ผู้จัดการร้านชา ย่านชิโอะคาเสะ
/กำไม้เรียว เจ้าเด็กหนีออกจากบ้าน)
/กำไม้เรียว เจ้าเด็กหนีออกจากบ้าน)
มองขยะกับเงินที่สลับกัน ค้นๆของในเป๋า
ยื่นซองขนมอีกอันนึงให้
“แลกกัน แต่รีบกินนะ จะได้ทิ้งทีเดียว”
มองขยะกับเงินที่สลับกัน ค้นๆของในเป๋า
ยื่นซองขนมอีกอันนึงให้
“แลกกัน แต่รีบกินนะ จะได้ทิ้งทีเดียว”
ยังเหยียบไว้อยู่ล่ะ
พยักหน้า ยิ้มน้อยๆ
”อื้อ ไว้โปรโมทร้านน่ะ ยังมีอีกเยอะที่ร้านชาย่านชิโอะคาเสะนะ“ขายซะเลย
“ใต้เท้านั่น”
“ขอ”
ยังเหยียบไว้อยู่ล่ะ
พยักหน้า ยิ้มน้อยๆ
”อื้อ ไว้โปรโมทร้านน่ะ ยังมีอีกเยอะที่ร้านชาย่านชิโอะคาเสะนะ“ขายซะเลย
“ใต้เท้านั่น”
“ขอ”
มองสลับกับในมือที่หายไป
‘สงสัยจะช่วยจับไว้ไม่ให้ปลิวแน่เลย‘
“ขอบใจ”ตีความเอาเองฝ่ายเดียว
โพล่งไปงั้นพร้อมเดินไปหายื่นเซมเบ้แลกเป็นขนมขอบคุณ
มองสลับกับในมือที่หายไป
‘สงสัยจะช่วยจับไว้ไม่ให้ปลิวแน่เลย‘
“ขอบใจ”ตีความเอาเองฝ่ายเดียว
โพล่งไปงั้นพร้อมเดินไปหายื่นเซมเบ้แลกเป็นขนมขอบคุณ