กระพริบตาปริบมองคุณที่พูดลอยๆ ขึ้นมาราวกับพูดกับตัวเอง

’แต่เมื่อกึ้ เหมือนกำลังแนะนำเราอยู่เลย‘ เธอคิด และตัดสินใจตอบกลับไป

“อย่างนั้นเหรอคะ?”

ขยับเข้าไปใกล้อีกฝ่ายขึ้นเล็กน้อยเพื่อสนทนาด้วย

“ถ้าไม่รบกวนพอจะแนะนำให้ได้ไหมคะ ฉันตัดสินใจไม่ถูกมาสักพักแล้วล่ะค่ะ”

ปลายนิ้วทั้งสองมือประกบเข้าหากัน ดวงตาโค้งลงราวกับจันทร์เสี้ยว

สะดุ้งหลุดจากความคิดทันทีเมื่อได้ยินเสียงทักใกล้ตัว

“อ่ะ ขอโทษนะคะ”

หันไปโค้งขอโทษด้วยความลุกลี้ลุกลน ไม่ได้รู้สึกสงสัยอะไรกับเสียงและภาพลักษณ์ของอีกฝ่าย

เธอขยับหลบให้คุณผ่านทางไปได้สะดวก

“เชิญค่ะ”

(ยินดีค่ะ🥺🩷)

เพราะมัวแต่อยู่ในความคิดของตัวเองเลยไม่ทันได้มองรอบข้าง

โดนชนจนร้อง อั่ก เบาๆ ก่อนหันไปโค้งให้คนที่มาชน

“ไม่ค่ะ ฉันอาจจะขวางทางเอง”

มองสำรวจอีกฝ่ายด้วยความเป็นห่วง

“ไม่บาดเจ็บนะคะ“