“ ถ้าชอบแบบนั้นอย่าดีกว่—”

พูดไม่ทันจบ เสียงปริศนาก็ดังขึ้น เธอหันมองรอบๆ ขนสุดท้ายสายตาก็กลับไปหยุดที่ตรงพื้น

ตุบตุบครืด ตุบตุบครืด—

หันไปมองหน้านายทีนึง ในตอนนี้ฉันกับนายอาจจะวิตกไปเอง เพราะแบบนั้นเลยจับข้อมือนาย

“ ถ้านายอยากเห็นขนาดนั้น ก็อยู่ตรงนี้ก่อน แล้วก็.. ”

สุดท้ายก็ก้มหัวลงไปมอง

ย้ายตัวไปข้างๆ ใช้มือช่วยแหวกซักพุ่มที่นายยังไม่ได้หา ถึงจะกล้าๆกลัวๆ แต่ก็ช่วยให้อีกคนทุ่นแรงไปหน่อย

“ ตรงไหนหรอ..? “

เธอหยุดมือที่แหวกพุ่มไม้อยู่ นิ่งไปพักนึง แล้วพูดต่อ

“ ถ้าหาจากด้านหน้าไม่เจอ.. “

" ก็คงเป็นด้านหลัง คอยมองพวกเราอยู่เรื่อยๆ “

“ และรู้สึกสนุกกับการที่ทำแบบนี้ “

หันไปถามนายต่อ

“ นี้.. ถามความเห็นฉัน แต่ทำไมไม่ลองบอกที่นายคิดดูบ้างล่ะ “

มองคนผมสีแดงที่ดูจะพึ่งพาได้ ก่อนจะมองตามมือที่ชี้ไปซักสถานที่

“ อะ จะดีหรอคะ "

เธอกระชับหมวกให้แน่นมือขึ้น พร้อมโค้งเล็กๆให้อีกฝ่าย

“ ขอรบกวนด้วยนะคะ “

มองหน้านายหลังจากฟับคำนั้น นิ่งเงียบไปซักพัก ปล่อยให้เกิดช่องว่างเกิดขึ้น ดูอึดอัดเล็กน้อย แต่ก็ดูอยากจะพูดอะไรต่อ

“ บอกอะไร.. ก็ได้เลยหรอ "

ทวนคำนั้นซ้ำ ยื่นกลีบดอกไม้ที่จับได้ให้คุณไป

“ แล้วถ้าฉันบอกว่า “

เว้นไปซักพัก มองใบหน้าของคุณที่ดูจะชะงักค้างไป

“ ฉันจะไปจากที่นี้ล่ะ “

พูดจบแค่นั้น มองหน้านายต่อเหมือนจะคิดอะไรบางอย่าง

“ ว่าไปนั้น.. ไม่มีอะไรหรอก “

ข้อความในจดหมายมี 2 แบบ คือข้อความด้านลบกับข้อความแสนธรรมดา

(บวกโดยเลือกได้เลยว่าจะเจอข้อความไหน)

โดนบอกว่าขี้กลัวก็เถียงไม่ออก แต่ถึงจะรู้ว่าอีกคนเป็นยังไงแต่มันก็

“ นี้รอเดี๋ยวสิ! ริวคุง! “

เดินไล่ตามคนที่เดินไกลออกไป ไม่แม้แต่จะหันหลังกลับมามองกัน

ไม่รู้ว่าเสียงจากที่มานั้นเริ่มดังขึ้นเบาลงหรือถี่จนขาดหาย เธอเดินตามอีกคนไปเรื่อยๆ

“ ถ้าเสียงเนิ่มดังขึ้น แปลว่าเราเดินเข้าใกล้มากขึ้นแล้วรึปล่าว “

“ แปลกใจดีที่มันไม่หนีเรานะ.. อย่างกับว่ามัน...รอเราไปเจอมันอยู่.. “

เธอพูด

มั่นใจเกินร้อย ดีจังแฮะ

“ นั้นสินะคะ สิ่งลี้ลับอาจจะปิดทางจริงๆก็ได้ "

พูดพร้อมดวงตาเหม่อลอยไปทางอื่น อ่า นั้นอะไรน่ะ ตึกอะไรล่ะนั้น

“ หรือเอาอย่างนี้มั้ยคะ “

“ รุ่นพี่อาจจะพาฉันไปที่ตึกปีสามแทนก็ได้ค่ะ “

เสนอทางอื่นให้แล้วล่ะ

" นัตซึกะ นิโนมิยะค่ะรุ่นพี่ “

พูดก่อนจะฌบกมือปัดไปมาราวปฎิเสธ

“ ไม่หรอกค่ะ ไม่ได้คิดมากอะไรเลยค่ะ กลับกันน้องชายของอาสึกะซังดูเป็นคนที่พึ่งพาได้นะคะ “

เธอพูดไปพร้อมมองตรงไปทางคนที่หันไปมองทางอื่น

“ อะ ไม่ได้มีเจตนาจะว่าน้องชายของรุ่นพี่นะคะ “

กลับมาล่กอีกแล้ว