(แวะมาแปะรูป พร้อมบอกว่าเค้าแจ้งถอนฟุรุนแล้วนะคะ🙇‍♀️ พอดีทำงานอย่างหนักหน่วงจนไม่ได้แอคทีฟเลย ยังไงก็ขอบคุณทุก ๆ คนที่เล่นด้วยกันมานะคะ🩷🩷)

((ใครยังอยากคุยกัน หลังไมค์มาขอคอนแทคได้นะคะ🩷🩷))

(รู้ตัวอีกที พ่อจ๋าของฉันก็กลายเป็นดอกไม้ไปซะแล้ว)

#KMI_JugyoSankan
ควรจะไม่มีใครมาเหมือนทุกปี
ควรเป็น..
กระทั่งผู้ปกครองกรูกันเข้ามา สายตาของเขาก็สังเกตถึง'ดอกไม้ช่อหนึ่ง' ท่ามกลางดอกไม้นานาพรรณ

"ฟุรุคาวะ"

เสียงของดอกไม้ดังขึ้นมา

"เลิกทำหน้าแบบนั้น ฉันสอนให้แกมีท่าทางแบบนั้นเหรอ"

ภาษาและเสียงทุ้มที่หายไปหลายปี แค่ได้ยินเพียงแวบเดียวก็รู้ว่าใคร ทำเขาตัวสั่น ใบหน้ากระวนกระวาย

#KMI_Suiei

-เริ่มเรียนว่ายน้ำ

ฟุรุคาวะยังคงมองเธอด้วยรอยยิ้มเหมือนทุกที แต่ในใจก็แอบคิดว่าถ้าทีของเธอดูตลกอยู่นิดหน่อย
เขาชันขาขึ้นบนเก้าอี้เป็นที่รองกระดานวาด

"ถ้าไม่หันหน้ามาดี ๆ จะวาดรูปไม่ได้นะ"

เขาก็พอรู้อยู่ว่าอีกคนไม่ค่อยจะมองหน้ากันหลังจากเลิก แต่การพูดแบบนี้ก็สนุกดี
ว่าไปแล้วก็เริ่มจับปากกา ตั้งใจวาดรูปลงบนกระดาษอย่างชินมือ

"เรียบร้อย"

เขาว่าแล้วยิ้มแฉ่ง หันกระดานไปให้อีกคนดูทันที

"ถ้างั้นนั่งตรงนี้หน่อยนะ"

เขาว่าไว้แล้วขยับตัว เว้นที่ด้านข้างไว้ให้อีกฝ่าย ก้มหน้าเงยหน้า ขยุกขยิกมือขณะสลับมองหน้าอีกคน

"มาซามูเนะ ฟุรุาคาวะ"

"ชื่อฉันเอง"

เขาแนะนำตัวก่อนที่อีกสักครู่จะตามมาด้วยผลงานในมือที่พลิกให้อีกฝ่ายได้ดู

#kmi_วัยเด็ก

-Story
ฟุรุคาวะยามเป็นเด็กน้อย มักจะมีแผลติดตัว ทั้งภายในใจและภายนอกกาย ทุกครั้งที่ได้ไปเยี่ยมคุณยายที่รักก็มักจะร้องไห้

"ยิ้มเข้าไว้จะทำให้มีความสุข"

คุณยายบอกเอาไว้ เป็นคำพูดสุดท้ายที่จำฝัง ก่อนในปีถัดไปคุณยายจะเสียชีวิต

ตั้งแต่เจ้าของคำพูดนั้นจาก ฟุรุคาวะก็มักมีรอยยิ้มบนใบหน้า
โดยไม่รู้ว่าเป็นเพราะคุณยายบอกว่าดี
หรือมันเพียงเก็บซ่อนความรู้สึกได้อย่างที่ใครเขาต้องการ

#KMI_TsunagiNoYoru
-story

กลิ่นคาวคลุ้งกระจายฟุ้งตามอากาศ
สิ่งสำรอกแดงฉานสะอิดสะเอียนเปรอะเปื้อนเต็มพื้น
เขาไม่ใส่ใจในน้ำเสียงของเด็กสาวหรือแม้แต่เสียงอื่นรอบข้าง
กระทั่งเสียงบางอย่างได้คืบคลานเข้ามา ในหัวถูกแทนที่ด้วยเสียงฝีเท้าเป็นจังหวะ
เมื่อหันกลับไป
กลับพบชายร่างสูงง้างไม้ฟาดลงมา

...
เขาไม่คิดอะไรอีก
นอกจากหนี ต้องหนี หนีไปให้ไกล
ไปจากสิ่งนี้
ไม่อย่างนั้นตายแน่

(แปะย้อน)

"ภารกิจของเธอก็คงจะไม่ยากเท่าไหร่น.."

พอได้กวาดสายตาอ่านคำในกระดาษของเธอทีละคำ เขาก็นิ่งค้างไปสักครู่ก่อนจะหลุดหัวเราะเบา ๆ
เขายกมือแตะคางก่อนจะเอียงคอคิด แล้วจึงยกมืออ้าแขนออก ทำท่าเหมือนจะให้เธอกอด

"เอ้า มาอุ้มฉันสิ"

เขาพูดหยอก

"ว่าไปนั่น"

"จะทำภารกิจของฉันหรือของเธอก่อนดีล่ะ"

"แต่ดูท่าของเธอน่าจะใช้ทั้งแรงทั้งเวลาเลยนะ"

@reina-kmi.bsky.social
-𝐒𝐭𝐨𝐫𝐲 𝐖/𝐑𝐞𝐢𝐧𝐚

𝘽𝙚𝙛𝙤𝙧𝙚 - ꜰᴀʟʟ ɪɴ ʟᴏᴠᴇ

"ไม่ได้หรอก"

เขาตอบมาในทันทีโดยไม่ได้มองหน้าคู่สนทนาด้วยซ้ำ

"เพราะว่ามันถูกกำหนด"

"เหมือนกับที่ฉันวาดนาย นายคือต้นแบบที่ชัดเจน ต่างจากจินตนาการที่จะคิดอะไรก็ได้"

"ฉันคิดแบบนั้น"

ต้นแบบคือการเป็นในสิ่งที่กำหนดว่าต้องเป็น
เขาเกลียดมัน

"แต่ที่ว่าภาพวาดมีวิญญาณ นั่นน่าสนใจนะ"

"จิตรกรมักขังบางสิ่งไว้ในภาพวาด ไม่ตัวเองก็สิ่งอื่น"

"แต่ตอนนี้ ฉันขังเธอไว้แล้ว"

ฟุรุคาวะส่ายหัวเล็ก ๆ

"แค่อยู่เฉย ๆ ก็พอ นิ่ง ๆ น่ะ"

ว่าจบก็จ้องมองใบหน้าเธอตาไม่กะพริบ ขีดเขียนเส้นเพียงเส้นเดียวบนกระดาษเปล่า
วาดอีกฝ่ายตามที่ตัวเองเห็นอยู่

"เสร็จแล้ว"

"มี่จังในแบบของฉัน"

"พาไทโยมาเดินเล่นเหรอ"

เขาเสมองไปทางเด็กน้อยพร้อมยิ้มเอ็นดู
เขายกขาขึ้นบนเก้าอี้ ชันเข่ารองกระดานก่อนจะมองหน้าอีกคน ลากมือไปบนกระดาษตามใบหน้าที่ปรากฏอยู่

"แสงตอนเย็นน่ะดีมากเลยว่ามั้ย"

เขาพูดไปพลางวาดรูปไปพลาง สักพักก็ยื่นกระดาษออกมาให้อีกคนดู
แม้ดูเรียบ ๆ ง่าย ๆ แต่ก็เป็นสไตล์ของฟุรุคาวะนั่นแหละ

ฟุรุคาวาผงกหัวรับด้วยรอยยิ้ม

"ได้อยู่แล้ว"

"ฉันก็ไม่ชินเหมือนกันที่ได้คุยกับคนอื่น"

"แต่เตรียมใจมาว่าใครเดินผ่านจะขอวาดรูปน่ะ"

เอียงคอมองหน้าอีกฝ่ายขณะที่ทำมือวาดไปมาบนกระดานตามทรงหน้าอีกคน

"มาซามูเนะ ฟุรุคาวะ"

เขาข้อนตามองอีกคนแล้วเริ่มวาดรูป

"เหมือนกัน ที่โรงเรียนสินะ"

"แต่ไม่เคยคุยกันเลย ทั้งที่ฉันเคยเห็นมาจะ3ปี"

"เสร็จแล้ว"

เพราะเป็นคอนทัวร์อาร์ต ก็เลยไวมาก

คิ้วเขากระตุกนับครั้งไม่ถ้วน
เป็นที่รู้กันดีว่าอีกฝ่ายนิสัยยังไง แต่ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกหงุดหงิดกับความมั่นใจในตัวเองที่มากเกินไปนั่น
แต่ยังไงก็ขอไปแล้ว จะรีบวาดให้จบ ๆ ก็ได้

"เป็นโชคดีของเธอนะที่มาเจอฉัน ไม่ใช่คนอื่น"

ไม่งั้นคงจะโดนสักหมัด ถึงแม้อีกฝ่ายจะพูดเว่อวัง แต่ก็ไม่ได้ชมผลงาน นั่นน่ะ กำลังชมตัวเองอยู่ชัด ๆ

"อยู่นิ่ง ๆ ซะ"

เขายิ้มแต่กลับขมวดคิ้วขณะก้มหน้าวาดรูป

คุณได้รับคอนทัวร์อาร์ต

#KMI_เปิดโรล แยกรูท

โกงเวลา | 18:00น. | สวนสาธารณะ

ภาพตรงหน้านี้เป็นเย็นวันหยุดที่แสนธรรมดา
[คุณ]กำลังเดินเล่นในสวนสาธารณะ อาจจะพึ่งมาถึง หรืออาจจะใกล้กลับแล้ว

แต่ขณะที่[คุณ]เดิน ก็พบเข้ากับชายคนหนึ่งในชุดไปรเวท
คุณอาจจะรู้จักหรือไม่รู้จักแต่เขาก็ส่งยิ้มมา

"ช่วยเป็นแบบวาดรูปให้หน่อยสิ"

[ไม่รู้จัก/เนียนรู้จักก็ได้ มาบวกสั้น ๆ เพื่อรับภาพสเก็ตจากฟุรุคาวะได้เลยค่ะ!]

#KMI_Nyugakushiki

12:00 | แยกรูท | ทางเดิน

หลังจากพิธีทุกอย่างจบ ฟุรุคาวะก็มุ่งตรงไปยังห้องศิลปะ และเป็นอีกเทอมที่ฟุรุคาวะแบกเฟรมผ้าใบขนาดใหญ่มาตั้งแต่วันแรก
แต่ขณะที่ก้มหน้าเดินไปได้สักพักก็สังเกตเห็นใครบางคนเดินสวนมา

"หลีกทางหน่อย"

พูดแล้วเงยหน้าไปดู แต่ดันไม่มีใครอยู่ซะงั้น ได้แต่ยืนงง

"ตั้งแต่วันแรกเลยแฮะ"

(เข้ามาทักสั้น ๆ ได้นะคับ)

"อะ... ขอบใจนะ"

"ได้สุขภาพล่ะ"

"แปลว่าถึงสูบบุหรี่ หรือกินชาไข่มุกวันละ10แก้วก็คงไม่เป็นไรสินะ"

รับมาผูกกับกระเป๋าอุปกรณ์วาดรูป ท่าทางดีใจอยู่ ขอบใจนะ

(อยู่ห้อง3-Cค้าบ)

(ภาพเต็มคับ ไม่มีขนมให้แต่ไปชวนกินขนมได้นะอิอิ)

⚠️❗ แสงแฟลช ไฟกระพริบ

(มาแฮปปี้ฮาโลวีน พร้อมแอบแปะCVของฟุรุนค่ะะ)

(ストレンジ - dacapo cover youtu.be/U86KJuNGvGA?...)

( #KMIสลับเพศ ตกใจได้แว๊บเดียวก็กลับไปกินต่อ ก็ขนมอร่อยนี่)

#KMI_coop

(มาหาเพื่อนให้ฟุรุนเจ้านกฮูกชาไข่มุกค่ะ!🦉🧋
เสนอตำแหน่งอื่น ๆ ได้นะคะ ทักได้24/7
((ผปค.ชอบเล่นขมมากเลยค่ะ💔)))

(🔁:ช่วยหาเพื่อนน
❤️:เดี๋ยวDMไปค้าบ)

( DOC : shorturl.asia/3wOhx)

#KMI_Commu

"ที่ฉันวาดรูปเป็นเพราะอยากจะเห็นไง..รูปร่างอันไม่สิ้นสุดของเสียงที่เพรียกหา" 

"อยากจะให้ทุกคนเห็นมัน พร้อม ๆ กับเห็นฉัน"

𝕄𝔸𝕊𝔸𝕄𝕌ℕ𝔼 𝔽𝕦𝕣𝕦𝕜𝕒𝕨𝕒 政宗 古川

•Y.3 | 18Y | 180cm |
•ชมรมศิลปะ

Doc : shorturl.asia/3wOhx

(แวะเอารูปโปรมาอวดระหว่างรอยืนยันค่ะ ขนาดนี้แล้วอยู่ชมรมไหนลองทายดู🧋)

(CMS. ขั่ย ขลั่ยไข่)