سپاس از شما 🥰
روزتون پر از معجزه و مهربونی و عشق 😎✌️

زیرا به گفته دریدا پرسش از خاستگاه ادبیات به سرعت بدل به پرسش از غایت آن می‌شود. و به این معنا تاریخ ادبیات، همانند ویرانه‌های یک بنای تاریخی است که اساسا از ابتدا وجود نداشته.

زیرا که تاریخ ادبیات، «تاریخ یک ویرانه است. روایتگر خاطره‌ای است که ساخته می‌شود تا به زبان آید»
#کپی

می‌گوید “نقدهای احمقانه” به سئوالاتی که به دنبال سرچشمه ادبیات و فایده آن هستند توجه به این نکته ندارند که هر جوابی به پرسش “ادبیات چیست؟” خود بازگشتی به بنیاد ادبیات است.

زیرا ادبیات ناب، محصول زمانه بحران است و «ساختار تناقض‌نمای ادبیات در همین است که آغازش همان پایانش است»

دریدا مهمترین ویژگی ادبیات را قابلیت انتقادی آن می‌داند که تنها زمانی بالفعل می‌شود که مرزهایش را با سیاست و سانسور تعیین کند.
و معتقد است «آزادی بیان سلاح انقلابی بسیار قدرتمندی است اما اسلحه‌ای ا‌ست که می‌تواند به گونه‌ای تخیلی، خودش را بی‌طرف در آورد و به‌شدت محافظه‌کار شود»

می‌گوید ادبیات، مجوزی است که به نویسنده داده شده تا هر چه می‌خواهد، بگوید. مصون از تمامی سانسورهای مذهبی یا سیاسی.

دریدا تاکید می‌کند به همان اندازه که ادبیات فایده بیرونی ندارد «به ما کمک می‌کند تا به مفاهیم، معنا، ایده‌آل، قابلیت و “انتقاد” فکر و حدود آن‌ها را تعیین کنیم»

درود و سپاس 🌺🙏

قابلی نداشت 🌺🙏
کتاب فوق العاده ایه بخونیدش👌

اما نمی‌توان از مضامین انتقادی، روانشناسی، اجتماعی، تاریخی، مذهبی، سیاسی و اعتقادی آن چشم‌پوشی نمود.
به جرات می‌توان این کتاب را در رده تاثیرگذارترین کتاب‌های قرن بیستم دسته‌بندی نمود.

بله متوجهم 🙏🌺

دنیای ما ادما عجیبه، هیچ چیزش دائمی نیست مام از این قائده مستثنی نیستیم و بخاطر همین بعضیا میان و بعضیام میرن
روان و جاری و رها