“ก็อาจจะไม่ต่างกันเลยก็ได้”

เป็นสิ่งที่เขารู้สึกตั้งแต่ตกลงมาว่าสวรรค์กับนรกนั้นต่างกันมากแค่ไหนกันเชียว

“แต่ก็ต่างกันอยู่ อย่างน้อยชาวนรกก็ทำร้ายกันตรงๆ เข้าใจง่ายกว่ามาก

ถึงจะไร้ระเบียบไปหน่อยก็เถอะ”

แถมยังใช้เขาไปคุ้ยขยะอีก เชอะ…

“สำหรับเซราฟ แค่ทำผิดมากพอ…ไม่สิ ทำผิดได้ไม่แนบเนียนพอ ก็ตกลงมาได้แล้วละ”

สิ่งที่เขาได้เรียนรู้คือมันไม่ใช่บทลงโทษของผู้ทำผิด

แต่คือบทลงโทษสำหรับผู้ที่ไม่สามารถรักษาภาพอันสูงส่งไว้ได้ต่างหาก

“เพราะถ้าแค่ทำผิดอย่างเดียว เซราฟคงตกสวรรค์กันเหมือนลูกไฟในนรก”

“หึ นายเนี่ยนะ”

หลังได้ฟังคำตอบซึ่งต่างจากที่คิดเขาก็ส่งเสียงในลำคอพูดคำที่ฟังดูเป็นการดูถูกแต่นั่นก็เป็นสัญญาณว่าเขาไม่ระแวงอีกฝ่ายแล้ว

จากนั้นจึงนำสัตถุดิบไปส่งจนเสร็จ ก็ได้เวลาของสิ่งที่พวกเขาตกลงกันไว้

“เอาละ ร้านไอศครีมรอนายแล้ว นำได้เลย“

และในระหว่างเดินทางเขสจึงได้ตอบคำถามที่เมินไปก่อนหน้า

”นายถามว่าทำไม่เซราฟถึงตกสวรรค์ใช่ไหม?“

+

"ถ้านายไม่ชอบนี่ก็เป็นโอกาสดีที่จะไป และทำเหมือนนายไม่เคยเจอฉัน

แต่ถ้าจะเอาอคติต่อเซราฟมาลงที่ฉัน ก็ต้องบอกว่าฉันไม่ใช่พวกที่จะยอมถูกเหยียดหยาม

เอาไงดีละ?"

เขาพูดทั้งหมดออกไปตรงๆเพื่อหวังถ้าอีกฝ่ายเป็นพวกเกลียดเซราฟอย่างน้อยก็จะจบแบบไม่กระทบกระทั่งกัน

"นี่นาย...โง่รึเปล่า??"

สงสัยเหลือเกินว่าอีกฝ่ายคิดแบบนั้นจริงๆหรอชาวนรกทั่วไปยังดูออก แต่อีกฝ่ายกลับเข้าใจว่าเขาเป็นลูกครึ่งบีสต์

บีสต์เนี่ยนะ แล้วเขาควรเป็นบีสต์อะไรนกพิราบหรอ???

เขาหยุดเดินเเล้วหันไปพูดให้ชัด หากปล่อยให้เข้าใจผิดเขาอาจเลี่ยงที่จะถูกรังเกียจได้ แต่ถ้าวันนึงอีกฝ่ายรู้ความจริงขึ้นมาอะไรๆอาจแย่กว่าเดิม

"ฉันเป็นเซราฟ ตาของฉันก็ถูกลงโทษทำลายก่อนตกสวรรค์"

+

(เอ็นดู เงียบๆไว้ไม่มีใครเห็น555)

“เปล่า มองไม่เห็นเลยต่างหา—-”

เขาตอบคำถามก่อนจะสะดุ้งเล็กน้อยเพราะความรู้สึกที่ปีกจึงดันมืออีกฝ่ายออกไป

“ทำอะไร”

น้ำเสียงเขาแข็งขึ้นเล็กน้อยเพื่อเตือนอีกฝ่ายถึงสิ่งที่ไม่ควร ก่อนประตูจะเปิดออกบ่งบอกว่าทั้งสองมาถึงสาขาเหนือเเล้ว

”อย่าจับเล่นไปเรื่อย”

เขาบอกอีกฝ่ายเสียงเรียบแล้วจึงเดินเข้าไปไม่ได้ว่าอะไรต่อ

(ฮา ฮา ฮ่า😺)

“อืม ไปเถอะ”

ว่าจบเขาก็หยิบแท่งเหล็กสีดำออกมาจากสายเข็มขัดเพียงสะบัดเล็กน้อยมันก็ยืดออกให้เขาใช้เป็นไม้เท้าคลำทางระหว่างที่เดินจนมาเข้าประตูวาร์ป

(ทุกอย่างเกินควบคุมมาก5555)

(—-/มองไม่เห็น ไม่รับรู้ เดินหนี ตัวใครตัวมันนะงานนี้)

(/ผลักชาวบ้านให้นาย คนนั้นก็หน้าตาดีนะ ไปเลยแล้วปล่อยฉันไป)

จะทำเหมือนไม่ได้ยินประโยคแรกแล้วกัน

“หรอ ไว้ทำงานเสร็จจะค่อยลองแวะก็ได้นะ“

แต่หนาวขนาดนี้ยังจะกินไอศกรีมกันอีกหรอ?

”แล้วปกติพวกนายเดินทางกันยังไง..”

“อา…บริษัทนายใช้งานคนได้น่าหงุดหงิดมาก“

ถึงรู้ว่าบ่นกับอีกฝ่ายไปก็ไม่ได้อะไร แต่เขาก็ขอระบายความในใจที่ให้เขาต้องมาคุ้ยขยะแบบนี้หน่อยเถอะ

เสียดายเสื้อโค้ทจัง

“ฉันไม่ได้ประจำอยู่สาขาเหนือ ใครจะอยากอยู่ในที่สภาพอากาศแบบนี้”

เขาลุกขึ้นพลางปัดหิมะออกจากตัวที่ใส่เสื้อผ้าสวนทางกับอากาศ

“จะเอาเจ้านี่ไปส่งที่สาขา ไปด้วยกันมั้ย?“

ว่าแล้วก็ชูขนนกบ้าที่ทำให้เขามานั่งจมหิมะอยู่นี่ให้ดู

(หัวเราะนักฝากชาวบ้านaไว้กับนายหน่อยได้มั้ยละ ฉันจะชิ่ง🧍)

ร่างที่นั่งกอดเข่าพิงกำแพงถอนหายใจอย่างรำคาญก่อนใช้มือที่ปลายนิ้วแดงจัดจากความเย็นปัดนิ้วที่เอาแต่จิ้มเขาไม่เลิกให้หยุดเสียที

”ใคร…“

เซราฟตาบอดเอ่ยพลางหันไปตามทิศที่คิดว่าอีกฝ่ายอยู่

(ทำไมข้อความมันมีเสียง5555)

(ผปค.เห็นชัดเลยคับความเจิดจ้าของคุณเทวดา เสียดายที่ลูกทางนี้มองไม่เห็น😔)