Het is opvallend hoe een "rechtgeaard Christen" zo veel dwaalleren en valse Messiassen kan volgen.

Daarbij zijn veel van die valse Messiassen nogal reactionair-revolutionair en dus helemaal niet "conservatief" (behoudend, voorzichtig). Het liefste maken ze alles stuk wat goed is.

Huisnummer 666, het teken van het beest.

De bundel ‘Fabels met kleurkrijt’ is nochtans prachtig en er is meer.

De biografie van Johnson door James Boswell is een uitgave uit 1968 door de Folio Society. (Boswell correspondeerde met Belle van Zuylen, en alleen al daarom interessant).

De Verzamelde gedichten van Vestdijk stond al 10 jaar op mijn wensenlijstje, maar was vaak aan de dure kant.

Ook dat is allemaal waar. Veel podcasts zijn mij wel te langzaam (of te snel juist). Bij lezen vind ik het stukken makkelijker om terug te spoelen of even stil te staan. Of door te vliegen.

Twitter heb ik eind vorig jaar op pauze gezet (account bestaat nog), omdat ik daar echt chagrijnig werd van alle trollen en extreme meningen. Volgersbeheer nam dat niet weg. Nog afgezien van "Musk".
Ik kijk nog wel incidenteel, maar ik voel nog niet de neiging terug te keren.

Ik beschouw me overigens niet als prominent, maar het lijkt me voor alle gebruikers van social media van toepassing, al hebben prominenten meer belang bij 'exposure'.

Dat is wel een dilemma: wat jij aangeeft en daarin je bijdrage kunnen leveren, versus je eigen mentale gezondheid bewaken omdat de voortdurende stroom aan prikkels, meningen, informatie en desinformatie ook iets tussen je oren teweegbrengt en we er niet noodzakelijk gelukkiger van worden.

Heel fout natuurlijk, maar ik ga nog steeds helemaal stuk bij deze: youtu.be/xacdDrylrek?...

Ik kende haar niet, heb onlangs enkele cd’s gekocht met composities van haar, maar moet ze nog luisteren.

De betreffende parkeermeter weigerde echt dienst. Mensen met een Duitse bankpas konden wel betalen.

Als Duitser ja. Zoals met je pinpas betalen bij de parkeermeter. We hebben een keer in Aken midden in de nacht (terug met de late trein uit Wenen) een geldautomaat gezocht om contant geld te verkrijgen en dat weer bij iemand te wisselen in kleingeld om onze auto te bevrijden uit de parkeergarage.

De les van toen: de machtshonger van tirannen kan niet worden gestild, zeker niet met het nederig toesteken van lekkere hapjes.

De vlaggen gingen uit in Europa, de vrede was immers ‘gered’.
Menno ter Braak (bekend van o.a.een eerder stuk over ‘het nationaal-socialisme als rancuneleer’) schreef over zijn verbijstering: www.dbnl.org/tekst/braa00...

Dat zou dus voor jou of mij geen probleem zijn. Ik denk zelfs dat de oude drukken er wel mooi in zouden staan.

Het kan ook aan de betreffende persoon gelegen hebben, dat ‘stijfjes’ mijn herinnering kleurt 😉