หลังจ่อหัวเราะล้าเลย โดนด่าทั้งทียังไม่เคยเจอกันจริงๆนี่มันก็กกกก

♯🍂ᴍɪꜱʙᴇʜᴀᴠᴇ : ฮ่าฮ่า ตลกดีแฮะจะนับว่าเป็นหข้อติชมแล้วกัน รอเจอเลยถ้าเรียนห้องเดียวกันน่ะนะ ~

( มาช้ามากกกกกก โดดฟัดขน )

( โฮรรรรรรรร๊ ขออนุญาตแวะมาเอ็นดูค้าบTT )

กริ๊ง ⎯ ง

เสียงก่องดังเรียกให้เป็นสัณญาณยามมีใครมาเยือนที่นี้ ก่อนทว่าบานประตูในบ้านจะเปิดออก

พบกับหนุ่มไรเดอร์? ส่งของที่เหมือนจะอ่อนล้าหรือเปล่า ตนเผยยิ้มเชิงเป็นมิตร

‘‘ นั่น ของฉันสินะ ’’

ยื่นมืออกไปรับ 'คุกกิ้งน่าอร่อยจริงๆ ฮี่ๆ' ก่อนเงยหน้าเห็นท่าทางอีกคนพล้อยให้คิดไปต่างๆนานๆ

‘‘ ป่วยเหรอ ~? เหมือนเป็นไข้เลยนะนาย ’’

พล้อยคิดตามไปกับการเก็บของที่หล่นพื้นนั้น ทว่าสายตาสบมองขณะนึงเกิดรู้สึกคุ้นหน้าคุ้นตาขึ้น

แต่เขาจำไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่ คงไม่มีอะไร ค่อยๆลุกตัวขึ้นยืนตามเดิมและบรรจงดูสิ่งต่างๆ

แลพยักหน้าศีรษะเมื่ออีกคนตอบกลับ

‘‘ งี้นี่เอง ... เอ สงสัยต้องแต่เมื่อกี้ ’’

♪♪ ‘‘ นี่หรือว่า เปิดร้านขายดอกำม้ด้วยหรือเปล่าน่ะ ’’ รอยยิ้มปรากฎก่อนเอียงศีรษะเชิงสงสัย

♯🍂ᴍɪꜱʙᴇʜᴀᴠᴇ : ไม่เชื่อจริงหรอออ เอ นึกว่าจะเชื่อซะอีก

( / ภูมืใจ เดินยืดอกตรงที่ติดสติ๊กเกอร์ให้ทั้งห้องเห็น 💥💥💥💥)

( หนายๆ ขอจิ้มหน่อยสิ๊💥 )

ไม่ทันตั้งตัวก็มีร่างน้อยวิ่งฟุบมาตรงอก ผลักให้เขาต้องเอนตัวไปด้านหลัง

!? อะ เดี๋ยวสิ่จะล้มเอา-

เลยกระชันคว้าคนชนล้มลงมาด้วยกันเสีย เอาซะทั้งร่างกลับเลอะไปด้วยดิน ฝุ่นเล็กน้อย

พลั้นลืมตาขึ้นกำลังสบมองว่าใครเป็นคนชน ก่อนจะพล้อยชะงักตามกัน

‘‘ เอ้า .. นายนี่เอง ’’

เพื่อนร่วมห้องที่ซุกซนๆหน่อย พล้อยยิ้มให้แบบไม่ลังเล

ทั้งสภาพเองก็ดูไม่จืดเลย หัวเราะ