2023’te direnişteki trendyol işçileri polis ablukası içinde “kimsesiz işçiler” diye slogan atmışlardı. ara ara kimsesi olduğu yanılgısına düşse de eninde sonunda kimsesizliğiyle, daha doğrusu kendinden başka kimsesi olmadığıyla yüzleşmek zorunda kalıyor işçi sınıfı. ne kadar erken o kadar iyi.

bu arkadaşlara mecazsız konuşmak lazım gelir hocam :)

“istemeden” olduğunu sanmıyorum, gayet bilinçli bir stratejik yönelim gibi duruyor. hem tabanda hem yukarılarda açılan boşluklara yerleşme hamleleri. hayırlı olması ise pek muhtemel değil. böyle kitle kovalayan sağ sapmaların egemenlerden başkasına bir hayrını gören olmadı.

Baştaki eleştirilere katılıyorum. Son kısımsa dahil olabildiğim ve gözleyebildiğim kadarıyla fazla iyimser geldi bana. Umarım herkesi şaşırtır hareket ama kendiliğindenliğin sınırları net olarak görünüyor bence.

Halk isyanı birçok açıdan güzeldir ama onun birikişini, bir yatağa doluşunu elinizi bir taşın altına koymadan izleyip patlama olduğunda da onu fetişleştirirseniz 50 yıllık gösteri toplumu / gösteri siyaseti eleştirisine takılıp kalırsınız. Boşçuluk solun en büyük belasıdır. Çemkirme bitti :)

Yıllarca hiçbir sokak eylemine, az ötedeki fabrika direnişine, bir örgütlü politik tartışma toplantısına katılmamış insanlar en cevval sokak siyaseti fetişistine dönüştü iki haftada. İlk defa politize olanlardan değil, yıllardır siyaseti söylem simsarlığı sanan twitter solcularından bahsediyorum.

Çok fazla insanın, hem örgütlü hem örgütsüz insanların bundan rahatsız olduğunu duyuyorum. Bu tipler sosyal medyayı propaganda için kullandıklarını da söylüyorlar mesela ama neyin propagandası? Kendilerinin mi? Şahsi, tekil, biricik politik duruşlarının mı? Maddi düzlemi olmayan propaganda olur mu?