“ของกินมีเยอะแยะล่ะมิเกล”

“ไป ๆๆๆ”

เลอาร์พยักหน้าหงึกหงัก มิเกลชี้ไปทางไหนก็เดินไปทางนั้น

มือข้างหนึ่งกุมข้อมือของมิเกลหลวม ๆ ด้วย

เลอาร์ไม่รู้จะซื้ออะไรไป ขนมหวานก็ซื้อบ่อยแล้ว พอเห็นร้านขายผลไม้อย่างแอปเปิ้ลที่ลูกเล็ก ๆ สีดูสด น่าจะหวานฉ่ำ เลยซื้อมาแทน

”เราซื้อขนมเยอะแล้ว ให้พวกนั้นกินผลไม้บ้าง~“

”มิเกลได้ของยัง?“

“เอาสิ! ระหว่างนั้นซื้อของกลับหอพัก ฝากรูมเมทของเราสองคนกันเล็ก ๆ น้อย ๆ ด้วย”

“เดี๋ยวพวกเขาแกล้งงอนอีก ว่าเราหนีมาอยู่กับมิเกล”

เลอาร์ขำคิกคัก โดยเฉพาะเคอร์ ต้องแกล้งแสดงบีบน้ำตาแน่

เลอาร์เอียงคอตามนิสัยกวาง แม่แต่ดวงตาที่กลมดิกก็จ้องหน้ามิเกลสักพักก่อนตอบ

”อยากไปจัตุรัสน่ะสิ ไปดูคนเต้นรำกลางจัตุรัสกันไหมมิเกล เราชอบดูพวกเขาเต้นกัน“

”มิเกลจะเบื่อไหม…“

“ใช่ม้า~”

“สดชื่นด้วย”

เลอาร์ไม่ทันสังเกตว่ามิเกลเบือนหน้าหนี แต่เมื่อรับน้ำของตัวเองมาก็ดื่มต่อทันที

“อืมมมม เหมือนงวดนี้จะหนักเลม่อนแฮะ เปรี้ยวกว่าที่เคยแน่ะ”

“ไม่เป็นไร เราชอบอยู่ดี~”

แล้วตนก็สะกิดให้มิเกลหันมากินข้าวต่อ

“รู้ไหม ถ้าเราไม่อยากให้ระดับน้ำตาลในเลือดสูง เราต้องกินผักก่อน แต่นี่เราสองคนดื่มน้ำหวานไปแล้ว ก็ตาทเลยนะ 🤣”

เลอาร์ตักกลีบทิวลิปเข้าปากไปก่อนสองกลีบแทน

“โห~ พ่อบ้านตามใจเราขนาดนี้ เราต้องกลายเป็นนายน้อยเสียคนแน่เลย ไม่เอาหรอกนะ”

เลอาร์ขำคิกคักที่เห็นมิเกลทำท่าทางเหมือนพ่อบ้านจริง ๆ ออกมา

ตนที่เรียกได้ว่าเป็นพ่อบ้านให้บ้านอื่นมาตลอดถึงกับเขินอายต้องเกาแก้มแก้เขิน

“นี่..ชิมหน่อยไหม”

พ่อกวางยื่นแก้วน้ำของตัวเองให้มิเกลกินเป็นอันดับแรก

เลอาร์ชักมือกลับมาตอนที่อีกฝ่ายยืดตัวตรงกระทันหันก่อนจะยิ้มตาม

โถ..แค่แตะหูเองพ่อนาคยักษ์ ก่อนหน้านี้ให้จับตั้งเยอะ งวดนี้สะดุ้งตัวโยน

พอถามถึงน้ำ เลอาร์ก็ตอบตามความชอบตัวเอง

“ฝากซื้อน้ำเลม่อนลิ้นจี่อิตาลี่โซดาให้เราหน่อยสิมิเกล~”

“มันสดชื่นดี หวาน ๆ เปรี้ยว ๆ มิเกลลองชิมด้วยได้นะ“

(ว้าย ๆ มาเล่นแข่งจ้องตากันครับบบ ✨ แต่ถ้าแข่งกับมิสซี่ เลอาร์น่าจะแพ้นะคะ ><)

“ไม่รู้จักดีหรอกมิเกล แค่จังหวะมันติดหู เราฮัมตามได้เฉย ๆ”

ขณะที่มิเกลก้มลงมาฟัง เลอาร์อดไม่ได้ที่จะแตะหูน้อย ๆ ของเพื่อนตัวโตไป

“แต่ถ้าเป็นมิเกล จะให้เราร้องเพลงให้กี่เพลง เราก็ร้องได้ทั้งนั้นแหละ~”

เลอาร์ยิ้มสดใสออกมา สิ่งที่กวางมาร์ชพูดออกมานั้นจริงใจที่สุดแล้ว

“อ๊ะ~ เนื้อย่าง ๆ ได้แล้วววว”

พร้อมรับเนื้อย่างที่สั่งไว้

“เอาอะไรอย่างอื่นไหม? น้ำล่ะมิเกล”

“เนื้อย่างเหรอ…”

“ลองดูนะมิเกล”

”นอกจากเนื้อย่าง ซื้ออย่างอื่นด้วยได้นะ เราสองคนกินหมดอยู่แล้ว~“

เลอาร์ไม่เกี่ยงอยู่แล้ว สมมติว่ากินไม่หมดไม้ มิเกลก็คงทานที่เหลือต่อให้อยู่ดี

ระหว่างรออาหาร เลอาร์ได้ยินเสียงดนตรีบรรเลงเพลงเป็นที่คุ้นหู เจ้าตัวจึงเผลอฮัมทำนองเพลงนั้นตามด้วยความคุ้นชิน

โอ้ย มิเกลก็บ้าจี้ด้วย
เลอาร์ร้องโง้ยในใจ ว่าเจ้าเพื่อนตัวโตผู้นี้ก็ยอมเขาไปหมดเสียทุกอย่าง

“อื้อ! จะไม่คลาดสายตาของมิเกลแล้วนะ”

“มิเกิลเคยกินข้าวอบดอกทิวลิปไหม เราชอบตรงที่เป็นดอกทิวลิปนี่ล่ะ”

เลอาร์นึกได้ว่าสหายตรงหน้าเน้นทานเนื้อ เลยนึกภาพมิเกิลกินอาหารเมนูนี้เล่น ๆ ก็ดูน่ารักเข้ากันดีเหมือนกันนะ

เลอาร์ที่กำลังมองนั่นนี่ตามร้านค้า ฉับพลันหูกวางได้ยินประโยคสุดท้ายของมิเกลชุดเจน หูคู่นี้จึงกระดิกเล็กน้อยน่าเอ็นดูก่อนจะหันไปหามิเกลที่สูงกว่าตัวเองไม่มาก

“มิเกล ขอมือหน่อย! ✨“

แล้วแบมือให้มิเกลแทน

“ยังเลยมิเกล ก็กะมาหาของกินในงานนี้แหละ“

”แล้วมิเกลล่ะ กินไรมาหรือยัง?“

เลอาร์ขำที่มิเกลตกใจกับการสะกิดของตัวเอง

”คนเยอะดีนะว่าไหม?“

เลอาร์ที่เพิ่งผลัดเขาไป(เพราะเกะกะ เลยผลัดตามใจ) เดินเอามือไพล่หลังและไหลตามฝูงชน เจาเห็นมิเกลชัดเจนเพราะรูปร่างสูงโดดเด่น

แต่เหมือนจะไม่ทันสังเกตเห็นตนสิน้า

พอเดินไปใกล้ ๆ ก็สะกิดบ่าอีกฝ่ายไป

“แฮ่! รอนานไหมมิเกล”

(อะถูกต้อง 😌)

(ไม่คุ้นเลยใช่ไหมคะ 🤣 เราก็ไม่คุ้นค่ะ 555555)

(มาทะ ๆ มาอุ้มเอ่เอ๊กัน เดี๋ยวร้องเพลงกล่อมนอนให้ฟังน้า)

(น่ารัก* สิ 🗿 ฮ่วยยย)