Hann er heppinn að hann er sætur

Bilunin og lífsgæðakapphlaupið er líka til í útlöndum. Fólk þar er líka að keppast um hluti, ímynd og stöður. Það lítur oft bara aðeins öðruvísi út. Held að flest geti fengið sömu niðurstöðuna í rólegheitaleitinni (mínus sólina) með því að flytja í eitthvað lítið þorp út á landi.

Ekkert stuðningsnet (engin amma og afi að passa) og oft takmörkuð tungumálakunnátta þýðir að þú getur ekki hlaupið eins hratt. Svo eftir smá tíma kemstu að því (meðvitað eða ekki) að rólega tempóið er næs og sækist minna í að gíra þig upp í bilunina.

Nákvæmlega, hefur vitað að þeir myndu ekki mæta aftur fyrr en eftir jól

Þyrluæfingin er reyndar það svalasta sem ég hef fengið að fylgjast með. Hlupum úr bátnum, í sturtu og svo beint í brúðkaupspartý fram undir morgun. Algjör toppur á ferðinni! Svo voru hreindýrin sem að krössuðu strandarferðina okkar líka algjör negla ❤️

Löng saga en byrjaði á því að okkur var óvænt boðið með á þyrluæfingu hjá norsku björgunarsveitinni. Maðurinn í gula er frá bænum sem var næsta stopp hjá okkur og tók ekki annað í mál en að redda okkur stoppi í vitanum. Langskemmtilegasta frí sem ég hef farið í á ævinni

Ég er í kringum Tromsø núna og á svo eftir að taka rúmlega viku rúnt um Finnmark:)

Svo segiði að Norðmenn séu leiðinlegir