(😭😭 กินเยอะๆ เที่ยวให้สนุกน้า🥺🫳🫳🫳💖)

“นายกินอะไรมาหรือยัง”

“หรือว่าจะสนใจทาโกยากิแบบสุ่มด้วย?”

ชี้ไปร้านที่ว่าซึ่งอยู่เยื้องพวกเขา
ถ้าอ่านป้ายหน้าร้านก็คงพอจะทราบที่มาของเจ้าทาโกะคุณบีเวอร์แสนน่ารักนี่แล้วล่ะ…

ทว่าก็แค่ถามไปเรื่อย เผื่อว่าเจ้าชิบะที่เพิ่งมาจะหิว

“ถามอะไรแปลก ๆ เจ้าลูกแมว”

บีบจมูกหลานอย่างเบามือไปที ค่อยหันไปส่งสายตาดุใส่โยรุต่อว่าหยุดพูดเลยนะ ಠ”ಠ

แต่เด็กแสบดันเมินคนเป็นน้าแล้วมัวแต่สนใจทาโกะ คงมีความสุขมากที่จะได้กินเองคนเดียวทั้งหมด …จนตอนนี้ก็เลิกสนใจผู้ใหญ่สองคนไปแล้ว

ฮิบิกิถอนหายใจน้อย ๆ แล้วหันไปคุยกับโยรุ

“ไม่มีใครคอยดูแลเด็กน่ะ วันนี้คงต้องรบกวนหน่อย”

ก็นะ ปกติมากันแค่สองคนหมาแมวนี่นา

+

(หล่อมากก>< ขอมาแบบแว้นๆ หน่อยนะคะ 🏃🏃💨)

/เดินผ่านมาเจอ เด็กในชมรมนี่เอง

ชี้นิ้วไปร้านนึงที่อยู่ด้านหลังอีกคน พยักหน้าให้

"เกี๊ยวร้านนั้น อร่อยนะ มิเนะคิบะ"

พูดจบก็เดินจากไป

เด็กน้อยที่เห็นผู้ใหญ่สองคนนิ่งเงียบไปก็เอียงคอทำหน้างง หารู้ไม่ว่าน้าตัวเองกำลังไหล่สั่นเป็นเจ้าเข้าจากการกลั้นขำสุดชีวิต

ฮิบิกิเข้าใจโยรุดีแม้ไม่มีคำพูด ส่ายหน้าปฏิเสธว่าฉันไม่ได้แปลกถึงขนาดจะสั่งอะไรแบบนี้

แต่ว่านะ

กลืน…ลงไป… อย่าทำเด็กร้องไห้…

*มองจ้องสะกดจิตเพื่อนชิบะ*

มานาโตะพยักหน้าหงึกหงักเป็นคำตอบว่าใช่ แบ่งให้ล่ะ

“คุณน้าเป็นเพื่อนฮิบิจังหรอฮับ”
“มานะนึกว่าฮิบิจังจะไม่มีเพื่อนแล้วซะอีก”

พูดออกมาอย่างใสซื่อ ฮิบิจังที่ถูกกล่าวถึงแทบหันขวับไปมองไม่ทัน

เจ้าแสบนี่ ?? แล้วทำไมถึงยอมเรียกโยรุว่าคุณน้าล่ะเนี่ย

แต่ตาก็มองตามถาดทาโกยากิไป จนเจ้าชิบะจิ้มเข้าปาก…

.
รีแอคนั่น

อืม(ข่มอารมณ์) หน้านิ่ง(แต่มือจิกขากางเกงอยู่)

+

(เซนเซมองเจ้าวาฬน้อยวิ่งวน 😭🏃🔄🔄 .มึนหัว เป็นเด่กสดใสจริงๆ )

เหมือนว่าจะตั้งใจแบ่งให้ล่ะ ถ้าปฏิเสธคงเสียใจแย่

คนเป็นน้าเองก็ลุ้นเพราะอยากเห็นรีแอคของเจ้าชิบะตอนกัดเข้าไปเจอว่าเป็นไส้รสหวาน.. แต่มันก็อร่อยล่ะนะ

ได้ยินตั้งแต่เสียงเรียกชื่อ แต่เพราะมัววุ่นวายกับหลานเลยไม่ได้หันไป จนกระทั่งประโยคต่อมานั่นแหละ…

“🫩?”

คำตอบออกทางสีหน้าทันที ก่อนรีบพูดแก้เพื่อไม่ให้เข้าใจผิดไปไกลกว่านี้

“ลูกของพี่สาวน่ะ”

เจ้าตัวเล็กเมื่อเห็นว่าเหมือนจะมีคนรู้จักของน้ามา ก็ชะเง้อหน้ามองกลับอยู่ด้านหลังฮิบิกิ

“มานาโตะฮับ”

พูดด้วยตาโตแป๋วพร้อมยื่นถาดทาโกยากิสุดน่ารักให้คนแปลกหน้าที่เพิ่งกล่าวแนะนำตัวด้วย

+

(จิ๋วน้อยยย มีความสุขมากๆ นะคะชินเซย์จัง🥺🫱🎂🎈🎁)

รับของมาถือไว้ในมืออย่างอารมณ์ดี ดูจะถูกใจกับสิ่งที่ได้พอสมควร

“ขอบใจ อินุซึกะ”
“ขอให้ขายดี เที่ยวเล่นกันให้สนุกล่ะ”

ไม่ลืมพูดอวยพรซึ่งเป็นนิสัยติดตัว ก่อนจะโค้งขอบคุณแล้วเดินออกมา

(น่ารักมากเลยขอบคุณนะค้า><💖💖)

(แวะมาเล่นกับเด็กๆ ค่ะ🥺✨)

เห็นว่าเป็นบูธของเด็กในโรงเรียนเลยแวะมาสักหน่อย

ยื่นแบงค์ 1000 เยนให้สำหรับกุจิ 2 ใบ โดยไม่รับเงินทอน

“รบกวนด้วยนะ”

(หมายเลข 9 กับ 25 คับ)