(มิฮารุอยุ่ห้องข้างๆเองง เมมิจังเดินมาหาได้เลยคิ่ๆๆ><)

(น้องบอก ไม่ไหวแล้ววววว!!!!)

แอบสะดุ้งตอนอีกฝ่ายมองมาอยุ่หรอก พอคิดว่าเป็นเก็นจังก็ไม่คิดอะไรมาก
มิฮารุยื่นไปให้พร้อมกับรอยยิ้มเล็กๆ

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ กะจะเปลี่ยนเป็นรสอื่นอยู่พอดี"
อีกฝ่ายดูจ้องขนาดนั้น แต่กลับพูดออกมาคนละแบบท่าทางก็รู็สึกตลกดีแหะ(..)

"จริงด้วย... ถึงจะเคยบอกว่าฉันหัวไม่ดีเลยอาจจะไปเข้ายูงามิได แต่ว่าสอบติดค่ะ! ปีนี้ฉันได้เข้าโรงเรียนเดียวกับเก็นจังด้วยล่ะค่ะ!"

บอกข่าวดีด้วยความดีใจสุดๆ!

"อัคคุง.."

พอว่าจะหันมามอง แต่พอเห็นอีกคนทำเหน้าเหมือนจะร้อง แล้วก็จะร้องตาม

"คือนสพ่ดไวส่ ฮื่อๆๆๆๆๆ "ดยไนร่ำดร่ โฮฮฮฮฮฮฮ"

(วันนี้ซวยตั้งแต่เช้าเลยค่ะ ทั้งโดนชนแล้วสะดุดหญ้าล้มหน้าคว่ำ แถมยังล้มตอนที่ขนถังน้ำไปให้เพื่อนอีก(ตอนนี้เลยตัวเปียกน่ะ))

พูดไม่รู้เรื่องแล้วนั่น

ทันใดนั้นอากิฮิโตะก็ได้ยินเสียงใครสักคนนั่งร้องไห้โฮอยู่ใกล้ๆ

อ้อ

มิฮารุน่ะเอง

จบเห่แล้วชีวิตม.ปลาย แค่วันแรกก็ขนาดนี้ ถ้าเปิดเทอมจริงๆมันจะขนาดไหน

การที่ใช้คำว่า 'ความมิฮารุ' คงจะเป็นการนามตัวตนของเธอที่ซุ่มซ่ามเหลือทน

ไม่ทันที่เพื่อนร่วมห้องจะพูดจบประโยค [ระวั---- ]

พรืด-

เอ... ทำไมวิสัยทัศน์มันเอียงๆกันนะ..?

โครม!!

รู้ตัวอีกทีก็ได้ไปนอนแอ้งแม้งอยู่บนพื้นสะแล้ว น้ำในถังหกแถมเจ้าตัวก็เปียกไปคึรึ่งตัวซีกซ้าย

"อะ- งั้นเราก็"

"กลับไปที่ห้องเรียนกันเถอะค่ะ"

หน้าแบบ(ตัดจบตรงนี้??) :

สะดุ้งเฮือกตัวดีดเลย คงคิดว่าหลับลึกแหละ

"พอดีเห็นว่า- ตั้งนานแล้วแต่ถังขยะยังไม่เอาขึ้นไปก็เลยสงสัยว่าหายไปไหนน่ะค่ะ"

"คาคิทานิซัง จะหลับต่อก็ได้นะคะ"

แต่ขอขโมยถังขยะหน่อยละกัน(...)

"อ เอ๊ะก็- อื้ม ไม่เป็นไรหรอกค่ะ" เธอปฏิเสธ

พอเห็นอีกฝ่ายมีท่าทางแบบนั้นแล้วก็ยอมเออออตามไปห้องพยาบาลจนได้

เหมือนจะมีแผลถลอกเล็กน้อยตอนจังหวะล้ม ส่วนอื่นก็เจ็บบ้างแหละแต่ก็ไม่ถึงกับฟกช้ำเป็นรอย พอทำแผลเสร็จก็เดินออกมาทั้งคู่

" เอ่อ..."

"ขอบคุณค่ะมายุซังที่พามา" กล่าวพลางโค้งคำนับแบบทางการสุดๆ

"ถ ถ้าไม่รังเกียจขอถามได้มั้ยคะว่าทำไมถึงได้ขนของมาเยอะขนาดนั้น?"

ก็ว่า ถังขยะหายไปไหน อยู่นี่เอง

สะกิดเบาๆ เรียกๆปลุกๆ

"คาคิทานิซัง..."<<เสียงเบา

"ค คาคิทานิซัง??" << เสียงเบาเว่อ

ถ้าไม่ตื่นก็ขออนุญาตพาตัวถังน้อยกลับละกันนะ 🗑️

"โอ้ย..." ลุกขึ้นนั่งปัดแขนปัดขา

โชคดีที่ไม่ได้เป็นอะไรมาก ไม่มีแผลเลย! ไม่อย่างนั้นแทนที่จะได้ทำความสะอาดก็คงจะต้องวิ่งแจ้นไปห้องพยาบาล... วันแรกของปี1เทอม1มันไม่ควรจะเดบิ๊วแบบนี้สิ!

"ชั้นไม่เป็นไรค่ะ! คุณเป็นอะไรมั้ยคะ?" มิฮารุพูดเสียงเบา

ตัวเองโดนทับแท้ๆ แต่ดันไปถามอีกคนเหมือนตัวเองไม่ได้หน้าทิ่มเลยสักนิด