".....แบบนั้นก็แล้วไป....ยังไงก็ขอโทษที่มารบกวนตอนนอนแล้วกันนะ"พอได้ยินแบบนั่นเธอก็ถอนหายใจเล็กน้อยด้วยความโล่งอก ก่อนจะเกาหัวนิดๆพลางขอโทษ นึกว่าต้องหิ้วคนไปห้องพยาบาลจริงๆซะล่ะ

"ว่าแต่....การที่ใส่ชุดวอร์มแต่มานอนตรงนี้....ถ้าให้เดา เธออู้ซ้อมมานอนสินะนี่?"

ว่าแล้วเธอก็ถามไปตรงๆเลย ด้วยหน้านิ่งๆนี่แหละ แน่นอนว่าถามเฉยๆ ไม่ได้คิดอะไรหรอก ก็พอเข้าใจคนอยากอู้อยู่

"วันนี้เลิกซ้อมเร็วกว่าปกติพอตัวเลย ขอมานั่งดื่มกาแฟเงียบๆตรงนี้แล้วกัน"

สาวม้าผมดำเดินมาที่นั่งว่างๆในโรงกระจก พร้อมกับกาแฟกระป๋องในมือของเธอ และในกระเป๋าอีก2-3กระป๋อง ก่อนที่จะเดินมาเจอกับไมรอนที่นอนเปื่อยอยู่บนม้านั่ง

"อื๋อ? ใครมานอนอยู่ตรงนี้ล่ะเนี่ย?..."

เธอด้อมๆมองๆคนที่หลับอยู่ ก่อนจะลองพูดถามดูด้วยความเป็นห่วงใกล้ๆ กลัวเป็นอะไรมากกว่าหลับเฉยๆ

"นี่..ไหวรึเปล่าน่ะ?"

(ขอปิดโรลเลยนะคะ ขอบคุณที่มาโรลด้วยกันมากค่า แล้วก็ต้องขอโทษด้วยที่บางช่วงตอบช้ามากๆเลยนะคะ//ไหว้ย่อTvT)

เธอตอบไป แม้หน้าจะยังนิ่งๆ แต่พอจะสัมผัสได้เลยว่าเธอค่อนข้างชอบคำชมนั้นนะ ปกติก็มีบางคนชอบแซวเธอว่าตู้กดกาแฟอยู่แล้ว เธอเลยไม่มีปัญหากับคำว่าตู้กดกาแฟอะไรหรอก ชอบซะอีก

เธอเก็บของทั้งหมด ก่อนที่จะเตรียมลุกจากไป กาแฟของเธอหมดแล้ว ตอนนี้ถึงเวลาที่เธอควรจะกลับแล้วล่ะ....

"...จะรอวันที่ได้ดื่มกาแฟด้วยกันอีกนะคะอาจารย์ยูสุเกะ"

เธอโค้งให้อาจารย์เล็กน้อยก่อนจะขอตัวกลับหอไป

เนโรที่ได้ยินยูสุเกะพูดแบบนั้นก็หลุดขำออกมานิดหน่อย อาจารย์วิ่งแทนสาวม้า...มันคงจะเป็นภาพหายากจริงๆนั่นแหละ แอบอยากเห็นจริงๆนะนั่น

"ฮะๆ ได้สิคะ จะกี่แก้วก็ชงให้ได้ค่ะ"เธอตอบไป ก่อนจะค่อยๆเก็บเหยือกกาแฟกับแก้ววางบนถาดไว้รอแบกไปล้าง

"กำลังจะบอกว่า..."ฉันเป็นตู้กดกาแฟใจดีที่คุยด้วยแล้วสนุกมาก"สินะคะ.....จะถือว่านั่นเป็นคำชมแล้วกันนะคะ ค่อนข้างชอบเลยล่ะค่ะ"

(+)

เธอพูดบอกไปตามตรง ถ้าเจอเธอที่โรงอาหารล่ะก็ ทักเธอได้เลย ฉายา(ที่รุ่นน้องบางคนตั้งให้ว่า)"ตู้กดกาแฟ"ไม่ได้มาเล่นๆจริงนั่นแหละ

"อ่ะ....กาแฟวันนี้หมดซะแล้วสิ....ดื่มไปเยอะกันน่าดูเลยนะคะนั่น"เธอมองเหนือกกาแฟที่ตอนนี้ไม่เหลือกาแฟแล้ว พลางพูดด้วยน้ำสียงที่รู้สึกเสียดายหน่อยๆ เหมือนกันว่าเวลาคุยหมดยังไงอย่างงั้นแหละ....

(มะ มาตอบโรลช้ามากๆเลย ขอโทษค่าาาาTvT)

"เห...อาจารย์ยูสุเกะวิ่งรอบโรงเรียนแทนสาวม้า..แอบอยากเห็นอยู่เหมือนกันนะคะ"เธอพูดไปด้วยสีหน้านิ่งๆ ก่อนจะยกกาแฟแก้วสุดท้ายดื่มจนหมด

พอยูสุเกะขอบคุณเธอมาอีกครั้ง เธอก็วางแก้วของเธอลง ก่อนจะพูดต่อ

"ถ้าวันไหนอาจารย์อยากจะดื่มกาแฟ ลองมาที่โรงอาหารช่วงเที่ยงๆก็ได้นะคะ ถ้าไม่มีธุระอะไรฉันก็นั่งดื่มกาแฟอยู่ที่นี่บ่อยๆ อาจจะไม่ได้ชงเยอะเท่าวันนี้ แต่มีพอสำหรับสองคนอยู่แล้วค่ะ"

(+)

(งั้นก็...เฟนๆโรลตอบใหม่ต่อจากเม้นนี้เลยก็ได้ฮะ ย้อนเวลาเอา555555)

เธอมองกาแฟที่เธอถือไว้ก่อนจะพูดต่อ

"อาจจะดูเหมือนขี้โม้ แต่ปกติฉันดื่มกาแฟเยอะกว่าคนอื่นอยู่แล้ว การจะกินส่วนของสองคนมันไม่ใช่ปัญหาเลย...แต่การที่มีคนมาดื่มด้วย มันดีกว่าเป็นไหนๆจริงๆนั่นแหละค่ะ เพราะแบบนั้น...ยังไงก็ ขอบคุณมากๆเลยนะคะอาจารย์"

เธอยิ้มออกมานิดหน่อย ก่อนยกกาแฟแก้วนั้นมาดื่มต่อ ตอนนี้กาแฟในเหยือกเหลือน้อยลงมากแล้ว อีกไม่นานก็คงจะหมดแต่มันก็คุ้มค่ามากๆแล้วล่ะ

พออาจารย์พูดจบ เหมือนจะมีเสียงหลุดขำออกมานิดหน่อยจากสาวม้าผมดำ

"เอางั้นเลยนะคะ...ฟ้าทำงานได้ไม่เลวนะนี่...นอกจากจะส่งคนชอบกาแฟมา ยังเป็นที่คุยเก่ง คุยสนุกซะด้วยนะคะ ฮะๆ"

เธอหลุดขำออกมานิดหน่อย ก่อนจะพูดชมอีกฝ่ายไปจากใจจริง ปกติตอนทำงานที่ร้าน เธอก็ได้คุยกับลูกค้าหลากหลายแบบนะ แต่อาจารย์ยูสุเกะเนี่ย...เทียบกับลูกค้าหลายๆคน ถือว่าเป็นคนที่คุยด้วยสนุกมากเลยล่ะ

(+)

"ห้ะ?..."พอเห็นอีกฝ่ายเป็นแบบนั้น เธอก็กะพริบตาปริบๆอีกรอบ จำได้ว่าเธอยื่นฮาจิมิให้อีกฝ่ายไปนะ อิท่าไหนล่ะนั่นน่ะ...

"ลอบโจมตี?..โทษนะเฟนริล ไอ้ที่เธอดื่มไปเนี่ย มันน่าจะเป็นฮาจิมิหวานๆอย่างเดียวไม่ใช่เรอะ ไหงเป็นลอบโจมตีแถมไอแค่กๆแบบนั้นล่ะ..หรือว่ามีกาแฟติดไป?"

เธอจำได้ว่าแก้วนั้น น่าจะเป็นแก้วเปล่านะ....หรือเธอจะหยิบผิดใบ เผลอเอาแก้วเธอเทฮาจิมิให้อีกฝ่ายดื่มกันแน่หว่า....

"...ซึ่งจริงๆฉันก็ไม่ค่อยอยากให้เป็นแบบนั้นเท่าไหร่เหมือนกันค่ะ.."

เธอพูดต่อไปโดยที่เสียงท่อนหลังค่อยลงมาจนเหมือนพูดกับตัวเอง

เนโรค่อนข้างตั้งใจชงกาแฟเหยือกนี้มากๆเพราะอยากให้คนที่เธอนัดได้ดื่มด้วย แต่ดันโดนเทนัดแบบกระทันหันซะนี่ แต่อย่างน้อยๆกาแฟที่เธอชงมา ก็มีคนได้ดื่มด้วยจริงๆ แถมถูกใจซะด้วย นั่นเป็นเรื่องที่ทำให้เธอดีใจมาก เธอชอบกาแฟ แล้วก็ชอบที่จะชงกาแฟให้คนอื่นดื่มด้วยนี่นา

"...ได้ยินคำชมจากคนดื่มแบบนี้ ฉันก็ดีใจค่ะ"

เนโรตอบกลับไป ถึงสีหน้าของเธอจะนิ่ง แต่หูกับหางของเธอนั่นสะบัดพั่บๆตรงข้ามกับหน้าของเธอเลย

พออาจารย์พูดต่อ เธอก็กะพริบตาปริบๆ

" "โชคดีมั้ย"หรอคะ?...ถ้าอาจารย์ถูกใจกาแฟของฉัน ก็คงเรียกว่าโชคดีได้ล่ะนะคะ แล้วก็ถือเป็นโชคดีของฉันเองเหมือนกันที่อาจารย์ผ่านมาด้วยไม่งั้นกาแฟที่ชงมาเผื่อเธอคนนั้น ฉันคงได้กินมันหมดคนเดียวแหงๆค่ะ"

(+)

เนโรพอเห็นเฟนริลดูจะปลอดภัยจนประกาศคำพ่ายแพ้แล้วก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ก่อนจะหันไปหยิบแก้วอีกใบกับกระติกฮาจิมิเย็นๆในกระเป๋าขึ้นมาเทใส่แก้ว

"เอ้า ตอนนี้เจ้านี่น่าจะเหมาะกว่ากาแฟร้อนๆล่ะนะ"เธอยื่นแก้วให้อีกฝ่ายก่อนจะพูดต่อ

"ถึงตอนสุดท้ายจะกินเร็วไปหน่อย แต่ก็กินได้ดุไม่เลวเลย..รอบนี้ฉันชนะ แต่ถ้าครั้งหน้าอยากจะแข่งอะไรอีก ก็บอกกันก่อนซักหน่อยแล้วกัน ฉันจะได้พร้อมรับคำท้าน่ะ"

"เกือบถูกอยู่นะคะอาจารย์....ที่บ้านของฉันก็เป็นร้านกาแฟจริงๆนั่นแหละค่ะ แค่เป็นร้านของพ่อ กับอยู่ที่ชิบะ ไม่ได้อยู่หลังโรงเรียนเท่านั้นเอง"เธอตอบไป ยกกาแฟซดอีกนิดก่อนจะพูดต่อ

"ชื่อ"เฮ้าส์ เบลนด์ เนโร"ของฉันก็มาจากพ่อที่เป็นเจ้าของร้านกาแฟนี่แหละค่ะ ชื่อทำเอานึกถึงกาแฟแบบตะโกนเลยใช่มั้ยล่ะคะ? ฮะๆ"
เธอหัวเราะนิดๆยักไหล่หน่อยๆพลางพูดไปเรื่อย เหมือนเธอจะชอบคุยอะไรแบบนี้อยู่นะ...

เธอมองเหยือกกาแฟของเธอก่อนจะตอบด้วยหน้านิ่งๆ

"นี่ส่วนของฉันคนเดียวค่ะ...ถึงวันนี้จะชงมาเยอะกว่าปกติ"นิดหน่อย"เผื่อคนที่นัดไว้ แต่โดนเทนัดก็เถอะนะคะ เพราะงั้นดื่มได้ตามสะดวกเลยค่ะ"
เธอตอบไปตามตรง ก่อนจะยกกาแฟดื่มอีกแก้ว......นี่น่าจะแก้วที่3หรือ4เข้าไปแล้ว แต่นั่นปกติของเธอนั่นแหละ...

พออีกฝ่ายพูดชมเรื่องชงกาแฟแบบนั้น หูของเธอก็กระดิกอีกรอบด้วยความดีใจนิดๆ

(+)

"อิแบบนี้....อาหารติดคอสินะเนี่ย..."
ว่าแล้วเธอก็ปฐมพยาบาลเฟนริล(ด้วยกำลัง)ซักหน่อย ถึงเฟนริลจะตัวใหญ่กว่าเธอพอตัว แต่ตอนอยู่ที่ร้านก็เคยเจออะไรแบบนี้+เคยทำมาแล้ว เลยค่อนข้างจะคล่องเลยล่ะ อย่างน้อยๆค่อนข้างมั่นใจว่าเนื้อเจ้าปัญหานั่นน่าจะหลุดออกมาจากคอได้นะ....

ทางด้านเนโรที่เป็นคู่แข่ง ท่าทางเธอไม่ได้กินแบบดุเดือดเท่าเฟนริล แต่อาหารของเธอก็ลดไปไวไม่แพ้คู่แข่งเลย จนคนดูน่าจะสงสัยพอตัวเลยล่ะว่านั่นกินหรือเทลงท้องวะน่ะ

"อ่ะ"พอถึงช่วงท้ายของการแข่ง เธอยังกินต่อไปได้อยู่ ก่อนจะได้ยินเสียงช้อนร่วงเลยหันไปดูคู่แข่งที่อยู่ดีๆก็ลงไปนอนซี้ม่องเท่งบนโต้ะข้างๆ

"ฟะ เฟนริล!?"แน่นอนว่าเธอหยุดกินก่อน พร้อมมาดูอาการรุ่นน้องที่ร่วงไปนอนกะโต๊ะ

(+)

"ปี1...เห..เป็นรุ่นน้องที่อวดดีไม่เบาเลยนะ.."เธอพูดไปพลางเหลือบไปมองคู่แข่งข้างๆ

"เฮ้าส์ เบลนด์ เนโร ปี2...เรียกเนโรก็พอ..."เธอแนะนำตัวซักนิด ก่อนจะพูดต่อพร้อมสายตาที่เอาจริงเอาจังไม่แพ้ตอนวิ่งแข่งเลยทีเดียว

"บอกไว้ก่อนว่าฉันออมมือไม่เป็นหรอกนะ..แพ้ขึ้นมาก็อย่าโวยวายล่ะเฟนริล...."

(ถ้าไม่อยากเสมอก็...3d20ในดิสมั้ยคะ ตอนจะทอย แท็คเรียกเราก็พอค่ะ5555)

"....เหนื่อยหน่อยนะคะอาจารย์"
เธอพูดไปพลางยกกาแฟของตัวของขึ้นมาดื่มต่อ กาแฟในกาของเธอยังเหลืออยู่เยอะ(ชงมาเยอะระดับที่ว่ามันไม่ควรเป็นปริมาณสำหรับดื่มคนเดียวด้วยซ้ำ) ถ้าอยากเติม ก็เติมให้ได้เลยไม่มีปัญหา

"...คาเฟอีนฟรีตลอดปีหรอคะ....ความรู้สึกที่เหนื่อยๆแล้วอยากดื่มกาแฟซักแก้วนี่เข้าใจดีเลยค่ะ..ถ้ามีให้อาจารย์ซักหน่อย ก็น่าจะเป็นเรื่องดีเหมือนกันนะคะ...."เธอพูดต่อไปอีกหน่อย

"..."อิแบบนี้ ต่อให้อธิบายหมดสามหน้ากระดาษก็ไม่มีประโยชน์แล้วสินะนี่

"เฮ้อ.."เธอถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะลุกขึ้นมาจากโต๊ะ

"จริงๆก็ไม่ได้คิดจะแข่งกับเธอหรอกนะ"
ว่าแล้วเธอก็ไปตักอาหารกลับมาที่โต้ะ ขนาดเยอะพอๆกับที่เฟนริลตักมา

"..แต่ก็ไม่อยากจะโดนเข้าใจแบบผิดๆว่าจะยอมแพ้ทั้งที่ยังไม่แข่ง เพราะงั้นจะเล่นด้วยก็ได้"

ดูเหมือนว่าโรคเกลียดความพ่ายแพ้จะกำเริบ ตอนนี้เธอรับคำท้าแล้วล่ะ

"....ห๊ะ?"พอถึงตรงนี้ เนโรก็แสดงสีหน้าออกมา...สีหน้าที่บ่งบอกว่า"อิหยังนิ?"อ่ะนะ

"เอ่อ......เข้าใจอะไรผิดไปรึเปล่านะ? ถึงฉันจะบอกว่ากินหมดถาดนั่นได้ แต่ฉันก็ไม่ยักกะจำได้ว่าไปท้าเธอแข่งกินนะ..."

เธอพูดไปตามตรงด้วยความงง เอาจริงๆเธอกับอีกฝ่ายยังไม่แนะนำตัวกันดีๆเลย และเธอก็นั่งดื่มกาแฟอยู่เฉยๆ อิท่าไหนกลายเป็นว่าเธอไปท้าอีกฝ่ายแข่งกินล่ะเฮ้ย เข้าใจอะไรผิดไปรึเปล่าหว่า....