มือแนบกับผืนพรม เอนหลังค้ำกายไว้ เธอผงกเงยสบสายกับเขียวซีดเซียวราวกับมรกตเจือหยาดน้ำใส

ใบหน้านั้นงดงาม เป็นดั่งกลีบที่ร่วงหล่นลงบนพงหญ้าอย่างเบามือ ทว่าสุรเสียงกลับทุ้มต่ำ ชวนให้หันมอง ยามเขาขยับริมฝีปาก

โน๊ตตัวหนึ่งจึงดังขึ้นจากการสุ่มดีดด้วยปลายนิ้ว

“อะไรเหรอ” ยามนั้นเธอจึงตอบ

รอบข้างเราวังเวงเหลือเกิน พงหญ้าสูงเสียดฟ้า หากจมจ่อมลงในมัน คงไม่อาจพบเห็นแสงตะวันได้อีก

+

นั่งเอื่อยเฉื่อยอยู่กลางทุ่งร้างที่ทอดมองเห็นประภาคารสูง

จากสว่างไสวค่อยแต้มสีล้างทีแปรง มันแปรเปลี่ยนเป็นน้ำเงินเข้มที่หลงไหลยามผสมผสานเป็นเนื้อเดียวกัน

การมาเยือนนั้นดุจดั่งกลีบดอกซากุระที่แนบลงกับผิวน้ำในแจกันคร่ำครึ เขาที่ก้าวเดินอย่างสับสน เธอจับจ้องสีชมพูนั้นอย่างเงียบงัน

“….” คงไม่อาจเอื้อนเอ่ย เธอทำเพียงเฝ้าสังเกต ว่าสายลมที่รักจะนำพาเขาไปยังทิศทางใด ก่อนเงียบงันจะมาเยือน

(ขออนุญาตบวกนะคะ!)

ซู่…ซ่า..

เกลียวคลื่นสาดซัด
วิหกขับขาน ดุจดั่งลำนำ
ณ ชายขอบชานเมือง รอยต่อระหว่างริ้วน้ำและผืนทราย ห่างไกลผู้ใดอย่างปลีกวิเวก

เพราะไร้ใครคอยให้ความสำคัญ เธอจึงมักจะมองไปที่นั่น ตระหง่านเหนือผืนฟ้าและท้องน้ำอย่างเงียบเหงา

เรียกความสนใจให้ปลายเท้านั้นอย่างกราย วันนี้ก็เช่นกัน ร่องรอยนำพามายังที่แห่งนี้ ราวกับโน๊ตที่ได้ยินแต่ไม่อาจคว้าไว้

🌦️ อาจมีเมฆฝนนิดหน่อย
มีบางวันที่ท้องฟ้าอาจมืดครึ้ม และมีโอกาสฝนตกโปรยปราย แต่เป็นระดับที่พกร่มขนาดเล็กไว้ก็เอาอยู่

ช่วงเย็นอุณหภูมิจะลดลงอยู่ที่ประมาณ 8–3°C เหมาะแก่การหาของอร่อยทานเพื่ออบอุ่นร่างกาย หากเดินออกไปข้างนอก ก็ควรพกเสื้อคลุมเผื่อเจอลมเย็น ๆ ด้วยนะ

🌸 ดอกไม้ผลิบานกำลังดี
เมืองอุเมะฮาระเต็มไปด้วยสีชมพูของดอกบ๊วย บวกกับลมทะเลที่พัดผ่านมาอย่างเบาบาง ทำให้บรรยากาศสดชื่นสุด ๆ

+

(เซนเซย์สวยจางเยย🥺🥺🫶🏻)

(ขออนุญาตบวกนะคะ !)

“ขนม ขนม~” ฮึมฮัมในลำคอด้วยเริงร่าแม้ท่าทางดูง่วงซึมราวกับเพิ่งตื่นจากนิทราหอมหวาน ปลายเท้านี้หวังมุ่งตรงไปยังร้านสะดวกซื้อไม่ไกลจากบ้านที่ตนอาศัย

เท้าก้าวเดินพลัน หนึ่ง สอง ไม่รีบเร่ง ราวกับเพิ่งหัดเรียนรู้ที่จะเดินเตาะแตะ แวะชมนกชมไม้อย่างเถลไถล ไม่นานนักก็เข้าใกล้จุดหมาย

สายตาที่จ้องมองมาทำให้เธอฉงนใจ ใครกันนะ?

เธอจึงจ้องมองเขากลับไปไร้คำพูด