สุดท้ายนี้ กูไม่อิน ครับ55555

ไม่โอเคที่ไปเกิดใหม่รักกันด้วย ฟิลเตอร์อาหลานแม่งแน่นมากกูขนลุก

เอาไป 6.5/10

อ่านภาษายาก ๆ แล้วตีความไม่เข้าใจหลายจุด อ่านไม่ลื่น บางทีก็พร่ำเพร้อเยอะไปหน่อย บางทีอาจเป็นที่เราที่อ่านหนังสือประวัติศาสตร์มากเกินไป

ตามนี้

ส่วนเรื่องความรักที่คนอื่นชมนักชมหนานั้น

ความรักที่อวัศยามีให้กิรตินั้นช่างบริสุทธิ์เหลือแสน แต่ก็ไม่รู้จักขอบเขตในการแสดงออกที่ถูกที่ควร จนหลานสับสน

ความรักที่กิรติมีให้อวัศยานั้นขอไม่อาจเรียกว่าบริสุทธิ์ เป็นความรักที่เกิดความความผูกพันและการมีที่พึ่งพิงเพียงเท่านั้น

ความรักที่ชายจอมมีให้กิรติเป็นความรักที่ไม่ต้องการรักตอบ เป็นหนามบนช่อกุหลาบที่สวยสะพรั่งในวังฤดูหนาว

4. บทสรุป

เป็นอีกหนึ่งครั้งที่ควรเชื่อสัญชาตญาณตัวเองในการเลือกอ่านอะไร หลงเชื่อคำพูดคนอื่นหลายครั้ง ก็ไม่ได้พบว่ามันดีเลิศแบบที่ใครเขาว่า

ถึงแบบนั้นก็คิดว่าเรื่องนี้ประสบความสำเร็จในการทำให้เราเกลียด child gromming แบบสุด ๆ ได้ คุณน่าภูมิใจมากจริง ๆ

คือใน AU นั้นมิทเชลล์ไม่ได้อยู่กับไซลัสแต่แรกด้วยซ้ำ อยู่กับ Wolf ก่อน (มั้ง ลืมชื่อละ) เขาก็คอยดูแลเธออยู่หลายปี ไซลัสมาหาครั้งคราว ถึงตอนมาอยู่ด้วยกัน ต่างคนต่างก็มีพื้นที่ส่วนตัวให้กันอ่ะ

แต่อวัศยากับกิรติ ตัวติดตั้งแต่ 5 ขวบ อุตส่าห์มีคำว่าอาหลานแล้ว ไอ้อาแม่งก็ไม่ขีดเส้นห่าไรให้ชัดเจนเลย โอ้ยยย

จริง ๆ เนื้อเรื่อง Tartarus ของไซลัสเองก็เข้าข่ายในลักษณะนี้ ที่ต่างกันคือไซลัสไม่เคยมองและทำให้มิทเชลล์ (ต่อจากนี้ขอเรียก MC แบบนี้) คิดว่าเป็นญาติพี่น้อง เป็นแค่เด็กที่ต้องดูแล เป็น "มิทเชลล์" และ "ไซลัส" กับ "ทาร์ทารัส"

ส่วนอวัศยาและกิรติ พวกคุณมีคำว่า "อา" กับ "หลาน" มาค้ำคออยู่ แม้จะต่างสายเลือดก็ตาม

4. Child gromming

สมัยก่อนคิดว่าชอบเลี้ยงต้อย พออ่านเรื่องนี้ ขนลุกซู่ เลยเปลี่ยนโทรปที่ชอบใหม่เป็นดังนี้

โทรปที่ชอบคือเพื่อนสมัยเด็กสนิทกันมาก ๆ ไม่ถือเรื่องอายุและสถานะพี่น้องเป็นสำคัญ ไม่จำเป็นต้องสมัยเด็กก็ได้ ขอให้มองแค่ตัวตนที่ผูกพันกันอย่างยาวนานจนยากที่จะแยกจากกัน เป็นคู่ชีวิต มิใช่เพียงคนรักหรือครอบครัวเท่านั้น

มิทเชลล์ไซลัสนั่นแหละ

ขอบคุณที่ทำให้ผมกลับมาอยู่ในครรลอง

เป็นเราจะบอกเลยว่า "ไม่ได้รักชายจอม แต่จะแต่งงานด้วย" ถ้าตามในเรื่องชายจอมเป็นคนดีขนาดนั้นเขาก็ฟังอยู่แล้ว

ถ้าเธอรักชายจอมจริง ๆ นะกีรติ เธอจะนึกถึงเขาในทุกชั่วยาม นี่นึกถึงแต่ท่านอาของตัวเอง

สำหรับเรา กีรติ เธอแม่งโคตรใจร้ายจริง ๆ ว่ะ

ทำไมไม่ปล่อยชายจอมไปเจอคนที่รักเขาจริง ๆ ปล่อยให้เขาทรมานกับความไม่สมหวังไปตลอดชีวิตทำไมนะ

เอาเถอะ เรื่องการเมืองตระกูลเขา

3. คุณชายจอม

ไม่รู้ว่าบริบทยุคนั้นเป็นอย่างไร แล้วเราก็ไม่ได้มีประสบการณ์ความรักมากมายด้วย สำหรับเรานี่ก็เลวร้ายเช่นกัน

เราเกลียดการโกหกในเรื่องความรู้สึกที่สุด สำหรับเรา เรามองว่ากีรติเป็นคนใจร้ายจริง ๆ

รักแท้ของเธอคือท่านอา ส่วนกับชายจอม เอาจริงนะ มันแค่ผลประโยชน์ร่วมกันก็แค่นั้น ชายจอมต้องการครอบครองเธอ เธอก็ต้องอยู่รอดในสังคม เรื่องทำไมมีลูกว่ากันทีหลัง

ขีดเส้นได้กับผู้ชายทุกคน ออกห่างจากผู้หญิงได้ทุกนาม ยกเว้นเพียงแค่กับกีรติ คุณก็รู้ว่าคุณพูดอะไรออกมาจากปากคุณ ใช่ นี่อาจจะเป็นรักที่บริสุทธิ์มาก แต่ในฐานะผู้ปกครอง สิ่งที่เกิดขึ้นมันคือสิ่งที่ผิดพลาดที่สุดในชีวิตคุณเลย อวัศยา คุณทำให้หลานที่เลี้ยงมาแบบลูกมองความรัก ความต้องการที่พึ่งพิงและความผูกพันเป็นเชิงนั้นได้

แล้วข้อสองมาคอมโบกับข้อสาม อวัศยาคุณไม่ขีดเส้นแบ่งความสัมพันธ์เลย คุณยังรักยังปลอบยังกอดเด็กไม่เปลี่ยนแปลง

ความผิดพลาดที่สุดคือ ตอนที่กิรติ หลานของคุณจูบคุณไปสองรอบ แล้วหลังจากนั้นหนึ่งสัปดาห์คุณสั่งสอนเธอ แต่คุณก็ยังคงกอด ปลอบ จูบ ซ้ำร้ายคุณยังมอบคำพูดหวาน ๆ ที่ตีความสองแง่สองง่ามให้กับเด็กวัยรุ่นเลือดร้อนไปอีก คุณก็โตเป็นผู้ใหญ่ ไม่รู้จักการขีดเส้นบ้างหรือไร

มีหลายประการมาก

หนึ่ง จากข้างต้น เราว่าตีตัวออกห่างจากลูก มอบความเป็นส่วนตัวให้ลูกบ้างคือการสอนที่ดี แต่อวัศยาก็ยังยอมกอดยังจูบกิรติอยู่อย่างนั้น ไม่ไม้แข็งเสียบ้าง ไม่ทราบนะว่าบริบทยุคนั้นและบ้านอื่นเป็นอย่างไร อายุจะ 18 แล้วทำแบบนี้อยู่อีกหรือ

สอง เป็นที่พึ่งให้กิรติมากเกินไป อันนี้เข้าข่ายเส้น child gromming ได้เลย กิรติเชิดชูอัศวยาขนาดนั้นก็เพราะเธอเลี้ยงดูมาตั้งแต่ละอ่อนอ่ะ

สำหรับบ้านเรา เมื่อใดที่ลูกหลานเราอายุเริ่มเข้าสู่วัยรุ่น พ่อหรือแม้แต่แม่จะไม่ได้โอบกอดลูกอย่างลึกซึ้งดั่งแต่ก่อน เขาจะตีตัวออกห่างบ้าง บางปัญหาเขาให้เราจัดการเอง ไม่ได้พูดออกมาเป็นคำพูดตรง ๆ แต่นั่นคือการขีดเส้นว่าส่วนนี้คุณรับผิดชอบเองนะ คุณทำได้แค่นี้นะกับพ่อแม่ ครอบครัวเราอาจจะไม่อบอุ่น ไม่สนิทสนมกันมากด้วย อย่างไรก็ตาม ก็ไม่เห็นด้วยกับการเลี้ยงดูของอวัศยา

อวัศยาทำผิดอย่างถึงที่สุดในหน้าที่หนึ่งของผู้ปกครอง "การขีดเส้นความสัมพันธ์ตั้งแต่ต้น"

เราเป็นผู้ปกครอง ยิ่งกับหลานไม่แท้ในไส้ เรายิ่งควรขีดเส้น เราควรสอนว่าสิ่งไหนคือความรัก สิ่งไหนคือความหลง เราควรประพฤติตนแบบไหนกับคนใกล้ชิดเรา เราสนิทสนมได้มากแค่ไหนกับคนรอบตัวและคนอื่นไกล

อวัศยารักกิรติมากเกินไป จนทำให้เธอรู้สึกเชิงสเน่หาเช่นนี้กับคนที่เลี้ยงดูเธอตั้งแต่ตัวเท่าเมี่ยง

2. การเลี้ยงดูกิรติและสาเหตุหลักที่เกิดความขัดแย้งในเรื่อง

ตั้งแต่เล็กจนโตอวัศยาถนอมกิรติดั่งไข่ในหิน ตามใจเสียไปหมดทุกอย่าง มอบสัมผัสรัก โอบกอด จูบบนหน้าผากให้เสมอ นอนกกกอดกันทุกคืน เวลาลงโทษ ก็ยังใจดีตามใจกิรติให้โทษเบาลง

ทั้งหมดนั่นเป็นสิ่งที่อวัศยาทำพลาดที่สุดในชีวิต ตั้งแต่เลี้ยงกิรติตั้งแต่ 5 ขวบยัน 18 ปี

ทำไมเราถึงบอกแบบนั้น

1. การดำเนินเรื่อง

ไม่มีจังหวะให้คุณตื่นเต้นเร้าใจแบบรถไฟเหาะ เป็นนิยายที่ค่อย ๆ ดำเนินเรื่องอย่างค่อยเป็นค่อยไปผ่านภาษาและการขัดเกลาคำที่สวยงามผ่านการเติบโตของสองตัวละครหลัก กิรติตัวน้อยวัย 5 ขวบ และ อิวัศยา วัย เท่าไหร่วะ 22 ปีที่พึ่งเป็นแม่ม้ายมา 6 เดือนหลังคุณปีร์สามีนางตายไป