2) Silah bıraktılar, örgütü feshettiler. Biz bundan sonra önümüze bakmalıyız. Bizim esas muhatabımız kamu gücüdür, devlettir. Israrla ve hiç yorulmadan adalet talep etmeliyiz. Sadece kendimiz için değil, herkes için hukuku savunmalıyız.

3) Eline silah almamış vatandaşlarını, sıradan, yasal ve politik faaliyetleri nedeniyle mahkeme salonlarında “terörist” ilan eden bir ülkede kalıcı barışı sağlamak mümkün değilidir.

Kalıcı ve gerçek bir barış için çare; genel af!

2) PKK’nın fesih kararı ve çatışmaların son bulması bu noktada bir milat kabul edilmelidir. Türkiye, geldiğimiz aşamada milyonlarca insanı etkileyen, AİHM kararlarında da sıkça eleştirilen, hepimizin hukuk güvenliğini tehdit eden bu “terör” anlayışına ilişkin tüm içtihatlarını değiştirmelidir. +

Tüm bu acılara göğüs geren, her durumda evlatları için mücadele eden annelerimizin, anneler günü kutlu olsun.

2) Bu yüzden iktidar taktik değiştirdi. Murat Ongun’a yüklenerek, onu suçlayarak, operasyonu meşrulaştırmaya çalışıyor. Yazı, bu stratejinin başlangıcı mahiyetinde olmuş. Muhtemelen devamı gelecektir.

2) Bu gerçeği “Atamız bu bayramı çocuklara armağan etti” romantizmiyle değiştiremeyiz. Bu gerçeği değiştirmenin tek yolu Atamız gibi mücadele etmektir.