เขายืนมองเมนูสลับกับของที่ถูกวางโชว์ไว้ สีหน้าของเขาเคร่งเครียดมากเลยล่ะ
"คนเยอะมากเลยล่ะครับ.." เจ้าตัวหัวเราะนิดหน่อย
แต่เทศกาลแบบนี้ก็มักจะคึกคักอยู่เสมอ
เพราะมีทั้งแสสีตระกาลตา และของมากมายที่น่าสนใจ
สำหรับเขาก็โดยเฉพาะอาหารตรงหน้า
"ถ้างั้นเอาเป็นอย่างล่ะชิ้นก็แล้วกันครับ"
หมายถึงทั้งใบเมนูเลยนั่นแหละ
เขายืนมองเมนูสลับกับของที่ถูกวางโชว์ไว้ สีหน้าของเขาเคร่งเครียดมากเลยล่ะ
"คนเยอะมากเลยล่ะครับ.." เจ้าตัวหัวเราะนิดหน่อย
แต่เทศกาลแบบนี้ก็มักจะคึกคักอยู่เสมอ
เพราะมีทั้งแสสีตระกาลตา และของมากมายที่น่าสนใจ
สำหรับเขาก็โดยเฉพาะอาหารตรงหน้า
"ถ้างั้นเอาเป็นอย่างล่ะชิ้นก็แล้วกันครับ"
หมายถึงทั้งใบเมนูเลยนั่นแหละ
“อ๊ะ ! ร้านอยู่ตรงนี้นี่เอง“
เสียงเอ่ยดังขึ้นหน้าร้าน เด็กหนุ่มในชุดเสื้อยืดสีขาวยืนอยู่ กับสายตาเป็นประกายกวาดมองขนมด้านหน้า
เพราะเป็นร้านชื่อดัง เขาก็เลยอยากจะมากินให้ได้
“อ๊ะ ! ร้านอยู่ตรงนี้นี่เอง“
เสียงเอ่ยดังขึ้นหน้าร้าน เด็กหนุ่มในชุดเสื้อยืดสีขาวยืนอยู่ กับสายตาเป็นประกายกวาดมองขนมด้านหน้า
เพราะเป็นร้านชื่อดัง เขาก็เลยอยากจะมากินให้ได้
"แหะ ๆ ขอบคุณนะ"
เขาเกาแก้มอาย ๆ คงเป็นเพราะเขาเล่นบ่อยเอามาก ๆ เลยนั่นแหละ..
"ฮายะคาวะ มิกิ ปี 2 เหมือนกัน!"
"จะเรียกมิกิเฉย ๆ ก็ได้นะ"
"อะ ฉันกำลังโดนตามไปทำความสะอาดรึเปล่า.."
เขาเบือนหน้าหนีเล็กน้อย ถ้าให้พูดตรง ๆ ก็ไม่อยากยอมรับว่าตัวเองมาอู้เท่าไร แค่พักแปปเดียว..
"แหะ ๆ ขอบคุณนะ"
เขาเกาแก้มอาย ๆ คงเป็นเพราะเขาเล่นบ่อยเอามาก ๆ เลยนั่นแหละ..
"ฮายะคาวะ มิกิ ปี 2 เหมือนกัน!"
"จะเรียกมิกิเฉย ๆ ก็ได้นะ"
"อะ ฉันกำลังโดนตามไปทำความสะอาดรึเปล่า.."
เขาเบือนหน้าหนีเล็กน้อย ถ้าให้พูดตรง ๆ ก็ไม่อยากยอมรับว่าตัวเองมาอู้เท่าไร แค่พักแปปเดียว..
กลายเป็นว่าไม่ใช่อีกคนที่ลืม พอรู้สึกว่าคนคนนี้จะชอบอะไรคล้าย ๆ กันก็กลายเป็นคล้อยตามไปซะได้
"จริงหรอ !?"
ฟังดูน่ากินจังแฮะ
"โชชุนคุงได้ลองกินรึยัง อร่อยมั้ย ?"
กลายเป็นว่าไม่ใช่อีกคนที่ลืม พอรู้สึกว่าคนคนนี้จะชอบอะไรคล้าย ๆ กันก็กลายเป็นคล้อยตามไปซะได้
"จริงหรอ !?"
ฟังดูน่ากินจังแฮะ
"โชชุนคุงได้ลองกินรึยัง อร่อยมั้ย ?"
เขามองอีกฝ่ายตาแป๋ว ปากก็เคี้ยวไทยากิตุ้ย ๆ
แต่ก็ไม่ได้พูดค้านอะไรเพราะไม่อยากปฏิเสธน้ำใจของอีกฝ่าย ตอบกลับไปแค่พยักหน้าให้นิดหน่อย
“ อืม— เราไปหาน้ำกินกันด้วยดีมั้ย”
“กินเยอะ ๆ แล้วแอบคอแห้งอ่า”
เขามองอีกฝ่ายตาแป๋ว ปากก็เคี้ยวไทยากิตุ้ย ๆ
แต่ก็ไม่ได้พูดค้านอะไรเพราะไม่อยากปฏิเสธน้ำใจของอีกฝ่าย ตอบกลับไปแค่พยักหน้าให้นิดหน่อย
“ อืม— เราไปหาน้ำกินกันด้วยดีมั้ย”
“กินเยอะ ๆ แล้วแอบคอแห้งอ่า”
เขาเอียงตัวมองเข้าไปที่ตู้กาชา ก่อนจะเดินมานั่งยองข้าง ๆ
”ให้ผมลองดูมั้ย”
“คุโจจังอยากได้ตัวไหนหรอ ?“
เขาเอียงตัวมองเข้าไปที่ตู้กาชา ก่อนจะเดินมานั่งยองข้าง ๆ
”ให้ผมลองดูมั้ย”
“คุโจจังอยากได้ตัวไหนหรอ ?“
เขาสลับสายตากลับไปดูที่หน้าจอ
“อืมม ความเคยชินล่ะม้าง”
แม้ว่าไม่ได้ไม่ยอมรับว่าตัวเองเป็นมือโปร แต่ก็รู้สึกไม่อยากยอตัวเองเยอะเท่าไร
แต่ได้ยินอีกฝ่ายชมก็แอบดีใจนิด ๆ
“แล้วนี่ฮายะจังไม่ไปทำความสะอาดหรอ ?“
เขาสลับสายตากลับไปดูที่หน้าจอ
“อืมม ความเคยชินล่ะม้าง”
แม้ว่าไม่ได้ไม่ยอมรับว่าตัวเองเป็นมือโปร แต่ก็รู้สึกไม่อยากยอตัวเองเยอะเท่าไร
แต่ได้ยินอีกฝ่ายชมก็แอบดีใจนิด ๆ
“แล้วนี่ฮายะจังไม่ไปทำความสะอาดหรอ ?“
เขามองตามอีกฝ่ายที่เดินออกไป
"อะไรหว่า"
เขายักไหล่เล็กน้อยก่อนจะกลับไปจดจ่อกับจอโทรศัพท์ต่อ
( ขอบคุณที่มาเล่นด้วยกันนะคะ!🥺 )
เขามองตามอีกฝ่ายที่เดินออกไป
"อะไรหว่า"
เขายักไหล่เล็กน้อยก่อนจะกลับไปจดจ่อกับจอโทรศัพท์ต่อ
( ขอบคุณที่มาเล่นด้วยกันนะคะ!🥺 )
"เด็กปี 1 นี่คึกคักกันจังเลยน้า.."
เขาว่าแบบนั้นก่อนจะยันตัวเองลุก ใช้สองมือปัดที่กางเกงด้านหลังเบา ๆ
"ไปช่วยที่อื่นดีกว่า"
ก่อนจะเดินกลับไปหากลุ่มเพื่อนที่กำลังทำความสะอาดตรงอื่นอยู่
อยากน้อยก็มีคนช่วยเก้บไม้กวาดล่ะนะ
( ถ้างั้นขอปิดไว้ตรงนี้นะคะ ! ขอบคุณที่มาเล่นด้วยกันนะคะะ 🥺 )
"เด็กปี 1 นี่คึกคักกันจังเลยน้า.."
เขาว่าแบบนั้นก่อนจะยันตัวเองลุก ใช้สองมือปัดที่กางเกงด้านหลังเบา ๆ
"ไปช่วยที่อื่นดีกว่า"
ก่อนจะเดินกลับไปหากลุ่มเพื่อนที่กำลังทำความสะอาดตรงอื่นอยู่
อยากน้อยก็มีคนช่วยเก้บไม้กวาดล่ะนะ
( ถ้างั้นขอปิดไว้ตรงนี้นะคะ ! ขอบคุณที่มาเล่นด้วยกันนะคะะ 🥺 )
"อือฮึ" เจ้าตัวพยักหน้าพลางเคี้ยวหยุบหยับ
"เพราะเดี๋ยวต้องกลับไปกินข้าวที่บ้านอีกน่ะ"
คุณแม่ทำกับข้าวรอไว้ที่บ้านน่ะสิ
"อะ เดี๋ยวหยิบเงินให้นะ !"
เพราะจะจ่ายที่อีกฝ่ายออกไปก่อนหน้านี้
"อือฮึ" เจ้าตัวพยักหน้าพลางเคี้ยวหยุบหยับ
"เพราะเดี๋ยวต้องกลับไปกินข้าวที่บ้านอีกน่ะ"
คุณแม่ทำกับข้าวรอไว้ที่บ้านน่ะสิ
"อะ เดี๋ยวหยิบเงินให้นะ !"
เพราะจะจ่ายที่อีกฝ่ายออกไปก่อนหน้านี้