Omg, amazing works!

And hey, happy bday!:)

Jeśli znajdę siłę to wstanę na start chociaż. Jeśli nie to mam wykupiony BeaconTV i odpalę rewatch do pracy od 7 :D

Wyprasowałem CRową koszulkę, kostki poukładane przed monitorem, świeczki i oświetlenie także gotowe :D

Jedynym plusem jest próba rozdzielenia skali od jakości: mówienie o zakresie produkcji, a nie o 'dobrości' gry czy 'niezależności' studia. :D

Strasznie ludzie chcą gmatwać skale ocen i 'opisy' produkcji 😅

Credits =/= realny nakład,
Wielkość GB =/= rozmach produkcji,
Steam =/= cały rynek (Nintendo firstparty, mobilki, konsolowe exclusivy wypadają z próbki),
Kei i Midi brzmią słabo i nie przyjmą się w 99%

And games with no "bar" just moral gray guided by your own compass:

The Witcher 3, Disco Elysium, Papers, Please, Spec Ops: The Line. Without a meter, attention shifts to narrative consequences, not to chasing a score.

5/5

Less “bar,” more effects:

Red Dead Redemption 2: honor affects prices/NPC reactions and i think most people play their way because the feedback is diegetic.

Tyranny: Favor/Fear both "good" (heheh) depending on style. It rewards consistency, not just niceness.

4/5

…that can turn choices into “points”:

Jade Empire: Open/Closed Fist =/= simple Good/Evil, and players tend to chase whatever pays off.

KOTOR II: easy to optimize Light/Dark influence to unlock powers.

3/5

In their example, if you want to gently steer players, you need to clearly show the consequences of decisions. Avoid a pure good/evil binary without context, otherwise players will min-max it or ignore it and just play their own way. Thinking of wellknown games...

2/5

And I think I just realized I’m gonna buy more books and practice notebooks on calligraphy. Gotica bastard, here I come!

Absolutnie się zgadzam!

Są gry które opierają się na nieprzyjemności jako podstawie rozgrywki. I właśnie dlatego zostają w pamięci.(TWD, Patho2, Lisa)

Zwiększają poczucie odpowiedzialności, bo to nie była "gra", tylko "moja decyzja". Takie gry często rozpamietujemy po ukończeniu, bo e m o t i o n s.

I skulminowanie go np. wlasnie w takim momencie. Zgadzam się:)

SH 1/2 są genialne. Nie boisz się, że coś cię zaatakuje, a boisz się, że coś się stanie, a ty nawet nie wiesz co.I ta kamera, która łamie poczucia bezpieczeństwa.
I to swoją drogą fajny przykład:
Jumpscare działa przez 2 sekundy, a ddźwięk, kadr i niewiedza potrafią trzymać cię w napięciu godzinami

Layers of Fear swietnie straszy.

Fajnie jakby było więcej takich, gdzie masz atmosferę/napięcie, i wtedy przychodzi 'kop' -ale nie dlatego, że coś wrzeszczy, tylko że coś się wydarzyło, co łamie oczekiwania. Emocjonalny jumpscare zamiast dźwiękowego co wywraca całą narrację do góry nogami:)