(เด็กดื้อ ทำไมไม่กลับ

/กำไม้เรียว เจ้าเด็กหนีออกจากบ้าน)

(นายนี่)

มองขยะกับเงินที่สลับกัน ค้นๆของในเป๋า

ยื่นซองขนมอีกอันนึงให้

“แลกกัน แต่รีบกินนะ จะได้ทิ้งทีเดียว”

?
ยังเหยียบไว้อยู่ล่ะ

พยักหน้า ยิ้มน้อยๆ
”อื้อ ไว้โปรโมทร้านน่ะ ยังมีอีกเยอะที่ร้านชาย่านชิโอะคาเสะนะ“ขายซะเลย

“ใต้เท้านั่น”

“ขอ”

(มาลูบปุคับ เพ้ทเพ้ท รอบนี้ต้องรอด!)

(แปะมือ(*´∀｀*)🙌)

มองเงินที่ถูกเหยียบ

มองสลับกับในมือที่หายไป
‘สงสัยจะช่วยจับไว้ไม่ให้ปลิวแน่เลย‘

“ขอบใจ”ตีความเอาเองฝ่ายเดียว
โพล่งไปงั้นพร้อมเดินไปหายื่นเซมเบ้แลกเป็นขนมขอบคุณ

(อาวุธปราบหมาดุ อย่าแหยมมากัด เอาเซมเบ้มา!!)