#KzK_Undoukai

—𝕋𝕙𝕖 𝕄𝕚𝕤𝕔𝕙𝕚𝕖𝕧𝕠𝕦𝕤 𝕎𝕒𝕟𝕕𝕖𝕣𝕖𝕣—

ꜱʜɪɴᴏɴᴏᴍᴇ ʀɪɴ , u̸̠̜͐̉ͅı̴͎̬͚̣̊̽͑҈͕͎͉̭̀̽̄̽ɯ҉̙͙̟̃̀̀ɹ̶̭͙̓̎̒̏̉Ǝ̸̖̞̞̩̋̀̍̉̂
ᴇxᴘᴇʀɪᴍᴇɴᴛ ɴᴏ. : 707
ᴘᴏꜱɪᴛɪᴏɴ : ᴏᴇɴᴅᴀɴ

— [ ℂ𝕆𝕌ℕ𝕋𝕀ℕ𝔾 𝔻𝕆𝕎ℕ 𝟘𝟜 ] —

(ได้เลย)

#KzK_Undoukai_Scavenger

ทันทีที่สัญญาณเริ่มต้นดังขึ้น

เธอก็ออกตัววิ่งด้วยแรงทั้งหมดที่มี ท่ามกลางฝูงชน เธอเป็นหนึ่งในกลุ่มแรก ๆ ที่ไปถึงจุดจับฉลากด้วยซ้ำ มือคว้าแผ่นกระดาษที่พับไว้มาอย่างรวดเร็ว แต่เมื่อคลี่มันออกดู...

ด้วยเหตุใดก็ไม่ทราบ แต่พวกเธอเลือกที่จะ

> ยืนทำท่าประหลาดที่สุดที่ทำให้มันมองว่าเป็นสิ่งที่ไม่น่าสนใจ

[好きすぎ]
(Suki sugi)

Vocal: Natsuki Karin
Music/Lyrics : Tianpansa
Illust : Plaikhluen

(แวะมาแปะเพลงที่ไปจ้างชิกิซังมาค่ะ ตั้งใจจะไปสารภาพรักแท้ ๆ โลกดันแตกซะงั้น><)

(มาแจมด้วยค่ะ สั้น ๆ ได้เลย รูทนี้อย่างน้อยต้องได้รู้จักชื่อ!)

เสียหอบหายใจดังขึ้นใกล้หู ดวงตาที่เหนื่อยล้าแม้จะได้รับการพักผ่อนที่เพียงพอก็พลันหันไปหาต้นเหตุเสียงนั้น

"..."

เธอกรอกตานึกคิดอยู่ครู่หนึ่ง ใบหน้านั้นช่างดูคุ้นเคยเหมือนจะเคยเจอกันที่ไหนสักที

อา

คนคนนั้น—ที่นั่งร้องไห้...

ประโยคซ้ำ ๆ ถูกเอ่ยวนไปมาซ้ำแล้วซ้ำเล่า ราวกับบทสวดที่ไม่มีวันจบ

ฉันไปทำอะไรให้คนคนนี้กัน

จำไม่ได้เลย

แต่ถึงแม้จะจำไม่ได้ หยาดน้ำตาก็ไหลลงมาอย่างไม่หยุดหย่อน คำขอโทษถูกเปล่งออกมาทุก ๆ ครั้งที่อีกฝ่ายพูด ความรู้สึกที่อัดแน่นผสมปนเปกันจนอยากจะสำรอกมันออกมาให้หมด

ความรู้สึกนี้มัน

….

ร่างนั้นเดินเข้ามาใกล้ ประคองมือของฉันขึ้นมาในระดับสายตา จนสัมผัสได้ถึงแรงที่บีบลงบนฝ่ามือ

สีหน้าที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความสุข แปรเปลี่ยนเป็นความโศกเศร้าและความโกรธเคือง

พร้อมกับคำถามมากมายที่ถาโถมเข้ามาอย่างไม่หยุดหย่อน

เท่านั้นก็เพียงพอแล้ว

เพียงแค่ประโยคทักทายสั้น ๆ

ก็มาก็พอที่จะทำให้น้ำตาที่เอ่อคลอไหลลงมาอาบแก้ม

เพราะอะไรกันนะ ไม่เข้าใจตัวเองเลยสักนิด

ร่างนั้นหันกลับมา ภาพตรงหน้าช่างพร่าเลือน

แต่น้ำเสียงที่ใช้เรียกของฉัน

และรอยยิ้มที่น้อยครั้งจะได้เห็น

ฉันกลับรู้สึกคุ้นเคยกับมันเหลือเกิน

และนอกจากท้องฟ้าอันแสนสวยงามนั้น ร่างหนึ่งก็ปรากฏในสายตา แผ่นหลังอันแสนคุ้นเคยกำลังยืนหันหลังให้กับฉัน

ฉันตะโกนเรียกชื่อคน ๆ นั้นออกมา

น่าแปลก

ทั้ง ๆ ที่จำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเขาคือใคร

#Kzk_story

[ดำดิ่งสู่ห้วงฝัน]

ตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่อาจทราบ

ทันทีที่ลืมตาตื่นขึ้นมา ก็อยู่ในห้างร้างที่ไร้ซึ่งผู้คนเสียแล้ว

ฉันวิ่งออกตามหา ตะโกนเรียกชื่อเพื่อน คนสำคัญ ไปทีละคน ทีละคน ผ่านห้องแล้วห้องเล่า

จนกระทั่งมาถึงดาดฟ้า

ฉ้นบิดลูกบิดประตู และทันทีที่มันเปิดออก ลมเย็นก็เข้าปะทะหน้า ท้องฟ้าถูกย้อมเป็นสีส้มแดงสะท้อนอยู่ภายในดวงตาคู่นี้

CW : เลือด
#KzK_NibbanaMara
วันที่ ???
[โรลปิด]w/ @naoe-kzk.bsky.social

ร่างกายของเธอเต็มไปด้วยบาดแผลนับไม่ถ้วน ร่องรอยจากการเสียดสีกับเศษกระดูกเนื้อเน่าที่พันรัดอยู่ทั่วแขน ขา และลำตัว กล้ามเนื้อเกร็งแน่นทุกครั้งที่พยายามขยับ

แต่ถึงอย่างนั้น เธอก็ยังยืนอยู่

เสียงลมหายใจแผ่วรินเต็มไปด้วยกลิ่นเลือดและเหงื่อ เสียงหยดเลือดตกกระทบพื้นหนืดเหนียวดังเป็นจังหวะที่ไม่สม่ำเสมอ

(โซระจัง คือฉัน)

(มันขนาดนั้นเลยหรอคะ)

(ทุกคนคับ ผม)

เธอสูดหายใจเข้าลึก ๆ พยายามรวบรวมเรี่ยวแรงทั้งหมดที่เหลืออยู่ แล้วเงยหน้าขึ้น ดวงตาเปียกชื้นแต่ยังคงมีประกายที่แน่วแน่

"ฉันน่ะไม่อยากจะลืมใครไปอีกแล้ว!"

"เพราะงั้น ช่วยระวังตัวให้มากกว่านี้หน่อยได้ไหม..."

ฝนสีดำยังคงตกกระทบพื้น เปาะแปะเป็นจังหวะเดียวกับหัวใจที่เต้นรัว ความเย็นซึมผ่านเสื้อผ้าเข้ามาจนแทบจะสั่นไปทั้งตัว

"กลัวมากเลยล่ะ..."

เธอก้มหน้าพูด น้ำเสียงเบาแทบกลืนหายไปกับเสียงฝน แต่ยังพยายามฝืนพูดต่อ ทั้งที่ลมหายใจเริ่มขาดช่วง

"ถึงแม้พวกเราจะเพิ่งได้คุยกันจริง ๆ จัง ๆ ได้ไม่นาน... แต่สำหรับฉันแล้ว ยามาดะซังคือเพื่อนคนสำคัญ"

#KzK_LostDoggo

[โรลปิด] w/ @sorae-kzk.bsky.social

1 กันยายน 2016

ท้องฟ้ามืดครึ้มมาตั้งแต่เช้า เมฆหนาทึบบดบังแสงอาทิตย์จนทั่วเมืองดูหม่นลง เห็นท่าไม่ดีตั้งแต่ก่อนออกจากหอพักโรงเรียน เธอจึงเตรียมเสื้อกันฝนติดมือมาด้วย เผื่อฝนจะตกลงมาเมื่อไหร่ก็ไม่แปลกเท่าไร อีกอย่าง วันนี้ตั้งใจจะออกไปตามหาไม่นานนัก เลยไม่ได้พกชิไนมาด้วย

(พอ เลิก หยุดกินน้ำฝนเถอะมาโคโตะคุง)

(วิธีพรากรอยยิ้มแบบใหม่ของสตาฟหรอคะ)

(บ้ามาก น่ารักชะมัดเลย😭😭😭😭 ทุกคนมุงด่วน ๆ ๆ ๆ เอาไปเลยค่ะ 100 คะแนน)

เธอมองดูอีกฝ่ายที่กำลังสู้รบ(?)กับอุ้งเท้าของสัตว์หน้าขนนั่น อย่างเงียบ ๆ นี่คงเป็นสิ่งที่เรียกว่าการพักผ่อนทางใจก็ได้ล่ะมั้ง ดูท่าทางที่ยกมือขึ้นมาปาดเหงื่อแบบนั้นแล้วคงจะรับมือกับสัตว์ใหญ่ไม่ถนัดเหมือนกับเธอ

ดูท่าจะไปสร้างภาระให้ซะแล้ว

จนกระทั่งอีกฝ่ายเทอาหารใส่ถาดเสร็จเรียบร้อย และห้องที่ยังไม่สะอาดดี แต่ถึงอย่างนั้น...ก็ขอเวลานั่งพักหายใจเสียหน่อย แล้วหลังจากนี้ค่อยว่ากันอีกทีแล้วกัน—