(ฝากใจไว้ป้อนข้าวนะ🥺)

(ให้มุมุ ตกใจความหล่อปะป๊ารึเปล่า /อ๋อ ไม่เห็น)

(คุนย่านำเทรน มาก่อนสาวโต่วอิน)

(/เกาะคุนย่า วันนี้แบ๊ว ๆๆ)

(รู้ตัวอีกที พ่อจ๋าของฉันก็กลายเป็นดอกไม้ไปซะแล้ว)

"ขอโทษครับ"

"พ่อ.."

สิ่งที่ทำเอาเขากลัวกว่าภาพตรงหน้าคือคนที่อยู่ข้างในนั้นต่างหาก

(ส่วนนี่คือคุณผู้ปกครองตัวจริงแบบมีหัว(???) ส่งคุณพ่อมาเป็นตัวแทนก่อนจะติดบ้านไปมากกว่านี้ครับ)

#KMI_JugyoSankan

เขามองด้วยรอยยิ้มขณะที่อีกฝ่ายหัวเราะ

"ซ้อมเผื่อได้โทรอีกน่ะ"

"ไม่ค่อยได้โทรหาใครบ่อยนักหรอก"

ว่าจบก็กดวางสายไป และมองไปยังพื้นหญ้าที่ขยับไหวก่อนจะแหงนหน้าไปบนท้องฟ้าที่เริ่มมืด

"ฉันควรเริ่มเก็บของได้แล้วแฮะ"

"ว่าจะไปหาอะไรกินต่อ นายล่ะ?"

ยังคงมีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้าของเจ้าตัวผู้แสนใจร้าย แม้สายตาที่จรดคนตรงข้ามจะมองออกชัดเจนว่าเธอกำลังรู้สึกยังไง
โดยทั่วไปแล้วเขาคงไม่สนใจ แต่เพราะเธอเคยเป็นถึง'แหนเก่า'

"เรย์นะจัง"

เขาเรียกเธอด้วยเสียงเรียบ ๆ และแตะเข้าที่มือเธอพร้อมยื่นภาพให้ด้วย

"ถ้าเธอร้อง ฉันจะดูเหมือนรังแกเธอนะ"

พยายามจะไม่ให้เธอร้อง แต่คำพูดที่เปล่งออกมา ดูจะเป็นการโทษอีกคนมากกว่าเดิมเสียอีก

(/กล้ามแขนคล้องเรย์นะจัง)

(ยังไม่ว่างแอคทีฟ รันสตอรี่ใด ๆ แต่วาดรูปนี้ไว้สักพักแล้วเลยมาแปะคับ)