نوامبر و برف قبل از لختی کامل درختها

اگر مسأله تبعیض نژادها و اقلیتها، مسأله سیستمی باشه(یعنی مکانیزم‌هایی دخیلند که تبعیض رو شکل می‌دهند که هیچ یک نفری مسئول نیست، یا شرکت آگاهانه نداره)، ولی مسأله سرکوب زن، در ایران، جنگ تن به تنه. دونه دونه مردها زن رو دشمن می‌بینند و عامدانه و فعالانه و حتی داوطلبانه و خلاقانه در سرکوبش جهد میکنند.

۸تا یا بیشتر بروفن دویست اثر نکرده. این عضله SCM سمت چپ رو انگار یکی گرفته دستش و داره می‌کشه پایین. درد از پشت گوشم می‌کشه به استخون کاسه چشم و گونه. افکار خودکشی دارم از درد. تصویر اینکه یه خنجر فرو میکنم به گردنم آرومم میکنه

درک میکنم که حرص داره طرف با دو تا برنامه متوسط سوسیالیستی که توی کشورهای دیگه انواعش اجرا شده اینجور قهرمان شده، آخه سطح انتظارات😂:

اوه، چه شروع بلندی:

انگار خیلی عکس از پاییز گرفته‌ام، دو تای وسطی عملا حیاط پشتی خونه است. از امتیازات و برخورداریها

خدایا، این درک گای هیچ‌وقت از ملوسی کم نمیاره. میرم توییتر با پنبه سر بریدنهاش رو ببینم لذت ببرم 🤣🤣. نه، توروخدا شما نمونه کار رو ببین: اریک دوهرتی نامی، نوشته زهران ممدانی و مهدی حسن antithetical آمریکا هستند و باید دیپورت شن، درک کوتش کرده که:

سپتامبر. مجتمع عنکبوتها سرتاسر پل. دلم رو روشن میکرد هربار از پل رد میشدم، نشانه زندگی بر خلاف انسان

آه، همین

هر از گاهی ساعتی رو در تخیل سفر به یمن می‌گذرونم. میرم عکسهاش رو می‌بینم، یا میرم روی روی نقشه زوم می‌کنم. تصویرها رو مزه‌مزه میکنم. آه حسرت می‌کشم که احتمالش نزدیک به صفره. چون من آدم ترسویی هستم و قاعده دنیای مردکها اینه که جای بی‌قانون زن تنها امنیت نداره :(

اوا، راست میگی، همین دو روز پیش که نگاه کردم رادار رو برانزویک‌نو آتیش بود، که دودش میومد مونترال و تورنتو، ولی الان از غربه

امروز خیلی روز پرباری بود، پیامهای دو نفر رو که سه چهار روز بود روی جواب دادنشون گیر کرده بودم (هردو خوب و عزیز و یکیشون خیلی عزیز) جواب دادم

برای اینها هم که کلا فقط خنده هستریک

بالاخره یک بیانیه درست