พยักหน้า ไม่ได้พูดตอบอะไรเพิ่มเติม
มองคุณเดินออกจากร้านแล้วก็เริ่มถักไหมพรมต่ออย่างตั้งใจ
(จบรูทเลยนะคะ!)

ทำท่าเหมือนจะถามอะไรต่อ แต่เมื่อเห็นคุณหยิบมือถือขึ้นมา จึงไม่ได้พูดอะไร

รอให้เงยหน้าขึ้นมา จากนั้นก็พยักหน้าตอบ

“อ่อ..โอเคค่ะ ต้องไปแล้วสินะคะ“
“..ไว้เจอกันอีกทีในงานคริสต์มาสนะคะ ขอบคุณสำหรับคำแนะนำด้วย”
ยกมือโบกไปมาให้เบาๆ

พยักหน้า

“ถนัดวิชาฟิสิกส์ด้วยหรอคะ..” พูดแล้วก็นิ่ง

“..ถ้าเป็นไปได้ อยากได้คำแนะนำวิชานี้มากๆเลยค่ะ”
”ไว้รบกวนโฮชิซากิซังด้วยได้มั้ยคะ“

ส่ายหน้า บอกเป็นเชิงว่าไม่เป็นไร
“ถ้าเป็นอย่างที่โอคุระซังว่าก็คงดีค่ะ” ก้มมองไหมพรมในมือ

”..แล้วโอคุระซัง..“
”ว่าระหว่างผ้าพันคอ กับตุ๊กตา..แบบไหนดีกว่ากันหรอคะ“

“อ๋อ ได้คนรู้จักหรอคะ”

”..ชั้นได้คนที่อยู่อีกห้องนึง“
”ชื่อริวงาซากิน่ะค่ะ ไม่เคยคุยกันเลย“ เธอเกาหัว

“โอคุระซังรู้จักมั้ยคะ?”

“..ถ้าไม่รังเกียจ จะเอาไปอ่านก่อนก็ได้นะคะ ชั้นอ่านทวนไปแล้วน่ะค่ะ“

แอบยิ้มให้เล็กน้อย

”แล้วโฮชิซากิซังถนัดวิชาอะไรหรอคะ?“

“..ไม่เป็นไรค่ะ” กระแอมและพยักหน้าเบาๆ
มองท่าทางเลิ่กลั่กนั่น

”แล้ว โอคุระซังเตรียมของขวัญไว้รึยังคะ?“

“..ได้เลยค่ะ” พยักหน้าแล้วก็เขยิบตัวเข้าไปใกล้เล็กน้อย

“ปกติชั้นจะจำเฉพาะส่วนสำคัญค่ะ เหตุการณ์ที่โดดเด่น ใครเป็นคนทำ อะไรประมาณนั้น แล้วก็..เอ่อ..”
หยิบสมุดโน้ตเล่มเล็กๆขึ้นมาเล่มหนึ่ง มีโพสต์อิทแปะอยู่หลายสี

“อันนี้ชั้นทำบันทึกสรุปไว้จากหนังสือค่ะ..”
“..ลองอ่านดูก็ได้นะคะ เผื่อว่าจะเข้าใจขึ้น” ค่อยๆขยับสมุดมาให้ตรงหน้าอีกฝ่าย

“คะ?” หันขวับ
“..ชั้นทำให้บัดดี้น่ะค่ะ..กิจกรรมวันคริสต์มาสของห้องไงคะ โอคุระซัง” รีบอธิบาย หน้าเริ่มแดงนิดๆ

“….ชั้นยังไม่มีแฟนหรอกค่ะ“ คิ้วขมวด รู้สึกอายขึ้นมานิดๆพอพูดถึงเรื่องนี้

“ได้หรอคะ✨” ดูดีใจขึ้นมาเลย

”..เอ่อชั้น ชอบวิชาประวัติศาสตร์กับชีวะน่ะค่ะ“
”งั้นเรา มาติวกันระหว่างนี้กันมั้ยคะ“
วางไหมพรมลงบนตัก

“อ่อ..จะมานั่งรอเวลาด้วยกันก็ได้นะคะ ชั้นมาคนเดียวพอดี..“ ถึงจะเห็นว่านั่งลงแล้วก็เอ่ยปากชวนอยู่ดี

”ส่วนอันนี้“ เธอยกไหมพรมขึ้น
”จะถักเป็นของขวัญค่ะ..แต่ไม่รู้จะทำทันมั้ย” คิ้วขมวดมุ่น

“อ่อ..ค่ะ” พอหายตกใจก็ค่อยๆพยักหน้ารับ ดูจะไม่ได้โกรธอะไร

“สวัสดีตอนบ่ายค่ะ โอคุระซัง”
แล้วก็ชูไหมพรมที่พันเป็นก้อนให้ดู

”..พอดีกำลังจะถักผ้าพันคอน่ะค่ะ“ แม้สภาพจะดูไม่ค่อยเหมือนผ้าพันคอเท่าไหร่

”โอคุระซังออกมาทำธุระหรอคะ?“

”!!“
แน่นอนเพราะมัวแต่จดจ่อกับไหมพรมในมือ เลยเผลอสะดุ้งแรงจนแม้แต่ใบหน้านิ่งๆยังทำตาโตขึ้นมามากกว่าปกติ

เงยหน้ามอง “…อ โอคุระซัง..?“

แล้วก็มองค้างอยู่อย่างนั้น เหมือนจะตกใจน่าดู

“อ่า ก็จริงค่ะ ชั้นก็เอามา..”
เธอชี้ไปที่กองหนังสือที่อยู่บนโต๊ะจำนวนหนึ่ง

”ตอนแรกว่าจะเริ่มอ่านหลังจากถักอันนี้เสร็จ..แต่คงต้องหยุดก่อนล่ะค่ะ“ ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้

”..เราอ่านด้วยกันมั้ยคะ เผื่อมีจุดไหนจะได้ช่วยกันเสริม..หรือว่าถ้าชอบอ่านคนเดียวก็ไม่เป็นไรนะคะ..ชั้นจะได้ไม่รบกวน“

นั่งฟังอย่างตั้งใจและพยักหน้ารับเมื่อฟังจนจบ แม้คิ้วจะยังขมวดอยู่เล็กน้อยก็ตาม
"..อืม ไม่แน่ใจว่าจะได้ผลมั้ย แต่ไว้จะลองคุยกับคุณแม่ดูอีกทีค่ะ"
"ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะคะ โฮชิซากิซัง"

"..จะว่าไปแล้ว นี่มาหาที่อ่านหนังสือสอบเหมือนกันรึเปล่าคะ?" ถามถึงเหตุผลที่คุณมาที่ร้านกาแฟนี้

มองไปสบตาพอดีก็ดูจะตกใจนิดๆ

"..เข้าใจว่าจะเป็นคนอื่นซะอีกค่ะ ที่แท้ก็เป็นอากิฮิโตะซังนี่เอง" พอจะเข้าใจเหตุผลที่วันนั้นดูท่าทางแปลกๆตอนมาถามเรื่องของขวัญแล้ว

เธอรับไปถืออย่างเบามือ

"..ยังไงก็ชอบแน่นอนค่ะ ขอบคุณสำหรับของขวัญนะคะ อากิฮิโตะซัง แล้วก็ ดอกไม้สีสวยมากๆเลย"
"กลับไปจะตั้งใจอ่านเลยค่ะ"
ยกมุมปากมากขึ้นกว่าปกติ
ดูเหมือนจะถูกใจเอามากๆเลยล่ะ

"..เอ่อ ขอบคุณนะคะ" พออีกฝ่ายพูดแบบนั้นก็ดูผ่อนคลายขึ้นมาเล็กน้อยและพูดต่อ

"เอาจริงๆก็ไม่ได้มีอะไรมากหรอกค่ะ แต่ว่าช่วงหลังๆมาชั้นเจอแมวตัวนี้บ่อยมาก จนเริ่มอยากเลี้ยงจริงจัง แต่ยังไม่มีโอกาสคุยกับคุณแม่เรื่องจะขอเลี้ยงเลยค่ะ.."

"เพราะกลัวว่าอยู่ดีๆ ถ้าน้องหายไป แล้วไม่ได้เจอกันอีกก็คงรู้สึกเสียใจที่ไม่ได้ดูแลแน่ๆ.."
"ก็เลยมัวแต่คิดเรื่องนี้ทุกวันเลยล่ะค่ะ..ทั้งๆที่ควรเตรียมสอบแล้วแท้ๆ"

เอ้ะ..

งานคริสต์มาส..
ยืนเหม่ออยู่แปปนึงก่อนจะนึกออก
"!!"

"..อะ เอ่อ.. เข้าใจแล้วค่ะ งั้น.."
"..ฝากบอกเพื่อนอากิฮิโตะซังว่าชั้นจะยังไม่ไปซื้อก็แล้วกันนะคะ"
ก็ยังเชื่อว่ามีคนฝากมาถามอยู่

"..ที่อยากที่สุดตอนนี้คือเรื่อง 'บ้านวิกลคนประหลาด' ค่ะ..กะว่าจะไปซื้อหลังสอบเสร็จอยู่"

ถ้าไม่ถูกอีกฝ่ายรั้งไว้ก่อน เธอคงไปที่ร้านหนังสือแล้ว