ถึงจะไม่ได้เอ่ยปาก ทว่าหางของเขาก็ส่ายไปมาคล้ายจะสื่อว่าดีใจที่อีกฝ่ายมาช่วยกัน

เขาเดินตามโยชิดะต้อยๆ สายตาสอดส่องมองทางนั้นทีทางนี้ทีด้วยความร้อนรน

"ขอโทษที่ทำให้ต้องลำบากนะ"

เขางึมงำบอกอีกคนขณะย่อตัวลงนั่งข้างพุ่มไม้และเริ่มแหวกมองหา

"แต่ว่าปุนจัง..สำคัญมากจริงๆ"

ใบหูของฮะเคียวกระดิกเล็กน้อยเมื่อได้ยินว่าคนตรงหน้าจะช่วยเหลือ สองมือของเขารับประคองอมยิ้มมาถือเอาไว้ในมือด้วยท่าทีขอบคุณ

"..ฉันวิ่งอยู่แถวนี้ เพราะงั้นมันน่าจะไม่หายไปไหนไกล"

เขาตอบเสียงงึมงำในลำคอระหว่างที่มองไปรอบๆ เพราะยังเช้าอยู่เลยแทบไม่มีผู้คน

"แต่ว่าปุนจังน่ะนะ..กลมมากๆ"

"บางทีพอหล่นแล้วอาจจะกลิ้งไปซุกอยู่แถวนี้ก็ได้..?"

"ปุนจัง..เป็นพวงกุญแจกระต่าย"

คนตัวโตพยายามอธิบายสั้นๆตามประสาพวกประหยัดคำพูด และถึงแม้ใบหน้าจะนิ่งเฉยดูน่ากลัว แต่ความกังวลของเขาแสดงออกมาอย่างเห็นได้ชัดผ่านแววตา

"อันกลมๆ ขนาดประมาณนี้"

มือขยับกำเล็กน้อยให้ดู ก่อนที่ใบหูของเขาจะลู่ลงเล็กน้อย

"..เพราะฉันไม่ทันระวังมันเลยหล่นหายไป"

ใบหูของฮะเคียวตั้งตรงทันทีที่ได้ยินแบบนั้น

"ขอบใจนะ"

เขาตอบรับเพียงสั้นๆ ก่อนจะเริ่มออกตัววิ่งด้วยความร้อนรน กังวลว่าจะมีใครมาเก็บปุนจังไปเสียก่อน

เเละด้วยความใจร้อนดังกล่าวจึงทำให้ขาแข้งไม่เป็นตัวของตัวเองเท่าไหร่..ฮะเคียวสะดุดลมอย่างจัง

สัมผัสแข็งๆของพื้นนี่..เจ็บชะมัด

"โอ้ย.."

ใบหน้าหันไปสบมองเล็กน้อย จากนั้นจึงกระพริบตาช้าๆ ส่งผ่านความรู้สึกขอบคุณเล็กๆออกมาผ่านสายตา

"อือ"

"..ปุนจังน่ะกลมมาก ฉันคิดว่าบางทีพอหล่นแล้วอาจจะเด้งหายไปแถวนี้"

ฮะเคียวพึมพำขณะแหวกพงหญ้าไปเรื่อยๆ ในหัวคิดไม่ตกว่าถ้าหาไม่เจอต้องแย่แน่ๆ

"มีที่ไหนที่เขาน่าจะอยู่บ้างไหมนะ.."

ฮะเคียวรีบส่ายหน้าหวือ ก่อนที่เรียวคิ้วจะร่นขมวดเข้าหากันขณะเอ่ยตอบกลับ

"ปุนจัง.. พวงกุญแจรูปกระต่ายสีขาวน่ารักๆ.."

สองมือทำเป็นก้อนกลมๆอธิบายประกอบ เขาบอกว่ามันน่าจะหล่นตอนที่กำลังวิ่งออกกำลังกาย

"ทำยังไงดี..ถ้าไม่เจอล่ะ.."

"ไม่ใช่แมว"

ฮะเคียวรีบตอบกลับทันที ก่อนที่ฝ่ามือจะยกขึ้นมาเกาแก้มตัวเองเล็กน้อย ใคร่ครวญหาคำพูดมาอธิบาย

"..เป็นพวงกุญแจกระต่ายสีขาว..อันเล็กๆ.."

"มันน่าจะหล่นแถวนี้ตอนฉันวิ่ง"

เจ้าหมาป่างึมงำขณะเริ่มสอดส่ายสายตามองหาอีกครั้ง

ถึงสีหน้าจะนิ่งเฉย แต่แววตาก็แสดงออกชัดเจนว่ากังวลมากขนาดไหน

ใบหน้าส่ายหวือไปมา จากนั้นจึงเริ่มทำไม้ทำมือประกอบเป็นก้อนเล็กๆตรงหน้า

"..พวงกุญแจกระต่ายสีขาว..อันกลมๆเล็กๆ.."

ฮะเคียวพูดช้าๆในลำคอ เรียวคิ้วร่นเข้าหากันเล็กน้อยสื่อให้รู้ว่ามันสำคัญกับเขามากขนาดไหน

"..คงหล่นตอนฉันวิ่ง"

สีหน้าของฮะเคียวดูจะผิดหวังเมื่อได้รับคำตอบเช่นนั้น ก่อนที่เขาจะเพิ่งนึกได้ว่ายังไม่ได้อธิบายลักษณะของปุนจังออกไป

"..พวงกุญแจกระต่าย..สีขาวๆ อันเล็กๆ.."

เขาพูดด้วยน้ำเสียงงึมงำ พร้อมกับหูและหางที่ลู่ตกลง

"ไม่เป็นไร..ขอโทษที่กวน"

ว่าแล้วจึงหันหลังกลับไปก้มๆเงยๆแถวพุ่มไม้ต่อ

(เดี๋ยวเราทักไปนะคะ! 🥺)

(ใบโคค่ะ)

bsky.app/profile/haky...