🐅: น่าสนใจนี่ ดีมากเลย

(แปะไว้เดี๋ยวมาบวกค่า)

🐅: งั้นหรอ คง..ไม่อ้วนมากมั้ย? งั้นเธอมาช่วยเรากินไหม

//กระแอมเขินหลังจอเพราะเข้าใจผิดเป็นท้อง

🐅: ของอร่อยที่นายว่าดี

//หลังจอไม่กล้าบอกว่าตนเองชอบกินอะไร

🐅: ท้องป่องนี่ ท้อง?

แน่ล่ะว่าดูเหมือนบรรยากาศรอบตัวจะดูหนักขึ้นพร้อมกับแววตาที่ดูจะมีความโทสะปนความเจ็บปวดเพิ่ม

มันอาจเป็นจุดที่ไม่ค่อยหน้าแตะต้องสำหรับเธอ

"ที่จะสาวตัวคนร้ายน่ะ"

ไม่รู้ว่าคุณคิดไปทางไหนแต่ความสำคัญของเบาะแสเจ้าของสร้อยคือสิ่งนี้นั่นแหละ

"นายมีพี่ทำงานที่สังกัตนี้ด้วยงั้นรึ?"

สีหน้าเหมือนอ่อนลงพอเป็นเรื่องของครอบครัว แต่ความตึงเครียดต้องกลับมาอีกครั้งเมื่ออีกฝ่ายถามถึงสาเหตุที่มาของสร้อยที่มาอยู่กับเฟย์

"เรื่องนั้นอาจลำบากใจที่จะพูด"

เขาเริ่มหน้านิ่ว กำอุ้งมือที่ประสานอยู่แน่นขึ้น

"คิดว่าอาจเป็นหรือไม่เป็นของสำคัญของอีกฝ่าย แต่มันเป็นเบาะแสเดียว.."
+

คนที่ชอบชื่อนี้ต้องเป็นคนแบบไหนนะ น่าหงุดหงิดใจ

"ไม่จำเป็นต้องจำมากก็ได้"

เพราะเฟย์คิดว่าก็ไม่ได้ทำอะไรให้น่าจดจำนะ

"เชิญ"

ไม่คิดรั้งอะไร ปล่อยให้อีกฝ่ายลาจากโดยที่ตนเองยังนั่งอยุ่ที่เดิม

พยาขามเมินกับคำที่บอกว่าใจร้ายแม้ในใจจะรู้สึกอะไรนิดหน่อยก็เถอะ

"ชื่อไม่มงคลเลยนะ"

แต่คนอย่างเธอจะมีสิทธิ์ว่าใครไหม ถ้ามีคนรุ้ความหมายของชื่อคง..

ถอนหายใจหงุดหงิดไม่น้อยเชียว

"ช่างเถอะ จะจำไว้แล้วกัน"

"ไม่หรอก นายอาจไม่ชอบคนที่ทำหน้าจริงหรือหรือดูหงิดหงิดแบบเรามากกว่าก็ได้นะ"

ไม่ได้ตั้งใจแต่หน้ามันก็เป็นงี้ พูดไปแล้วนั่งลงในที่นั่งที่ผายมือมาให้

"อืม ใช่ แต่ว่าช่วงนี้แวะเฮลไฮม์บ่อยเพราะมีคนบอกว่าเคยเห็นเจ้าของเครื่องประดับนั่นที่นี่น่ะ"

หน่วยที่เขาสังกัตอยุ่มันทำไมหรือเปล่านะ

เลิกคิ้วกับสีหน้าสลดใจ รุ้สึกไม่ถูกใจที่เห็นเท่าไหร่

"ภาคกลางงั้นรึ"

สงสัยคงต้องแวะไปบ่อยขึ้นล่ะมั้ง? ครุ่นคิดและพึมพำออกมาเบาๆ

"ได้ ขอบคุณมาก"

หวังว่าจะได้รับข่าวเพิ่มเติมจากอีกคนในเร็วๆนี้นะ

"ว่าแต่ คุณชื่ออะไรนะ?"

ดูเหมือนเสือสาวจะไม่ได้อยากจำชื่อแต่ถามเพื่อให้จำได้อีกนิด

มองผู้ที่ลุกขึ้น คงถึงเวลาที่อีกฝ่ายจะไป

"อืม ยังไงก็ ขอบคุณมากนะ"

กล่าวขอบคุณสั้นๆกับคำแนะนำของอีกฝ่าย

"ถ้าได้เจอ ก็คงจะดี แต่กว่าจะถึงตอนนั้น ก็คงนานหน่อย"

เขาจะได้เจอก่อนหมดอายุขัยไหมนะ-- คิดแล้วก็ถอนหายใจ

และนี่อาจเป็นความผิดพลาดที่เขาเลือกที่จะแลกคอนเทคกับอีกฝ่ายหรือไม่นะ มือถือถูกหยิบขึ้นมาเพื่อเมมช่องทางติดต่อกันและกันไป

รอยยิ้มที่คลี่ออกเป็นจุดสังเกตให้พยัคฆ์สาวต้องนึกสงสัย และคำตอบของอีกฝ่ายชวนให้รู้สึกถึงความหวังที่จะได้เจอเป้าหมายแม้เพียงนิดเดียว

"คุ้นตางั้นหรอ? ช่วยนึกอีกสักนิดได้ไหมว่าเจอมันที่ไหน"

นั่นเป็นเหมือนเบาะแสเพียงหนึ่งเดียวที่จะคว้าจับได้ แต่ว่ากลับได้รับคำขอโทษกลับมาเสียอย่างนั้น

"อืม ถ้านึกออกล่ะก็"
+