( บรรพบุรุษคุงกลายเป็นอะมีบ้าไปแล้วโนะดะ.. )

(เค้ามาแล้ววววววว)

“อุเอะ โนะ~มุเต๊ะอารุโค่วว~♪“
”นามิด่า~ก๊ะโคโบเรนายโย่วหนี่~♪“
“โอโม่ยด่าซุ้ว~ฮารุ้ว~โนฮี~♪“

นาโกมิไถสเก็ตไปร้องเพลงไป เสียงทั้งหลงทั้งเพี้ยน พอเห็นเพื่อนสาวกำลังเล่นชิงช้าก็ค่อย ๆ ชะลอความเร็ว และไถลไปหาคุณ

“ฮิโตวววริโบวจี่ย~โน้ะโหย่วรูว~♪“

”ยูนะคุง! ทำอะไรอยู่น่ะ?“

(อะจ๊าาาากกกกกกกกก😭😭💥💥)

เจ้าวานรทิ้งตัวลงจากตัวรั้ว ปล่อยออร่าวิบวับต่อหน้าคุณ ภูมิใจยิ่งนัก!

”ฮึฮึ่ม~ ยูนะคุงละก็—เค้าเป็นเจ้าแห่งความเร็วด้วยน้า ปีนไม่ทันล่ะเสียชื่อเผ่าลิงแน่! “

เจ้าตัวยืดอกภูมิใจ หารู้ไม่ว่ามีลมพัดโหมใหญ่พาหมวกออกไปนอกประตูปล้ว!

”ว่าแต่..เค้ายังเข้าแถวทันอยู่ใช่มั้ยอ่า? “

(ขอปักก่อนนะคะะ🥺)

(ขอบคุณน้า ลังมะม่วงคุง!🙌🏻)