"ใช่ครับ วันนี้...โอเค~ งั้นนนแปบนึงนะครับ" พูดจบก็ผงกหัวนิดๆแล้วดึงโทรศัพท์กลับมาใกล้ๆตัว

"โอ...เค! ผมเมมวันไว้แล้วครับ เรามาเจอกันซักกี่โมงดี? ตื่นเช้าหน่อยดีไหมครับ? 8โมง?" เจ้าตัวว่าไปมือก็กดเมมรายละเอียดไปด้วยก่อนจะเหลือบมามองอีกคน

(จู่ๆก็หลังคาบ้านหาย---🫠)

"??" ตอนอีกคนหลุดขำก็ทำท่างงนิดหน่อย แต่ก็หัวเราะตามไปอยู่ดีแบบไม่คิดอะไรมาก

"เด็กๆต้องชมแน่นอนครับ แบบว่ามันน่ารักมากเลยน่ะ" เขาว่าแบบนั้นก่อนจะก้มมองผ้าพันคอในมือนิ่งคิด

"ไม่ได้การละ ก่อนเด็กๆจะเห็นผมว่าผมใส่ตอนนี้เลยดีกว่า" พูดจบก็รีบดึงผ้าพันคอผืนเดิมของตัวเองออกแล้วสวมผืนใหม่ที่เพิ่งได้มาสดๆร้อนๆทันที

"เป็นไงครับ? เข้ากับผมรึเปล่า?"

"ผมเองก็ไม่มีแผนจะทำอะไรช่วงนี้เหมือนกันครับ" พูดจบก็สับจอเปิดแอปปฎิทินขึ้นมาดู

หน้าจอปฎิทินไม่ค่อยมีอะไรจดไว้มากนัก ยกเว้นวันเปิดเทอม หรือวันสำคัญทั่วๆไป

"อืม.. ช่วงเปิดเทอมแรกๆอาจจะยุ่งๆกันหน่อย เป็นช่วงอาทิตย์ที่ 2 หลังเปิดดีไหมครับ?"

"วันอาทิตย์?"

"ไม่หรอกครับ ยังรู้สึกว่าเดินได้ไม่เต็มที่เลยต่างหาก" เขาตอบกลับไปก่อนจะทำท่านึกๆนิดหน่อย

"ผมว่าน่าจะเอามาริโอ้ไปไม่ได้ครับ กลัวว่าถ้าคนเยอะๆเดี๋ยวจะวุ่นเอา" ตอนที่พูดสายตาก็เหลือบมองเจ้าตัวดีไปด้วย

"แล้วก็น้องอายุเยอะแล้ว เดินมากๆน้องจะปวดขากับช่วงกระดูกเอาน่ะครับ" มาริโอ้แหงนหน้ามามองเหมือนนึกว่าตัวเองกำลังโดนเรียกอยู่รึเปล่านะ!?

ได้ยินแบบนั้นก็หัวเราะออกมาเบาๆเลย

"ถ้าริริโอะซังว่าแบบนั้นละก็ ลองไปเดินด้วยกันไหมครับ?" เขาเอ่ยปากออกไปแบบไม่ทันคิดอะไรมาก

"ถ้าไม่เริ่มตอนนี้ ก็จะลืม แล้วก็ไม่ได้เริ่มนะครับ!"

"ถือว่าพาผมไปเดินเล่นชิลๆเหมือนอย่างตอนนี้ก็ได้ครับ!" (...)

"วันเดียวสบายๆเลยครับ!" เขาทำท่าอยากจะเบ่งกล้ามประกอบ แต่เพราะมือถือโทรศัพท์อยู่เลยไม่ได้ทำ(...)

"ลองดูนะครับ ไปกับคนที่อยากไปก็ได้ ผมว่าน่าสนุกมากเลย"

"ส่วนของฝากก็แค่ ของอร่อยขึ้นชื่อของจุดแวะพักน่ะครับ" เจ้าตัวยิ้มแหะๆ แต่สักพักก็ลากนิ้วเลื่อนไปบนหน้าจอให้อีกคนดูด้วย

"อย่างขนมตัวนี้ กับพวกเบเกอรี่" ภาพขนมญี่ปุ่นและดังโงะ ทั้งยังเค้กปรากฎบนจอประกอบ

"ได้สิครับ ยินดีเลย" ชายหนุ่มท่าทางตื่นเต้นเสียยิ่งกว่าคนที่ขอข้อมูลซะอีก(...)

ระหว่างที่อีกคนเลื่อนรูปไปมา บางครั้งก็มีภาพอาหารติดมาบ้าง แบบที่ว่าคั่นระหว่างวิวกับภูเขา เหมือนเจ้าของโทรศัพท์เจออะไรก็ถ่ายดะไว้ก่อนตลอดการเดินทาง--

"เขาบอกว่าตรงจุดแวะพักเองก็มีของอร่อย ริริโอะซังลองขับรถไปแวะดูได้นะครับ เอ..มีเคเบิ้ลคาร์ไหมนะ?" เจ้าตัวขมวดคิ้วครุ่นคิดนึกย้อนไป

"โอ๊ะ ของฝาก!"

"คุณละก็..." คิดในใจว่าเป็นคนดีจังน้าๆๆ รีพีท---

"ผมว่าจะขอให้ถูกลอตตารี่รางวัลใหญ่ซะหน่อย คุณว่ามันจะเป็นจริงไหมครับ?" เจ้าตัวพูดด้วยท่าที ทีเล่นทีจริง

"ถ้าถูกละก็ ผมจะเอาไปซื้อรถซักคันดีไหมน้า--" ปากก็ชวนคุยไป เท้าเองก็ออกเดินนำอีกฝ่ายเข้าสู่เส้นทางดั่งเดิมที่เคยชวนไว้แต่แรกไปด้วย

"เรียกว่าไปลองละมั้งน้า~" เจ้าตัวยิ้มแย้มก่อนจะยกมือถือขึ้นมาอวดรูป

แน่นอนว่ามีแต่รูปวิวตลอดเส้นทางเดินเขา

"โนะโคะกิริยามะครับ.. วิวสวยมากเลยครับตลอดเส้นทาง! ผมเดินไปเรื่อยๆราวๆ 2 ชม... ได้เพื่อนระหว่างทางด้วยครับ พวกคุณลุงคุณป้าแนะนำจุดพักกับอาหารอร่อยๆให้ด้วย"

"ริริโอะซังอยากลองไปดูซักครั้งไหมครับ? แค่มีรองเท้าดีๆซักคู่ก็สบายแล้วครับ"

แน่นอนว่าชอบไม่ชอบสามารถดูได้จากตาเป็นประกายวิบวับนี่ มันวิบวับๆสุดๆไปเลยตอนนี้

"สุด..ยอด! ดีเหรอครับ? ให้ผมเป็นอันนี้จะดีเหรอ?" เขาเงยๆก้มๆมองทั้งคุณทั้งของไปมาหลายทีทีเดียว

"มันน่ารักเกินไปแล้วครับ ผมต้องใส่ไปอวดเด็กที่โรงเรียนซะแล้ว" พูดไปก็ยื่นมือสั่นเทา(?) ออกไปตรงหน้ารอรับผ้าพันคอ

"สปีริตดีมากครับ!!" ยกนิ้วโป้งให้พร้อมหัวเราะเบาๆไปด้วย แก้มมาริโอ้นุ่มมากตอนที่โดนหยุม---

"ริริโอะซังต้องตกใจแน่ๆ... ผมน่ะไปปีนเขามาครับ" พูดแล้วก็ทำท่ายืดนิดๆเหมือนอวด--

"สนุกมากเลย ได้คุยกับพวกลุงๆป้าๆที่อยู่แถวนั้นด้วยครับ มีรูปถ่ายด้วยนะ"

"'เพิ่งจะ' 30 เองต่างหากครับ ถ้ายังมีแรงวิ่งไล่เด็กๆอยู่ก็ยังถือว่าสาวอยู่นะครับ" เจ้าตัวว่ายิ้มๆ

มาริโอ้เอาหัวชนเข้ากับตัวริริโอะ ท่าทางอยากจะเล่นต่อ

"ผมเพิ่งไปวิ่งมาครับ น่าจะซัก...เกือบๆ20นาทีได้" พูดพลางเหลือบมองนาฬิกาตัวเองไปด้วย เหงื่อเกาะเต็มหน้าแต่ก็ยังคงมีรอยยิ้มเหมือนเดิม

"ถ้าไม่ติดอะไร มาเดินเล่นด้วยกันไหมครับ?"

😱แย่แล้----

แน่นอนว่ายังไม่หาย แถมเล่าให้เด็กๆฟังด้วยฟามพูมใจด้วย--

"อ.. เอ๊ะ?" เลิกลั่กขึ้นมาเลย ทำท่าชักมือกลับไปมาเล็กน้อยเหมือนตัดสินใจไม่ได้ว่าจะซ่อนต่อหรือยังไงดี(...)

"ผมคงตื่นเต้นเกินไปน่ะครับ จะบอกให้ทำเป็นไม่เห็นก็ไม่ทันแล้วสินะเนี่ย" ท่อนหลังบ่นกับตัวเองอุบ หัวคิ้วลู่ลงนิดๆ

"อุ๊บ... ฮะๆๆ"
แต่คิ้วลู่อยู่ไม่นาน พอเห็นอีกคนหัวเราะก็เลยหัวเราะตามไปด้วยเลย

มาริโอ้แฟนเซอร์วิสอย่างดี กระดิกหางตอบรับยอมให้ลูบได้ชิลๆ

"พอดีผมพามาริโอ้มาเดินเล่นน่ะครับ อากาศดีๆแบบนี้จะให้อุดอู้อยู่แต่ในห้องได้ไงละเนอะ?" มือเอื้อมไปลูบหัวมาริโอ้แปะๆที 2 ที

"ดูสิ แถมยังโชคดีออกมาเจอสาวๆซะด้วย" ท่อนนี้เงยหน้ามามองอีกฝ่ายด้วยรอยยิ้ม

"เพิ่งออกมาเดินหรือว่าเดินเล่นมาซักพักนึงแล้วเหรอครับ?"

"กลับดีๆนะครับ!" โบกมือทิ้งท้ายให้ด้วยเหมือนกัน แถมรอยยิ้มพิมใจประจำตัวให้อีก 1 กรุบ(...)

น่าจะรอจนกว่าอีกคนเดินไประยะนึงแล้ว ตัวเองถึงค่อยเดินออกจากงานแล้วกลับไปที่พักล่ะ

(ยาวนานมาก ขอบคุณรูททท! เดี๋ยวพรุ่งนี้มาต่ออันนั้น!!)

"ได้แน่นอนครับ!" เขายกยิ้มก่อนจะเขย่าๆมือประกอบ

"ถ้างั้นก็... ริริโอะซัง?" ลองเทสเรียกซักรอบก่อนจะพยักหน้ากับตัวเอง

"ประมาณนี้ละนะ..."

"อย่าลืมแปะพลาสเตอร์ด้วยนะครับ ไม่งั้นเดี๋ยวจะเป็นแผงเอา แล้วก็กลับดีๆนะครับ"