"จริงเหรอคะ ปะป๊าดีใจจังเลย" อีริคกอดหอมลูกสาวอย่างอารมณ์ดี

โลแกนที่เดินเข้ามาำด้ยินพอดีถึงกับหน้าแดงหน่อยๆ นี่ลอร่าสังเกตเห็นแล้วสินะว่าท้องของเขามันนูนออกมา เดี๋ยวคงต้องสอนลูกแล้วสินะว่าเด็กๆ เกิดมาได้ยังไง

อีริคหันมายิ้มให้โลแกนหน่อยๆ ก่อนจะหยิบหนังสือนิทานมาสอนลูกอ่านหนังสือด้วยกัน

"อุหวา~ สะ สวัสดีทุกๆ คนนะครับ" ลีโอรีบทักทายทุกคนอย่างอ่อนน้อม คนงานพวกนี้ก็คือบรรดาป้าๆ ที่เขาเคยเจอที่บ้านของโลแกนนั่นแหละ

คุณป้าของโลแกนเข้ามาในครัวด้วยความงุนงงนิดหน่อยที่มาคนมาเต็มบ้าน แต่พอโลแกนกล่าวทักทายและอธิบายให้ฟัง คุณป้าก็พยักหน้าเข้าใจ

"ไปเถอะลูก เดี๋ยวตรงนี้ป้าดูแลต่อเอง"

เวดจึงโน้มตัวลงไปแล้วซอยสะโพกใส่อีกฝ่ายไม่ยั้ง จนกระทั่งเขาเสร็จสมออกมาในที่สุด

"อ่ะ... อา..." คนหน้าหล่อครางเสียงต่ำ ก่อนจะค่อยๆ ถอนตัวออกมา เขารู้สึกดีมากๆ จนแทบจะละลายเลยล่ะ

อีริคเห็นแบบนั้นแล้ว เขาก็เลียปากอย่างกระหาย ไม่ปล่อยให้โลแกนได้พักนาน เขาก็เริ่มลุกล้ำช่องทางนั้นด้วยนิ้ว

"ถ้ามีเมื่อไหร่ อาจะรีบบอกแมกนัสคนแรกเลยครับ" เวดว่ากับหลานชายอย่างเอ็นดู ตอนนี้แม็กนัสเป็นพี่ชายคนโตแล้ว คงตื่นเต้นที่จะได้ดูแลน้องๆ มากๆ เลยสินะ

อีริคเองก็แอบหัวเราะคิกคัก เขาล่ะปลื้มใจลูกชายช่างพูดคนนี้จริงๆ แถมยังได้หยอกเจ้าคู่นี้ด้วย นับว่าถูกใจเขามากๆ เลยล่ะ

พอทานอาหารเสร็จ ลอร่าก็ไปอาบน้ำแต่ตัวพร้อมกับโลแกน ลูกสาวตัวน้อยสังเกตุว่าพุงของแม่เริ่มยื่นออกมาหน่อยๆ จึงเก็บความสงสัยเอาไว้ แล้วออกมาถามพ่อเมื่ออาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้ว

"ปะป๊า~~ มะมี้อ้วนขึ้นด้วยล่ะ" ลอร่าวิ่งมาเกาะขาพ่อที่นั่งรออยู่ในห้องเด็ก

"อ้วนขึ้นเหรอคะ?"

"ทำสวยเหรอครับ?" ลีโอทวนคำอย่างใสซื่อ แม้ท้องจะป่องๆ ออกมาหน่อยแล้ว แต่สภาพเขาตอนนี้ยังดูเป็นเด็กกะโปโล มีแป้งขนมปังเปื้อนหน้าอยู่เลย

"ใช่จ้ะ เวดใกล้จะรับปริญญาแล้วด้วย วันนั้นลีโอต้องสวยที่สุดเพื่อเวดด้วยนะ ฉันจองคิวร้านเสริมสวยใกล้ๆ นี้เอาไว้แล้วล่ะ"

"ตะ แต่ว่า... ผมอบขนมปังไว้อยู่นะครับ"

"ฮือ.... มะ ไม่รู้เลยครับ ตอนนี้ท้องใหญ่มากแล้วด้วย" โลแกนว่า ถึงเขาจะอยากลองมากๆ ก็เถอะ แต่เขาก็เป็นห่วงความปลอดภัยของลูกอยู่

"เข้าใจแล้ว งั้นถ้าผมรอเจ้านี่เสร็จก่อน คุณจะยังไหวไหม?"

"วะ... ไหวครับ เพื่อคุณ" โลแกนว่าก่อนจะดึงอีริคมากอดจูบอย่างดูดดื่ม

"ตอนนี้น่ารักแบบนี้ก็ดีแล้วนะครับ" เจมส์ว่า เขายิ้มให้เพราะครอบครัวพี่ชายดูมีความสุขดีมากๆ เลย

เวดพยักหน้าให้ก่อนจะทานอาหารต่ออย่างพอใจ

"จิมมี่ๆ จิมมี่ๆ กับน้าเวดจะมีน้องกันไหม?" แมกนัสถามขึ้นอย่างใสซื่อทำเอาสองคนที่ถูกถามสำลักอาหารกันค่อกแค่ก

"ตายจริง ขอโทษแทนแมกนัสด้วยนะจ้ะ" โลแกนว่าพอเห็นน้องชายทั้งาองคนทำท่ากันแปลกๆ

"เดี๋ยวทานเสร็จแล้ว วันนี้ลอร่ามาอ่านหนังสือนิทานกับปะป๊าดีไหมคะ?" อีริคถาม เมื่อวานเขาเคลียร์งานจนเสร็จเรียบร้อยแล้ว แถมวันนี้ยังไม่ต้องออกไปไหน เขาจึงอยากใช้เวลากับลูกบ้าง

"ดีค่า~" สาวน้อยติบรับเสียงใสแจ๋ว

โลแกนลอบมองอย่างแปลกใจนิดหน่อย เขาอยากเห็นจังว่าอีริคเลี้ยงลูกยังไง

"สวัสดีจ้ะ ลีโอ สบายดีไหม?" โลแกนเอ่ยทักอย่างเป็นกันเอง

ลีโอยิ้มดีใจจนหน้าบานและรีบเชิญทั้งคู่เข้ามาในบ้าน

"ขอโทษด้วยนะครับที่บ้านแคบไปหน่อย" ลีโอว่าอย่างเกรงใจ รู้สึกอายจริงๆ ที่โลแกนต้องมาบ้านเล็กๆ แบบนี้

"ไม่เป็นไรเลยจ้ะ บ้านน่ารักจะตาย แถมยังสะอาดมากๆ เลยด้วย"

"อ่ะ พี่... โลแกน" เจ้าเวดดูมัวเมาในอารมณ์ใคร่กับการขยับเข้าออกในตัวของโลแกนมากๆ เขาหลับตาแน่น ครางรับความสุขสม ในขณะที่อีริคก็ช่วยกอดปลอบโลแกนอย่างอ่อนโยน

"อ๊า~ อีริค... เวด ดีจังครับ" โลแกนร้องครางแล้วดึงใบหน้าหล่อของเวดให้เจ้ามาจูบด้วยอย่างโหยหา สัมผัสพวกนี้จากสามีทั้งสองมันทำให้เขาหลงใหลมากจริงๆ

"อาจจะถึงเวลาที่ต้องสอนมารยาทบนโต๊ะอาหารให้ลูกแล้วล่ะนะ โลแกน" อีริคว่า เขาลูบหัวลูกน้อยเบาๆ อย่างอ่อนโยน แม้แต่เวดเองก็ไม่อยากจะเชื่อว่านี่คืออีริคคนเดียวกับก่อนหน้านี้

เป็นผู้เป็นคนขึ้น ผิดหูผิดตาเลยแหะ

"จ้องอะไรขนาดนั้นครับพี่เวด?" เจมส์กระตุกเสื้ออีกคนแล้วกระซิบกระซาบกันอยู่สองคน

โลแกนรีบเดินหนีออกจากจุดนั้น ไม่อย่างนั้นแล้ว เขาต้องหวั่นไหวไปกับรอยยิ้มนั้นของอีริคแน่ๆ เลย

โลแกนยกจานอาหารมาเสิร์ฟให้ลูกน้อยจากนั้นก็นั่งลงข้างๆ จากนั้นเขาก็ตักอาหารจะป้อนให้ลูกด้วยความเคยชิน

"ไม่ต้องป้อนก็ได้นะครับ โลแกน ลอร่าทานเองได้แล้ว" อีริคว่า จากนั้นก็วางจานอาหารของตัวเองและโลแกนลงบนโต๊ะทานข้าว

อีริคหัวเราะอย่างมีความสุข เขาเอาผ้ามาห่อตัวโลแกนไว้ก่อนจะช้อนอุ้มเอาร่างโลแกนขึ้นมา

คนในอ้อมกอดรีบคว้าคอของอีริคไว้ แล้วหัวเราะอย่างมีความสุข

"ยังอุ้มไหวเหรอครับ?"

"ถ้าเป็นคุณ ให้อุ้มตลอดชีวิตเลยก็ยังได้" อีริคว่าแล้วใช้มืออีกข้างที่ยังว่างอยู่หยิบรองเท้าของโลแกนขึ้นมาแล้วพาเดินกลับไปที่ตัวบ้าน

โลแกนกรีดร้องเล็กๆ ด้วยความสุขสม ทุกครั้งที่เวดขยับเข้ามาในร่างกาย เขาจะรู้สึกได้ว่ามันสัมผัสส่วนที่ลึกที่สุดที่อยู่ในตัวเขา ทำเอาสมองเขาขาวโพลนไปหมด

"อ๊าง~" เขาคว้าต้นคอของอีริคเพื่อให้โน้มลงมาจูบ แลกริมฝีปากและเรียวลิ้นอย่างเร่าร้อน รู้สึกว่าตอนนี้ ตัวเองเหมือนแมวป่าติดสัตว์ที่พร้อมจะผสมพันธุ์เพียงอย่างเดียวเท่านั้น

"ถ้างั้นก็ทานเยอะๆ กันได้เลยนะ พี่เตรียมอาหารไว้เยอะแยะเลย" ฌลแกนยิ้มอย่างอารมณ์ดี พวกเขาไม่ได้ทานอาหารพร้อมหน้าพร้อมตากันมาสักพักแล้ว วันนี้โลแกนเลยตื่นเต้นมากๆ เลยล่ะ

"ขอบคุณนะครับพี่โลแกน เกรงใจจัง" เวดว่า เขาช่วยโลแกนยกอาหารมาวางบนโต๊ะ

"ไม่เป็นไรเลยจ้ะ แค่แวะมาหากันก็ดีใจมากๆ แล้วล่ะ"

"ผมเองก็อยากทำให้คุณมีความสุขด้วย เพราะฉะนั้น จากนี้ผมจะทำอาหารให้คุณกับลูกกินบ่อยๆ เลยนะครับ" อีริคว่าแล้วยิ้มอย่างอ่อนโยนให้ ทำเอาโลแกนรู้สึกใจเต้นแปลกๆ อีกแล้ว

"ถะ... ถ้าคุณยุ่ง ไม่ต้องก็ได้ ผมทำอาหารเองได้ ลูกผมก็ดูแลได้ไม่แพ้คุณหรอก" โลแกนว่า ไม่ยอมให้อีริคต้องทำทุกอย่างเองแล้วปล่อยให้เขาอยู่เฉยๆ หรอก

"อยากท้องลูกของคุณครับ อีกหลายๆ คนเลย" โลแกนว่า เขายังอยากมีลูกให้อีริคอีก อย่างที่อีริคต้องการเลยล่ะ

"อีกคน สองคนก็พอแล้วล่ะครับ" อีริคหัวเราะกับความกระตือรือร้นของโลแกน นี่จะไม่ยอมแพ้เลยสินะ เพราะฉะนั้นคงต้องเป็นหน้าที่เขาแล้วล่ะที่จะดูแลร่างกายให้โลแกนอย่างดีที่สุด

โลแกนตัวสั่นอย่างน่ารักมากทีเดียวตอนที่เวดสอดนิ้วเข้ามาเพื่อเบิกทาง

ช่องทางหวานเปียกลื่น และร้อนจนแทบละลาย โลแกนมีอารมณ์มากเหลือเกิน เขาอยากได้อย่างอื่นที่ใหญ่กว่านิ้วจะแย่อยู่แล้ว

"อึ่ก วะ เวด... เข้ามาเลยได้หรือเปล่า ไม่เอานิ้วแล้ว พี่จะทนไม่ไหวแล้วนะ"