิชไข่สินะ…
แอบลุ้นอยู่นิดหน่อยว่าจะยังมีขายอยู่รึเปล่า และเมื่อมาถึงร้านก็พบว่า—ยังมีอยู่
+
“ขอโทษนะครับ ไม่ทราบว่าช่วยอยู่รอเจ้าหน้าที่ด้วยกันก่อนได้รึเปล่าครับ”
เขากดเสียงลง หายใจหนักขึ้นเล็กน้อยเพราะเร่งวิ่งมาเต็มที่แต่ไม่ใช่ปัญหา
ออกแรงกุมข้อมือคนน่าสงสัยเอาไว้แน่นกว่าเดิม—หวังว่าจะมีคนเรียกเจ้าหน้าที่มาทันนะ
“ขอโทษนะครับ ไม่ทราบว่าช่วยอยู่รอเจ้าหน้าที่ด้วยกันก่อนได้รึเปล่าครับ”
เขากดเสียงลง หายใจหนักขึ้นเล็กน้อยเพราะเร่งวิ่งมาเต็มที่แต่ไม่ใช่ปัญหา
ออกแรงกุมข้อมือคนน่าสงสัยเอาไว้แน่นกว่าเดิม—หวังว่าจะมีคนเรียกเจ้าหน้าที่มาทันนะ
อาจเป็นภาพแปลกตาไปเสียหน่อย แต่วันนี้บางอย่างที่ควรประดับอยู่บนใบหน้าของเขาหายไป…?
ไคโตะก้าวไปตามทางไม่พูดไม่จา ทั้งที่ปกติหากพบคนคุ้นหน้าจะทักทายทางสายตาหรือก้มศีรษะให้บ้าง ยิ่งเป็นคนรู้จักก็มักจะเอ่ยทักทายเป็นมารยาทอยู่ตลอด
แต่ตอนนี้กลับเงียบ คล้ายจะเดินผ่านไปเสียเฉย ๆ ราวกับว่าเขาไม่เห็นคุณ?
อาจเป็นภาพแปลกตาไปเสียหน่อย แต่วันนี้บางอย่างที่ควรประดับอยู่บนใบหน้าของเขาหายไป…?
ไคโตะก้าวไปตามทางไม่พูดไม่จา ทั้งที่ปกติหากพบคนคุ้นหน้าจะทักทายทางสายตาหรือก้มศีรษะให้บ้าง ยิ่งเป็นคนรู้จักก็มักจะเอ่ยทักทายเป็นมารยาทอยู่ตลอด
แต่ตอนนี้กลับเงียบ คล้ายจะเดินผ่านไปเสียเฉย ๆ ราวกับว่าเขาไม่เห็นคุณ?
ศาลเจ้าคาเซะคาวะ - 31 Dec, ช่วงเช้า
เขามาทำบุญที่ศาลเจ้ากับครอบครัวรวมสามคนในช่วงเช้า โดยปีนี้ไม่ได้มีแผนจะไปที่ไหนกันเป็นพิเศษ
ถึงไม่ได้ศรัทธาในเรื่องพวกนี้นัก แต่เขาก็มักจะลองเสี่ยงเซียมซีทุกครั้งหากได้มาศาลเจ้าช่วงปีใหม่
สายตาไล่อ่านตังอักษรบนกระดาษ
คิดไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะทิ้งกระดาษลงถังไป
ถึงจะไม่ค่อยเชื่อ แต่ก็นำไปปรับใช้ได้นี่นะ
ศาลเจ้าคาเซะคาวะ - 31 Dec, ช่วงเช้า
เขามาทำบุญที่ศาลเจ้ากับครอบครัวรวมสามคนในช่วงเช้า โดยปีนี้ไม่ได้มีแผนจะไปที่ไหนกันเป็นพิเศษ
ถึงไม่ได้ศรัทธาในเรื่องพวกนี้นัก แต่เขาก็มักจะลองเสี่ยงเซียมซีทุกครั้งหากได้มาศาลเจ้าช่วงปีใหม่
สายตาไล่อ่านตังอักษรบนกระดาษ
คิดไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะทิ้งกระดาษลงถังไป
ถึงจะไม่ค่อยเชื่อ แต่ก็นำไปปรับใช้ได้นี่นะ
”แบบอื่น…ส่วนใหญ่สัตว์จะอยู่ตัวเดียวโดด ๆ แต่เห็นว่าอันนี้มีเพนกวินสองตัวก็เลยเลือกอันนี้มาน่ะครับ” มันดูอบอุ่นกว่า ประมาณนั้นละมั้งนะ
ถึงเขาจะสงสัยว่าทำไมเพนกวินถึงอยู่กลางดงปะการังได้ก็เถอะ
”แบบอื่น…ส่วนใหญ่สัตว์จะอยู่ตัวเดียวโดด ๆ แต่เห็นว่าอันนี้มีเพนกวินสองตัวก็เลยเลือกอันนี้มาน่ะครับ” มันดูอบอุ่นกว่า ประมาณนั้นละมั้งนะ
ถึงเขาจะสงสัยว่าทำไมเพนกวินถึงอยู่กลางดงปะการังได้ก็เถอะ
โรลปิด w/ @rkmsena.bsky.social
ยิ่งใกล้สิ้นเดือนอากาศยิ่งหนาวมากขึ้นเรื่อย ๆ โดยเฉพาะสถานที่ใกล้ท่าเรือแบบนี้—
ไคโตะอยู่ในชุดโค้ทกันหนาวสีน้ำเงินและผ้าพันคอสีเข้ม สะพายกระเป๋าเป้และกระเป๋ากล้อง กำลังยืนถือกล้องถ่ายภาพบรรยากาศระหว่างรอใครอีกคนอยู่ที่จุดนัดพบ
+
โรลปิด w/ @rkmsena.bsky.social
ยิ่งใกล้สิ้นเดือนอากาศยิ่งหนาวมากขึ้นเรื่อย ๆ โดยเฉพาะสถานที่ใกล้ท่าเรือแบบนี้—
ไคโตะอยู่ในชุดโค้ทกันหนาวสีน้ำเงินและผ้าพันคอสีเข้ม สะพายกระเป๋าเป้และกระเป๋ากล้อง กำลังยืนถือกล้องถ่ายภาพบรรยากาศระหว่างรอใครอีกคนอยู่ที่จุดนัดพบ
+
ตั้งใจมาซื้อเครื่องดื่มร้อน ๆ แต่เห็นว่ามีสุ่มหนังสือด้วยเลยลองดูสักหน่อย—-
เป็นหนังสือให้กำลังใจทำนองนั้นไหมนะ
ตั้งใจมาซื้อเครื่องดื่มร้อน ๆ แต่เห็นว่ามีสุ่มหนังสือด้วยเลยลองดูสักหน่อย—-
เป็นหนังสือให้กำลังใจทำนองนั้นไหมนะ
อืม….
สุดท้ายก็ตัดสินใจซื้อของมาสองชิ้น ดูเหมือนจะจับได้คูปองส่วนลดด้วย
อืม….
สุดท้ายก็ตัดสินใจซื้อของมาสองชิ้น ดูเหมือนจะจับได้คูปองส่วนลดด้วย
เมนูน่ากินเยอะมากจนเลือกไม่ถูก เลยสอยเมนูที่มีลูกสตอเบอรี่มาทั้ง 3 เมนูอย่างละชิ้น(….)
ส่วนคุกกี้เสี่ยงทายที่ได้มานั้น—
พกส้มจะโชคดีแล้วก็ได้ส้มมาด้วยเหรอ—- ถึงจะไม่ได้เชื่อมากนัก แต่พอเจอแบบนี้ก็รู้สึกโชคดีอยู่นะ
เมนูน่ากินเยอะมากจนเลือกไม่ถูก เลยสอยเมนูที่มีลูกสตอเบอรี่มาทั้ง 3 เมนูอย่างละชิ้น(….)
ส่วนคุกกี้เสี่ยงทายที่ได้มานั้น—
พกส้มจะโชคดีแล้วก็ได้ส้มมาด้วยเหรอ—- ถึงจะไม่ได้เชื่อมากนัก แต่พอเจอแบบนี้ก็รู้สึกโชคดีอยู่นะ
แต่ไม่นึกว่ากำลังโดนจ้องอยู่เสียเอง…
ค่อนข้างแปลกใจ เหมือนเธอกำลังพูดอะไรด้วยอยู่เลย—- แต่ไม่มีเสียง?
จากนั้นเขาหันมามอง
“เมื่อสักครู่นี้พูดอะไรกับผมรึเปล่าครับ?”
(ใช้คำผิดไปหน่อย มันคือรู้ตัวว่าเธอทำอะไรอยู่หรือไม่รู้ตัวค่ะ 🙂↕️)
แต่ไม่นึกว่ากำลังโดนจ้องอยู่เสียเอง…
ค่อนข้างแปลกใจ เหมือนเธอกำลังพูดอะไรด้วยอยู่เลย—- แต่ไม่มีเสียง?
จากนั้นเขาหันมามอง
“เมื่อสักครู่นี้พูดอะไรกับผมรึเปล่าครับ?”
(ใช้คำผิดไปหน่อย มันคือรู้ตัวว่าเธอทำอะไรอยู่หรือไม่รู้ตัวค่ะ 🙂↕️)
จากนั้นหันกลับมาที่ตู้อีกครั้ง ถ้าได้ที่อยากได้ก็ดีไป แต่ถ้าไม่ได้อย่างน้แยไม่ซ้ำก็พอ…
หยอดเหรียญลงไปครบจำนวน หมุนตู้ดังแกร็ก
เสียงแคปซูลตกลงมา
จากนั้นหยิบ ถอยออกมาจากหน้าตู้ แล้วเปิดออก
—….
เป็นเจ้าโลมา หน้าตาเหมือนเดิมเป๊ะ———
ไคโตะมองมันด้วยสีหน้าสงบนิ่งยากจะบอกอารมณ์ตามปกติ
ดวงไม่ดีเท่าไรนะเนี่ย….
จากนั้นหันกลับมาที่ตู้อีกครั้ง ถ้าได้ที่อยากได้ก็ดีไป แต่ถ้าไม่ได้อย่างน้แยไม่ซ้ำก็พอ…
หยอดเหรียญลงไปครบจำนวน หมุนตู้ดังแกร็ก
เสียงแคปซูลตกลงมา
จากนั้นหยิบ ถอยออกมาจากหน้าตู้ แล้วเปิดออก
—….
เป็นเจ้าโลมา หน้าตาเหมือนเดิมเป๊ะ———
ไคโตะมองมันด้วยสีหน้าสงบนิ่งยากจะบอกอารมณ์ตามปกติ
ดวงไม่ดีเท่าไรนะเนี่ย….
อดนึกสงสัยขึ้นมาไม่ได้ ทำไมถึงผักชีอีกแล้ว???? หรือช่วงนี้กำลังเป็นเทรนเหรอ?
อาจเพราะมันมีส่วนประกอบเหมือนสิ่งที่ตามหาอยู่เลยดูเด่นขึ้นมาก็ได้ ถึงจะเป็นโมจิก็เถอะ
ฝีเท้าชะลอและหยุดลง จากนั้นหันมาถามอีกคน นิ้วชี้ไปที่ร้านดังกล่าว
“คาโยะอิจิซัง เคยเห็นโมจิไส้ผักชีมากก่อนรึเปล่าครับ”
อดนึกสงสัยขึ้นมาไม่ได้ ทำไมถึงผักชีอีกแล้ว???? หรือช่วงนี้กำลังเป็นเทรนเหรอ?
อาจเพราะมันมีส่วนประกอบเหมือนสิ่งที่ตามหาอยู่เลยดูเด่นขึ้นมาก็ได้ ถึงจะเป็นโมจิก็เถอะ
ฝีเท้าชะลอและหยุดลง จากนั้นหันมาถามอีกคน นิ้วชี้ไปที่ร้านดังกล่าว
“คาโยะอิจิซัง เคยเห็นโมจิไส้ผักชีมากก่อนรึเปล่าครับ”
จังหวะนั้นก็เห็นเธอเข้ามาในระยะสายตาพอดี
“เป็นอย่างไรบ้างครับ”
ดูสนุกนะ หยิบอะไรมาบ้างเนี่ย?
จังหวะนั้นก็เห็นเธอเข้ามาในระยะสายตาพอดี
“เป็นอย่างไรบ้างครับ”
ดูสนุกนะ หยิบอะไรมาบ้างเนี่ย?
ขณะกำลังตัดสินใจสายตาก็เหลือบไปเห็นเงาของใครบางคนบนกระจก
กำลังรอต่ออยู่รึเปล่านะ?
เขาหันไปหาอีกฝ่าย ถอยให้
”เชิญก่อนไหมครับ?“
(อันนี้เรฟอ้างอิงตู้ที่กดอยู่ค่ะ— ╰(*´︶`*)╯♡)
ขณะกำลังตัดสินใจสายตาก็เหลือบไปเห็นเงาของใครบางคนบนกระจก
กำลังรอต่ออยู่รึเปล่านะ?
เขาหันไปหาอีกฝ่าย ถอยให้
”เชิญก่อนไหมครับ?“
(อันนี้เรฟอ้างอิงตู้ที่กดอยู่ค่ะ— ╰(*´︶`*)╯♡)