“อืม— ตอบยากแฮะ“

…แต่เรื่องพวกนี้ก็ไม่ใช่สิ่งที่ตัวเองจะรู้ได้ง่าย ๆ ด้วยสิ…

”ถ้าให้ฉันพูดในฐานะคนที่รู้จักนาย แน่นอนว่ายังรู้จักดีไม่พอด้วย ถึงแบบนั้นฉันก็คิดว่านายมี อาวุธ อยู่“

ฮาคุโตะยกปลายนิ้วจรดปลายจมูก

”นั่นคือ ‘รูปลักษณ์’ กับ ‘มันสมอง’“

"น่านแหละ เป้าหมายของผมครับคุณ"

😉

"อืมม มันก็ขึ้นอยู่กับว่าอาซะอยากจะยิ้มมั้ยน่ะนะ"

ฮาคุโตะชูนิ้วรูปกระต่ายดันมุมปากของตนเองขึ้น

"ถ้ายิ้มแล้วมีความสุขก็ยิ้มไป ถ้ายิ้มแล้วเหนื่อยก็ไม่เป็นไร คนเราก็หลายแบบอยู่แล้ว ทั้งคนหน้ายิ้ม หน้าเฉย หน้าบึ้ง คนขยัน คนขี้เกียจ ไม่จำเป็นต้องทำตามคนอื่นหรอกนะ"

૮₍´｡ᵔ ꈊ ᵔ｡`₎ა

"เพราะถึงอาซะจะไม่ยิ้ม ผมก็ยังเป็นเพื่อนกับอาซะเลยนี่นา~"

"กังวลเหรอ..?"

ฮาคุโตะถามพลางพินิจเด็กสาวตรงหน้า

"หรือว่าย้ายมาจากที่อื่นเหรอ"

เขาลองเสี่ยงถาม เพราะไม่เคยเห็นเด็กสาวที่ม.ต้นอุเมโนะคิซากิมาก่อน จะบอกว่าอีกฝ่ายเป็นรุ่นพี่ปี 3 ดูจากหน้าตาและเดาอายุก็ไม่น่าใช่ ฮาคุโตะเลยเดาว่าน่าจะรุ่น ๆ เดียวกัน

บางทีอีกฝ่ายอาจตะมาจากรร.อื่นแล้วไม่มีเพื่อนที่เรียนม.ต้นมาด้วยกันเลยก็ได้

"เข้าใจเลย ๆ ผมเอ่ยก็ย้ายมากลางเทอมตอนม.2"