เมื่อประตูเปิดออกก็พาลให้แสงสลัวพาดทับลงบนเงาร่างหนึ่ง ชายคนนั้นก้าวขาขึ้นรถเมล์รอบดึก มุ่งตรงไปยังที่นั่งของเพื่อนเจ้าปัญหาขณะส่งข้อความหารุ่นน้องที่กำลังเป็นกังวล

“ ไม่ใช่ว่าเดือนนี้มันบ่อยกว่าปกติเหรอ? ” ไม่ทันที่จะได้รับคำตอบเขาก็ทิ้งตัวลงนั่งข้าง ๆ อย่างถือวิสาสะ

“ รู้ไหมว่าฉันนั่งอยู่ตรงนั้นมานานแค่ไหนแล้ว...? ” ชายหนุ่มมองอีกฝ่ายด้วยสายตาคาดโทษ

(เหมาะมาก😭😭🤍 สีละมุนสุดๆๆแงง)

(ฟ้าชมพูของจริงเลยทีนี้🥺🤍🩵💕)

(เอาไปแลกอีกไม้ดีมั้ยนะ😋 /ปวดท้อง แหง่ก)

( @kazuma-kmi.bsky.social ล็อคตัวเพื่อนร่วมห้อง😾 เกาะหนึบ )

หน้าต่างบานนั้นที่มีเพียงตัวเอง ตอนนี้กลับเพิ่มมาเป็นสอง พร้อมความฝันที่ใหญ่ขึ้นมาอีกนิด พวกเขายิ้มรับสายลมแห่งฤดูใบไม้ผลิที่กำลังจะพัดมาอีกครั้ง

“อื้ม ต้องได้อยู่ห้องเดียวกันแน่ๆ”