♯┆山本 実.ᐟ 𐙚 𐔌. ยามาโมโตะ มิโนรุ ⤾·˚
Y2 | 17Y
176cm | 56
ผู้เหลือรอดจากเงามืด | นักเรียนโรงเรียนคิไซ
โค เวิ่น โรล ❯ OK !
Doc : https://shorturl.asia/tYyJM
Active : ไม่เป็นเวลา/ตอบช้าเกิน 2 วัน ทักซ้ำได้
•
“ โย่ ! จำผมได้รึเปล่า? “
“ มิโนรุไงครับ โถ่ ! ”
” โอ๊ะ ให้ผมช่วยถือดีกว่า ฮึบ— “
“ ยิ้มไว้นะครับ แบบ ▊ ▊ ▊ ไงครับ.. ”
ยามาโมโตะ มิโนรุ | 山本 実
2年 | 17Y
176cm | 56
ผู้เหลือรอดจากเงามืด | นักเรียนโรงเรียนคิไซ
Doc: shorturl.asia/tYyJM
(ทัก ,โค ,โรล ,เวิ่น -> 24/7✨)
#KzK_Roleplay
(( โรลเปิด บวกได้ทั้งคิโบวและคิไซ ))
ทุกอย่างพังพินาศลงในชั่วพริบตา ท้องฟ้าที่เคยคุ้นเคยแตกออก
รอยแยกมหึมาฉีกผ่านม่านเมฆหนาทึบ ปล่อยแสงหลากสีสันประหลาดตาไหลทะลักออกมา เศษเสี้ยวของแสงเหล่านั้นร่วงหล่นลงมาพร้อมกับสายฝนสีดำ ราวกับละอองดวงดาวที่กำลังไว้ทุกข์ให้โลกที่กำลังล่มสลาย
#KzK_Roleplay
(( โรลเปิด บวกได้ทั้งคิโบวและคิไซ ))
ทุกอย่างพังพินาศลงในชั่วพริบตา ท้องฟ้าที่เคยคุ้นเคยแตกออก
รอยแยกมหึมาฉีกผ่านม่านเมฆหนาทึบ ปล่อยแสงหลากสีสันประหลาดตาไหลทะลักออกมา เศษเสี้ยวของแสงเหล่านั้นร่วงหล่นลงมาพร้อมกับสายฝนสีดำ ราวกับละอองดวงดาวที่กำลังไว้ทุกข์ให้โลกที่กำลังล่มสลาย
"..."
เสียงเรียกอันคุ้นเคยดังขึ้น เขายังคงจำเสียงนั้นได้อย่างแม่นยำ ร่างกายหันไปตามทิศทางที่ได้ยินเสียงนั้นทันที
ภาพที่เห็นตรงหน้าคือสิ่งที่เขาเคยฝันถึงแต่ก็ไม่กล้าคาดหวัง
น้ำตาที่พยายามอดกลั้นในเวลานี้ ก็ไหลออกมาอย่างไม่อาจเก็บเอาไว้ได้
"...โควงะจัง"
"..."
เสียงเรียกอันคุ้นเคยดังขึ้น เขายังคงจำเสียงนั้นได้อย่างแม่นยำ ร่างกายหันไปตามทิศทางที่ได้ยินเสียงนั้นทันที
ภาพที่เห็นตรงหน้าคือสิ่งที่เขาเคยฝันถึงแต่ก็ไม่กล้าคาดหวัง
น้ำตาที่พยายามอดกลั้นในเวลานี้ ก็ไหลออกมาอย่างไม่อาจเก็บเอาไว้ได้
"...โควงะจัง"
ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามาโผล่ที่นี่ได้ยังไง
แต่พอเห็นว่าใครนั่งอยู่ใกล้ ๆ ก็พอจะเดาได้ว่าคงโดนแบกมาจากปราสาทอามากิริหลังหมดสติไป
แต่ … ทำไมเป็นที่นี่
เมืองใหม่ที่ทุกคนว่ากันว่าอันตรายนักหนา แต่ตอนนี้ผู้คนมากชีวิตกลับเลือกที่ใช้มันเป็นที่พักพิงชั่วคราว
สายตากวาดมองรอบตัว เขาอยู่ในร้านเสื้อผ้า มีคุณลุงนั่งอยู่ข้าง ๆ พร้อมเศษผ้าที่เปรอะเปื้อน
ส่วนขาทั้งสองแทบจะไม่รู้สึกอะไรแล้ว
.
ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามาโผล่ที่นี่ได้ยังไง
แต่พอเห็นว่าใครนั่งอยู่ใกล้ ๆ ก็พอจะเดาได้ว่าคงโดนแบกมาจากปราสาทอามากิริหลังหมดสติไป
แต่ … ทำไมเป็นที่นี่
เมืองใหม่ที่ทุกคนว่ากันว่าอันตรายนักหนา แต่ตอนนี้ผู้คนมากชีวิตกลับเลือกที่ใช้มันเป็นที่พักพิงชั่วคราว
สายตากวาดมองรอบตัว เขาอยู่ในร้านเสื้อผ้า มีคุณลุงนั่งอยู่ข้าง ๆ พร้อมเศษผ้าที่เปรอะเปื้อน
ส่วนขาทั้งสองแทบจะไม่รู้สึกอะไรแล้ว
.
ขอร้อง...ไม่เอาแบบนี้...ไม่อยากให้เป็นแบบเขา....
ความพยายามผ่าฝูงชนของเธอทำให้สิ่งที่สิ่งที่เธอปราถนาอยากให้เป็นจริงในที่สุดก็เป็นจริง
เธอเห็นร่างของชายที่เธอไม่ว่ายังไงก็ไม่วันลืมได้อยู่ตรงหน้าของเธอ..
"พี่เซยะ.."
จู่ๆ ความรู้สึกที่อันอั้นไว้มาตลอด 5 เดือนก็ไหลออกมาอย่างไม่ขาดสาย
"ในที่สุดหนูก็เจอพี่แล้ว.."
ขอร้อง...ไม่เอาแบบนี้...ไม่อยากให้เป็นแบบเขา....
ความพยายามผ่าฝูงชนของเธอทำให้สิ่งที่สิ่งที่เธอปราถนาอยากให้เป็นจริงในที่สุดก็เป็นจริง
เธอเห็นร่างของชายที่เธอไม่ว่ายังไงก็ไม่วันลืมได้อยู่ตรงหน้าของเธอ..
"พี่เซยะ.."
จู่ๆ ความรู้สึกที่อันอั้นไว้มาตลอด 5 เดือนก็ไหลออกมาอย่างไม่ขาดสาย
"ในที่สุดหนูก็เจอพี่แล้ว.."
#KzK_Story
[โรลปิด] @kyora-kzk.bsky.social
4 กันยายน 2016 [10:50 น.] ณ ช็อปปิ้งสตรีท
10:50 น. อากาศที่เคยเงียบสงัดและอับชื้นในช็อปปิ้งสตรีท ตอนนี้หนักอึ้งไปด้วยความตึงเครียดที่รอวันปะทุ
ทุกคนต่างอยู่ในสภาพเตรียมพร้อม รอคอย
นี่คือวันที่ถูกกำหนดไว้ วันที่ต้องทิ้งกรงขังที่พวกเขาติดมาตลอดหลายเดือน
+
#KzK_Story
[โรลปิด] @kyora-kzk.bsky.social
4 กันยายน 2016 [10:50 น.] ณ ช็อปปิ้งสตรีท
10:50 น. อากาศที่เคยเงียบสงัดและอับชื้นในช็อปปิ้งสตรีท ตอนนี้หนักอึ้งไปด้วยความตึงเครียดที่รอวันปะทุ
ทุกคนต่างอยู่ในสภาพเตรียมพร้อม รอคอย
นี่คือวันที่ถูกกำหนดไว้ วันที่ต้องทิ้งกรงขังที่พวกเขาติดมาตลอดหลายเดือน
+
✿ 影野 恵理 │ Kageno Eri
✿ 3年 │ ผู้เหลือรอดจากเงามืด │ 159/49
『 ยูคุง..รัก รัก รัก รักที่สุดเลยนะ ♡ 』
『 ถ้าโลกนี้ใจร้ายกับยูคุงมากนักล่ะก็... งั้นฉันจะฆ̶̶่า̶มันทิ้งให้หมดเอง 』
doc : bit.ly/49aAulP
( talk / co-role / etc — dm ✿ )
⚠️TW : Hallucination / PTSD-C / Menhera (メンヘラ)
✿ 影野 恵理 │ Kageno Eri
✿ 3年 │ ผู้เหลือรอดจากเงามืด │ 159/49
『 ยูคุง..รัก รัก รัก รักที่สุดเลยนะ ♡ 』
『 ถ้าโลกนี้ใจร้ายกับยูคุงมากนักล่ะก็... งั้นฉันจะฆ̶̶่า̶มันทิ้งให้หมดเอง 』
doc : bit.ly/49aAulP
( talk / co-role / etc — dm ✿ )
⚠️TW : Hallucination / PTSD-C / Menhera (メンヘラ)
-หัวใจสองดวงตั้งแต่เริ่มยันจบ
- ตอนแรกปากแซ่บใส่ พอเริ่มสักพักสู้เข้าโหมดโฟกัส
-มีบาดแผลเล็กน้อยประปราย เสื้อคลุมน่าจะหายไปแล้ว
-แอบบ่นหิวข้าวอยากกินพาเฟ่ต์อยากกลับไปอาบน้ำหลังจากสู้จบ
-มือเริ่มจับดาบไม่มั่นหลังสู้จบ
-ไม่ได้สลบไปพยายามวิ่งเดินต๊อกแต๊กไปหาคนในชมรม พอรู้ว่ายังอยู่ครบทุกคนก็โล่งใจน่ะ )
-หัวใจสองดวงตั้งแต่เริ่มยันจบ
- ตอนแรกปากแซ่บใส่ พอเริ่มสักพักสู้เข้าโหมดโฟกัส
-มีบาดแผลเล็กน้อยประปราย เสื้อคลุมน่าจะหายไปแล้ว
-แอบบ่นหิวข้าวอยากกินพาเฟ่ต์อยากกลับไปอาบน้ำหลังจากสู้จบ
-มือเริ่มจับดาบไม่มั่นหลังสู้จบ
-ไม่ได้สลบไปพยายามวิ่งเดินต๊อกแต๊กไปหาคนในชมรม พอรู้ว่ายังอยู่ครบทุกคนก็โล่งใจน่ะ )
event : ???
event : ???
ขอให้คนที่นายอยากปกป้องยังอยู่ข้างๆเหมือนเดิม
อย่าลืมว่านายอ่อนโยนกว่าที่คิด
ขอให้เจอกับผู้คนที่ทำให้นายรู้ว่า
ไม่จำเป็นต้องเข้มแข็งตลอดเวลาก็ได้
ถึงจะยังไม่รู้ปลายทาง แต่ไม่เป็นไรนะ
ต่อให้ช้ากว่าคนอื่น ก็ขอให้เดินต่อไปในทางของตัวเอง เพราะทุกก้าวที่นายเลือก…มีความหมายเสมอ]
————
(เบิร์ดเดย์บอย 18ขวบ 🎂🎁🥳)
ขอให้คนที่นายอยากปกป้องยังอยู่ข้างๆเหมือนเดิม
อย่าลืมว่านายอ่อนโยนกว่าที่คิด
ขอให้เจอกับผู้คนที่ทำให้นายรู้ว่า
ไม่จำเป็นต้องเข้มแข็งตลอดเวลาก็ได้
ถึงจะยังไม่รู้ปลายทาง แต่ไม่เป็นไรนะ
ต่อให้ช้ากว่าคนอื่น ก็ขอให้เดินต่อไปในทางของตัวเอง เพราะทุกก้าวที่นายเลือก…มีความหมายเสมอ]
————
(เบิร์ดเดย์บอย 18ขวบ 🎂🎁🥳)
โรลเปิด | แยกรูท
เหตุการณ์ก่อนอีเวนต์ : วิกฤตรุกล้ำ ราตรีเอาชีวิตรอด
หลังจากที่ผู้เอาชีวิตรอดได้โยกย้ายที่พักเข้ามายังสถานที่พักพิงใหม่ โชโตะได้ช่วยทำแผลให้ผู้บาดเจ็บในทีมของตนเองเสร็จสิ้น เหมือนว่าพี่ใหญ่สองคนจะแยกตัวไปใช้เวลาส่วนตัวจึงเหลือเพียงเขาที่มุมห้อง
(คนที่บาดเจ็บจากอีเวนต์ก่อนสามารถแวะมาโรลทำแผลกับโชโตะได้ครับ)
โรลเปิด | แยกรูท
เหตุการณ์ก่อนอีเวนต์ : วิกฤตรุกล้ำ ราตรีเอาชีวิตรอด
หลังจากที่ผู้เอาชีวิตรอดได้โยกย้ายที่พักเข้ามายังสถานที่พักพิงใหม่ โชโตะได้ช่วยทำแผลให้ผู้บาดเจ็บในทีมของตนเองเสร็จสิ้น เหมือนว่าพี่ใหญ่สองคนจะแยกตัวไปใช้เวลาส่วนตัวจึงเหลือเพียงเขาที่มุมห้อง
(คนที่บาดเจ็บจากอีเวนต์ก่อนสามารถแวะมาโรลทำแผลกับโชโตะได้ครับ)
สัมผัสอุ่นของโลหิตไหลอาบ มันเหนียวเหนอะไปหมดและส่งกลิ่นน่าคลื่นเหียน
อาการบาดเจ็บชาวาบทั่วศีรษะ ไม่รู้ตัวว่ากระแทกผนังเนื้อเยื่อนั่นแรงแค่ไหน แต่คงแรงพอที่จะทำให้สติหลุด เขาโดนกองซากสิ่งมีชีวิตประหลาดพุ่งเป้าใส่จนต้องลำบากรุ่นพี่และเพื่อนร่วมห้อง
เมื่อได้รับอิสระก็ก้มมองดูร่องรอยกลิ่นสาบบนเสื้อ และสภาพน่าอดสู
สีหน้าบิดเบ้เต็มไปด้วยความรังเกียจ
รังเกียจตัวเอง
สัมผัสอุ่นของโลหิตไหลอาบ มันเหนียวเหนอะไปหมดและส่งกลิ่นน่าคลื่นเหียน
อาการบาดเจ็บชาวาบทั่วศีรษะ ไม่รู้ตัวว่ากระแทกผนังเนื้อเยื่อนั่นแรงแค่ไหน แต่คงแรงพอที่จะทำให้สติหลุด เขาโดนกองซากสิ่งมีชีวิตประหลาดพุ่งเป้าใส่จนต้องลำบากรุ่นพี่และเพื่อนร่วมห้อง
เมื่อได้รับอิสระก็ก้มมองดูร่องรอยกลิ่นสาบบนเสื้อ และสภาพน่าอดสู
สีหน้าบิดเบ้เต็มไปด้วยความรังเกียจ
รังเกียจตัวเอง
[ อีเวนท์ที่ 3 ฝั่งผู้เหลือรอดจากเงามืด : วิกฤตรุกล้ำ ราตรีเอาชีวิตรอด ]
docs.google.com/document/d/1...
[ อีเวนท์ที่ 3 ฝั่งผู้เหลือรอดจากเงามืด : วิกฤตรุกล้ำ ราตรีเอาชีวิตรอด ]
docs.google.com/document/d/1...
รู้ตัวอีกที ก็ตามเข้ามาจนถึงปราสาทอามากิริ
และได้พบกับภาพตรงหน้าสยดสยองจนเกินจะก้าวขาหนี
ทามาเนกิ โควซัง และสิ่งวิปลาสตรงหน้านั่น
ความสะอิดสะเอียนปะทุขึ้นมาจนอยากจะอาเจียน
ความกลัวคืบคลานมาจนทำอะไรไม่ได้นอกจากเอามือป้องปากด้วยความสั่นกลัว
คน? หรืออิเฮนตรงหน้านั่น พูดพล่ามอะไรที่ยากจะหยั่งถึง
รู้ตัวอีกที ก็ตามเข้ามาจนถึงปราสาทอามากิริ
และได้พบกับภาพตรงหน้าสยดสยองจนเกินจะก้าวขาหนี
ทามาเนกิ โควซัง และสิ่งวิปลาสตรงหน้านั่น
ความสะอิดสะเอียนปะทุขึ้นมาจนอยากจะอาเจียน
ความกลัวคืบคลานมาจนทำอะไรไม่ได้นอกจากเอามือป้องปากด้วยความสั่นกลัว
คน? หรืออิเฮนตรงหน้านั่น พูดพล่ามอะไรที่ยากจะหยั่งถึง
เมื่อขายชุดโคะมุโซสลายหายไป เขาก็ทรุดตัวนั่งลงไปกับพื้น หายใจหอบถี่ไม่หยุด หัวใจยังเต้นระรัว มือที่จับดาบมาหลายวัน..ในที่สุดก็ได้พักสักที
‘หิวข้าว..ชะมัด’ สมองที่ถูกสั่งการให้โฟกัสมานานหลายวันติดต่อกันตอนนี้ชักจะเริ่มตื้อ
กวาดตามองหาคนในชมรม
“อ๊ะ ไคเซย์ซั-” แรงเฮือกสุดท้ายลุกตัววิ่งไปหา ดันล้มหน้าคว่ำไม่เป็นท่า
เมื่อขายชุดโคะมุโซสลายหายไป เขาก็ทรุดตัวนั่งลงไปกับพื้น หายใจหอบถี่ไม่หยุด หัวใจยังเต้นระรัว มือที่จับดาบมาหลายวัน..ในที่สุดก็ได้พักสักที
‘หิวข้าว..ชะมัด’ สมองที่ถูกสั่งการให้โฟกัสมานานหลายวันติดต่อกันตอนนี้ชักจะเริ่มตื้อ
กวาดตามองหาคนในชมรม
“อ๊ะ ไคเซย์ซั-” แรงเฮือกสุดท้ายลุกตัววิ่งไปหา ดันล้มหน้าคว่ำไม่เป็นท่า
[ ปลายเดือนสิงหา ก่อนการออกตามหาโควคุงและทามะเนกิ ]
พอผ่านประสบการณ์เฉียดตายเข้าบ่อย ๆ ก็เหมือนว่าจิตใจจะค่อย ๆ ปรับตัว
จะเรียกว่าตายด้าน ?
ก็ไม่ถึงขนาดนั้น เพราะยังยิ้มและหัวเราะได้อยู่ และยังหาเศษเสี้ยวความสุขเจอในทุกวัน
หรือว่าปลงกันแน่ ?
ไม่หรอก ไม่ใช่
คงเป็นการทำใจยอมรับมากกว่า ว่าไม่มีทางได้โลกใบเดิมคืนมา
[ ปลายเดือนสิงหา ก่อนการออกตามหาโควคุงและทามะเนกิ ]
พอผ่านประสบการณ์เฉียดตายเข้าบ่อย ๆ ก็เหมือนว่าจิตใจจะค่อย ๆ ปรับตัว
จะเรียกว่าตายด้าน ?
ก็ไม่ถึงขนาดนั้น เพราะยังยิ้มและหัวเราะได้อยู่ และยังหาเศษเสี้ยวความสุขเจอในทุกวัน
หรือว่าปลงกันแน่ ?
ไม่หรอก ไม่ใช่
คงเป็นการทำใจยอมรับมากกว่า ว่าไม่มีทางได้โลกใบเดิมคืนมา