(ฮือ สิ่งนี้ยาวนานมาก55555)

(ครับผมนางิซั..)

เมื่อประตูเปิดออกก็พาลให้แสงสลัวพาดทับลงบนเงาร่างหนึ่ง ชายคนนั้นก้าวขาขึ้นรถเมล์รอบดึก มุ่งตรงไปยังที่นั่งของเพื่อนเจ้าปัญหาขณะส่งข้อความหารุ่นน้องที่กำลังเป็นกังวล

“ ไม่ใช่ว่าเดือนนี้มันบ่อยกว่าปกติเหรอ? ” ไม่ทันที่จะได้รับคำตอบเขาก็ทิ้งตัวลงนั่งข้าง ๆ อย่างถือวิสาสะ

“ รู้ไหมว่าฉันนั่งอยู่ตรงนั้นมานานแค่ไหนแล้ว...? ” ชายหนุ่มมองอีกฝ่ายด้วยสายตาคาดโทษ

(FYI ว่าปกติแอคทีฟในเฟสกับดิสค่ะ แต่เฟสดูมักเกิ้ลเกินกว่าจะแอดใครไปก่อน ฮือ 🫠)

(/ซับตาม ฮือ ช่วงเวลาผ่านไปไวมาก แต่กรี้ด อะไรน้า- ถ ถ้าเราชิงสะบัดผ้าหายตัวก่อน/ไม่ โชคดีกับการทำงานนะคะะะ ะ /ชู)