เธอเบิกตาขึ้นก่อนจะกระซิบกับตัวเอง ให้ตายสิ เทอมนี้...คงต้องเป็นเทอมที่แย่มากแน่ ๆ ㅠㅠ
( จบแล้วค่า ขอบคุณที่แวะมาแกล้ง— เอ้ย มาคุยกันนะคะ! )
เธอเบิกตาขึ้นก่อนจะกระซิบกับตัวเอง ให้ตายสิ เทอมนี้...คงต้องเป็นเทอมที่แย่มากแน่ ๆ ㅠㅠ
( จบแล้วค่า ขอบคุณที่แวะมาแกล้ง— เอ้ย มาคุยกันนะคะ! )
เธอทำหน้ามุ่ยหลังจากที่อีกคนเดินเข้าห้องไป
” แปลกคนชะมัด...แถมมีเพื่อนตั้งสิบคน...บ้าไปแล้ว! ใครจะไปมีเลี้ยงกันเล่า... ”
แอบบ่นอุบอิบก่อนจะเดินตามเข้าไปในห้องเรียน แล้วไปนั่งที่ของตัวเอง แต่เอ๊ะ...หันกึก ๆ ๆ ไปหาอีกคน
(+)
เธอทำหน้ามุ่ยหลังจากที่อีกคนเดินเข้าห้องไป
” แปลกคนชะมัด...แถมมีเพื่อนตั้งสิบคน...บ้าไปแล้ว! ใครจะไปมีเลี้ยงกันเล่า... ”
แอบบ่นอุบอิบก่อนจะเดินตามเข้าไปในห้องเรียน แล้วไปนั่งที่ของตัวเอง แต่เอ๊ะ...หันกึก ๆ ๆ ไปหาอีกคน
(+)
เงยหน้ามาให้อีกคนเห็น ไม่ได้ร้องจริง ๆ นะ
“ งั้น...ขออะไรก็ได้เลย อยากให้ทำอะไรก็บอกมาได้เลยนะ! ”
ก็ไม่อยากเลี้ยงสิบคนนี่ ไม่อยากให้ภาพลักษณ์ในโรงเรียนพังทลายด้วย
เงยหน้ามาให้อีกคนเห็น ไม่ได้ร้องจริง ๆ นะ
“ งั้น...ขออะไรก็ได้เลย อยากให้ทำอะไรก็บอกมาได้เลยนะ! ”
ก็ไม่อยากเลี้ยงสิบคนนี่ ไม่อยากให้ภาพลักษณ์ในโรงเรียนพังทลายด้วย
เธอทวนประโยคเดิมให้อีกคนซ้ำอีกหนึ่งรอบ
“ อ—เอ่อ สิบคน....เราเลี้ยงไม่ไหวหรอกนะ.... ”
พูดจบก็ก้มหน้าหนีสายตาอีกคนก่อนที่จะครุ่นคิดว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี
เธอทวนประโยคเดิมให้อีกคนซ้ำอีกหนึ่งรอบ
“ อ—เอ่อ สิบคน....เราเลี้ยงไม่ไหวหรอกนะ.... ”
พูดจบก็ก้มหน้าหนีสายตาอีกคนก่อนที่จะครุ่นคิดว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี
“ ส—สิบ สิบคนงั้นหรอ...? พ—เพื่อนเยอะจังเลยน้า~ ฮะฮะ.... ”
เธอหัวเราะกลบเกลื่อนก่อนจะคิดในใจ
‘ ถ้าตอบเลี้ยงได้ ค่าขนมของฉัน...ไม่พอแน่นอน ยิ่งตอนนี้เก็บซื้อกล้องใหม่อยู่ด้วย กลับกันถ้าเกิดตอบว่าเลี้ยงไม่ไหวล่ะก็...ภาพลักษณ์ในโรงเรียนของฉัน...😭 ’
“ อืม....คือ....สิบคน ยังไงก็...ไม่ไหวหรอก....↘️ ”
เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือและแผ่วเบาลง
“ ส—สิบ สิบคนงั้นหรอ...? พ—เพื่อนเยอะจังเลยน้า~ ฮะฮะ.... ”
เธอหัวเราะกลบเกลื่อนก่อนจะคิดในใจ
‘ ถ้าตอบเลี้ยงได้ ค่าขนมของฉัน...ไม่พอแน่นอน ยิ่งตอนนี้เก็บซื้อกล้องใหม่อยู่ด้วย กลับกันถ้าเกิดตอบว่าเลี้ยงไม่ไหวล่ะก็...ภาพลักษณ์ในโรงเรียนของฉัน...😭 ’
“ อืม....คือ....สิบคน ยังไงก็...ไม่ไหวหรอก....↘️ ”
เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือและแผ่วเบาลง
ก็ถ้าขนกันมาเยอะ...ฉันก็ตายแน่นอน...
ก็ถ้าขนกันมาเยอะ...ฉันก็ตายแน่นอน...
“ สวยดีจัง...ไปทำภารกิจต่อไปกันเลยดีกว่า~ ”
เธอวิ่งออกไปอย่างลืมตัวว่ามีคู่ภารกิจของตัวเองอยู่ ก่อนจะหยุดชะงัก แล้วหันกลับมามองอีกคน
“ อ๊ะ!? ลืมฮารุโทคิซังซะได้~ คิกคิก ”
เธอหลุดยิ้มหัวเราะตัวเองออกมานิด ๆ
“ เรา...จะไปกันเลยมั้ยคะ...? ”
“ สวยดีจัง...ไปทำภารกิจต่อไปกันเลยดีกว่า~ ”
เธอวิ่งออกไปอย่างลืมตัวว่ามีคู่ภารกิจของตัวเองอยู่ ก่อนจะหยุดชะงัก แล้วหันกลับมามองอีกคน
“ อ๊ะ!? ลืมฮารุโทคิซังซะได้~ คิกคิก ”
เธอหลุดยิ้มหัวเราะตัวเองออกมานิด ๆ
“ เรา...จะไปกันเลยมั้ยคะ...? ”
“ ฉ—ฉันเลี้ยงข้าวนาย! มื้อนึงเลย! ”
สองมือพนมอ้อนวอนให้เขารับข้อเสนอนี้ไป
“ ฉ—ฉันเลี้ยงข้าวนาย! มื้อนึงเลย! ”
สองมือพนมอ้อนวอนให้เขารับข้อเสนอนี้ไป
' ขอให้ได้เจอสิ่งที่เธอตามหา '
คงจะหมายถึง ' ความฝัน ' ที่คุณว่าก่อนหน้านี้ ดูเหมือนเธอจะขอให้เป็นแบบนั้นจากใจจริงเลยนะ
' ขอให้ได้เจอสิ่งที่เธอตามหา '
คงจะหมายถึง ' ความฝัน ' ที่คุณว่าก่อนหน้านี้ ดูเหมือนเธอจะขอให้เป็นแบบนั้นจากใจจริงเลยนะ
" ขอบคุณนะคะ สำหรับคำอวยพรนี้ "
ความฝันเป็นจริงงั้นหรอ.. อ่านกี่ทีก็รู้สึกมีความสุขจัง ต่อไปก็ถึงตาของเขาที่ต้องเปิดอ่านของเราแล้วล่ะน้า
(+)
" ขอบคุณนะคะ สำหรับคำอวยพรนี้ "
ความฝันเป็นจริงงั้นหรอ.. อ่านกี่ทีก็รู้สึกมีความสุขจัง ต่อไปก็ถึงตาของเขาที่ต้องเปิดอ่านของเราแล้วล่ะน้า
(+)
พออีกคนเขียนเสร็จ เธอก็รีบหันไปโฟกัสกระดาษของตัวเองบ้างก่อนจะนึกถึงคนตรงหน้าว่าจะขออะไรให้ดี สุดท้ายบรรจงเขียนมันลงไป
“ เสร็จแล้วล่ะค่ะ...แบบนี้ก็ต้องแลกกันอ่านสินะคะ? ”
เธอพับจดหมายของเธอใส่ซอง ก่อนจะส่งให้อีกฝ่าย
“ นี่ค่ะ... ”
แอบเขินเหมือนกันนะ เขียนจดหมายอวยพรคนที่ไม่เคยรู้จักเนี่ย...
พออีกคนเขียนเสร็จ เธอก็รีบหันไปโฟกัสกระดาษของตัวเองบ้างก่อนจะนึกถึงคนตรงหน้าว่าจะขออะไรให้ดี สุดท้ายบรรจงเขียนมันลงไป
“ เสร็จแล้วล่ะค่ะ...แบบนี้ก็ต้องแลกกันอ่านสินะคะ? ”
เธอพับจดหมายของเธอใส่ซอง ก่อนจะส่งให้อีกฝ่าย
“ นี่ค่ะ... ”
แอบเขินเหมือนกันนะ เขียนจดหมายอวยพรคนที่ไม่เคยรู้จักเนี่ย...
“ เขียนกันเลยดีมั้ย...? เราต้องเขียนให้กันและกันนี่นา ”
เธอเสนออีกฝ่ายไป
“ เขียนกันเลยดีมั้ย...? เราต้องเขียนให้กันและกันนี่นา ”
เธอเสนออีกฝ่ายไป
ใบหน้าของเธอแอบขึ้นสีแดงระเรื่อ
“ ... ”
เธอคลี่ยิ้มออกมาบาง ๆ หลังจากที่ฟังอีกคนพูดประโยคถัดไป
“ เรื่องนั้นเราไม่รู้หรอกค่ะ... ”
“ โอกาสและเวลามันก็...สำคัญจริง ๆ นั่นแหละ แต่ว่า...ฮารุโทคิซังจะต้องหาเจอแน่ ความฝันน่ะ... ^^ ”
(+)
ใบหน้าของเธอแอบขึ้นสีแดงระเรื่อ
“ ... ”
เธอคลี่ยิ้มออกมาบาง ๆ หลังจากที่ฟังอีกคนพูดประโยคถัดไป
“ เรื่องนั้นเราไม่รู้หรอกค่ะ... ”
“ โอกาสและเวลามันก็...สำคัญจริง ๆ นั่นแหละ แต่ว่า...ฮารุโทคิซังจะต้องหาเจอแน่ ความฝันน่ะ... ^^ ”
(+)
“ ความฝันหรอคะ...? อืม...ไม่รู้สิ ตอนนี้รู้แค่ว่าชอบถ่ายรูป...ก็คงเป็นช่างภาพล่ะมั้ง? แล้วคุณล่ะคะ? ”
เธอเอ่ยถามคนตรงหน้ากลับ
“ ความฝันหรอคะ...? อืม...ไม่รู้สิ ตอนนี้รู้แค่ว่าชอบถ่ายรูป...ก็คงเป็นช่างภาพล่ะมั้ง? แล้วคุณล่ะคะ? ”
เธอเอ่ยถามคนตรงหน้ากลับ
ก็นะ...มามิเองก็ไม่ใช่คนหัวดีอะไร เผลอหลับตอนอ่านหนังสือสอบอีก ทั้งยังโกหกอีกฝ่ายแบบพิรุธชัดขนาดนี้อีกฝ่ายคงจับได้แน่ ๆ ว่ายังไงก็ทำข้อสอบไม่ได้ แล้วที่ว่าง่ายก็ไม่ใช่เรื่องจริง...
“ ก็หวังว่าจะได้คะแนนดีเหมือนกัน....ค่ะ.... ”
เธอเริ่มทำเสียงหงอย ๆ ลงเมื่อพูดถึงเรื่องสอบ
( การที่คุนถามเรื่องนี้กับมามินั้น...💀💀💀 )
ก็นะ...มามิเองก็ไม่ใช่คนหัวดีอะไร เผลอหลับตอนอ่านหนังสือสอบอีก ทั้งยังโกหกอีกฝ่ายแบบพิรุธชัดขนาดนี้อีกฝ่ายคงจับได้แน่ ๆ ว่ายังไงก็ทำข้อสอบไม่ได้ แล้วที่ว่าง่ายก็ไม่ใช่เรื่องจริง...
“ ก็หวังว่าจะได้คะแนนดีเหมือนกัน....ค่ะ.... ”
เธอเริ่มทำเสียงหงอย ๆ ลงเมื่อพูดถึงเรื่องสอบ
( การที่คุนถามเรื่องนี้กับมามินั้น...💀💀💀 )
เธอพูดแล้วยิ้ม
" อ๊ะ ถึงแล้วล่ะ... "
เด็กสาวทักท้วงขึ้นมาเพื่อบ่งบอกว่าทั้งสงได้ถึงที่หมายเป็นอันที่เรียบร้อยแล้ว
เธอพูดแล้วยิ้ม
" อ๊ะ ถึงแล้วล่ะ... "
เด็กสาวทักท้วงขึ้นมาเพื่อบ่งบอกว่าทั้งสงได้ถึงที่หมายเป็นอันที่เรียบร้อยแล้ว
“ เราเรียนที่โรงเรียนเซย์โจวน่ะค่ะ ไม่แปลกเท่าไหร่ที่ฮารุโทคิซังจะไม่เคยเห็นค่ะ ฮะฮะ~ ”
เธอมองดูภารกิจแล้วหันไปถามอีกฝ่าย
“ งั้น...พวกเราไปเขียนจดหมายด้วยกันดีมั้ย? ”
ก็มันเป็นภารกิจที่ง่ายที่สุดแล้วนี่นา
“ เราเรียนที่โรงเรียนเซย์โจวน่ะค่ะ ไม่แปลกเท่าไหร่ที่ฮารุโทคิซังจะไม่เคยเห็นค่ะ ฮะฮะ~ ”
เธอมองดูภารกิจแล้วหันไปถามอีกฝ่าย
“ งั้น...พวกเราไปเขียนจดหมายด้วยกันดีมั้ย? ”
ก็มันเป็นภารกิจที่ง่ายที่สุดแล้วนี่นา
เธอกล่าวแนะนำตัวเอง พอเห็นคนตรงหน้าโค้งให้ เธอเองก็โค้งกลับอย่างสุภาพเช่นกัน ก่อนจะเอ่ยต่อ
“ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ ฮารุโทคิซัง ^ ^ ”
เธอกล่าวแนะนำตัวเอง พอเห็นคนตรงหน้าโค้งให้ เธอเองก็โค้งกลับอย่างสุภาพเช่นกัน ก่อนจะเอ่ยต่อ
“ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ ฮารุโทคิซัง ^ ^ ”
เธอยิ้มให้อีกคน
“ ยังไงก็...ขอฝากตัวด้วยนะคะ คุณ...? ”
เธอยิ้มให้อีกคน
“ ยังไงก็...ขอฝากตัวด้วยนะคะ คุณ...? ”
/รู้ตัวอีกทีก็ยกมือไปซะแล้ว
/รู้ตัวอีกทีก็ยกมือไปซะแล้ว
เสียงหนึ่งดังก้อง ณ เวทีที่อยู่ในย่านคิตะ
“ฮัลโหล ฮัลโหล เทส เทสครับ”
“สวัสดีครับทุกคน! วันนี้ทุกคนกลับมาพบกันในรอบหนึ่งปีกับผม MC โนมุครับผม”
- ห้ามเมนชั่นแทรกจนกว่าจะมีโพสต์ที่เขียนว่า [ เมนชั่นเพื่อรับภารกิจ ]
- สามารถโควทเพื่อรีแอคกับการแสดงบนเวทีได้ทุกโพสต์เลยค่ะ
เสียงหนึ่งดังก้อง ณ เวทีที่อยู่ในย่านคิตะ
“ฮัลโหล ฮัลโหล เทส เทสครับ”
“สวัสดีครับทุกคน! วันนี้ทุกคนกลับมาพบกันในรอบหนึ่งปีกับผม MC โนมุครับผม”
- ห้ามเมนชั่นแทรกจนกว่าจะมีโพสต์ที่เขียนว่า [ เมนชั่นเพื่อรับภารกิจ ]
- สามารถโควทเพื่อรีแอคกับการแสดงบนเวทีได้ทุกโพสต์เลยค่ะ