หันมองอีกฝ่ายแบบทั้งยังงับตะเกียบอยู่ เคี้ยวหงุบก่อนตอบ

“ฉันชอบนะคะ เป็นเมืองที่ดี ทุกคนก็น่ารัก เพิ่งย้ายมาเลยอาจจะยังรู้จักเมืองไม่ทั่ว แต่ฉันชอบที่นี่มากเลยค่ะ”

พูดตอบไปด้วยรอยยิ้มและแววตาที่เป็นประกาย

(ขอบคุณเช่นกันนะคะ เด็กๆ น่ารัก🫳🏻 แล้วที่คั่นน่ารักทุกอันเลย 😭😭)

“อะ จริงด้วยค่ะ”

หัวเราะแหะๆ ลืมไปว่าวันนี้ก็เพิ่งให้ไปนี่นา

“ขอบคุณนะคะ งั้นพรุ่งนี้ฉันจะเอาขนมแบบที่ไม่ซ้ำกับวันนี้มาค่ะ”

ยิ้มแฉ่ง

เอ๋.. จริงๆ ก็ไม่ได้หมายถึงเรื่องเงินนะ..

“ถ้างั้น ไว้ฉันเอาขนมมาตอบแทนดีไหมคะ”

ถ้าเป็นอันนี้ก็สามารถเอามาให้ได้เยอะแยะเลย!

“สนิทกันสินะคะ”

พยักหน้าหงึกหงัก แล้วคิดในใจ ซาโอโตเมะซังทานเรียบร้อยจัง เหมือนคุณหนูเลย

ส่วนเธอยังไม่ได้ทานสักคำ เลยลงมือเปิดกล่องรับประทานบ้าง

กินเงียบๆ ไม่ชวนอีกฝ่ายคุยระหว่างทานแล้ว

สองมือยกขึ้นประกบตอนได้ยินคุณพูดเรื่องโคลเวอร์ทับแห้งอย่างตื่นเต้น ก่อนจะไปกำมือไว้หลวมๆ เมื่อได้ยินประโยคถัดมา

“เอ๊ะ จะดีเหรอคะ?”

”ถ้าถามว่าอยากได้ไหม.. แน่นอนว่าอยากค่ะ! แต่ว่าให้รับมาฟรีๆ มันก็..“

สีหน้าแสดงออกถึงความเกรงใจชัดเจน แต่ก็มีความสนใจในแววตา

“อะ ขอโทษนะคะ พูดแบบนี้อาจจะเสียมารยาทกับซาโอโตเมะซัง”

มือไม้ยกขึ้นมาปัดผ่านใบหน้าอย่างร้อนรน

“ที่บอกว่าแปลกใหม่ หมายถึงเรื่องที่ได้มานั่งคุยกันสองคนแบบนี้เป็นครั้งแรกน่ะค่ะ เพราะปกติจะมีทุกคนในห้องอยู่ด้วยนี่นา“

รีบอธิบายเพราะกลัวเพื่อนเข้าใจผิด

ใกล้จัง! แต่รู้สึกกระตือรือร้นตามอีกฝ่ายขึ้นมา

“เรื่องนั้นนะคะ”

ยกมือข้างนึงบังปากดูลึกลับๆ

“แปลกมากเลยล่ะค่ะ ปกติฉันหาคนเดียว น้อยครั้งมากที่จะเจอ แต่ถ้ามีใครไปด้วยล่ะก็ โอกาสหาเจอแทบจะ 100% เลยค่ะ!”

พิศวงมากจริงๆ!

“ขอบคุณนะคะ~”

ว่าจบนั่งลงข้างๆ กล่องข้าววางแปะบนตัก

“ไม่เคยได้อยู่ตามลำพังกับซาโอโตเมะซังเลย รู้สึกแปลกใหม่ดีนะคะ”

หันไปยิ้มกว้างชวนอีกฝ่ายคุย

/ทำหน้างงเมื่อโดนทัก มือแตะๆๆ รอบหัวถึงรู้ว่ามีใบไม้ติดเต็มเลย!

”น่าจะติดมาตอนมุดต้นไม้ก่อนหน้านี้ค่ะ น่าอายจัง“

/หัวเราะแบบเขินๆ

”มาทานมื้อเที่ยงที่นี่เหรอคะ?“

“เอ.. ดอกไม้ที่ชอบงั้นเหรอ”

มือซ้ายยกขึ้นแตะหน้า เป็นนิสัยติดตัวเวลาใช้ความคิด

“ตอบยากจัง แต่ฉันชอบไปนั่งหาโคลเวอร์สี่แฉกล่ะค่ะ ถือว่าชอบกว่าพันธุ์น่าจะได้อยู่นะ?“

/มาอยู่แถวๆ เรือนกระจกเหมือนกัน เลยบังเอิญเจอคุณเพื่อนร่วมชั้น

“อ๊ะ ซาโอโตเมะซัง สวัสดีค่ะ“

/ทักทายสภาพใบไม้แปะเต็มหัว <ไม่รู้ตัว

ยกมือจับเครื่องประดับบนหัวแล้วก็หัวเราะแหะๆ อย่างเขินอาย

“ดอกไม้สีขาวธรรมดาค่ะ ติดจนเป็นเอกลักษณ์ไปซะแล้ว”

“อ๊ะ ไม่เป็นไรค่ะ จริงๆ ก็เริ่มคุ้นแล้วล่ะค่ะ~”

กรอกตาครุ่นคิด

”อืม.. ถ้าไม่รวมโรงอาหารกับโรงยิมที่ไปเวลาเรียนพละ.. ที่ฉันจะชอบไปบ่อยๆ ก็คือเรือนกระจกค่ะ!“

(จมค่ะ..😭)

ยืนตัวตรงตอนอีกฝ่ายเดินเข้ามาหา!

“ไม่เป็นไรค่ะ! ฉันอยากให้ทุกคนก็เท่านั้นเอง ไม่ต้องให้ของคืนมาก็ได้ค่ะ~“

ยกยิ้มกว้าง เอ่ยต่อด้วยน้ำเสียงสดใส

“ความจริงแล้วยังมีอีกเยอะเลยค่ะ ปกติฉันชอบพกพวกลูกอมหรือเยลลี่ไว้เสมอเลย ถ้าหิวๆ ก็มาขอกันได้นะ”

(ช่วยด้วยค่ะ จะไปถึงยอดไหม 😭😭)

(ดวงห่วยพอๆ กับลูก ..)

เดินกลับมาทางเดิม ตอนแรกก็สบายๆ อยู่หรอก แต่พอเดินมาสักพักก็ต้องยืนอึ้ง

“นี่มัน..”

5 ทางแยก!!???

( อินุอิซังช่วยด้วยค่ะ

d5
1 ทางเดินสงบสุข
2 ทางตัน แค่เดินกลับมาก็พอ
3 ทางเดินสงบสุขเหมือนกัน เป็นทางเชื่อมกับ 1
4 ทางที่มีโคลน ถ้าฝ่าไปคงเละแน่ๆ
5 ทางที่มีกระรอกตั้งแถวสองด้านมองเหมือนเรากำลังเดินพรมแดง(???)

@akaneee-rkm.bsky.social

#KengakuRKM

EVENT ย้อนหลัง

Y.1 FUKUI - Gotanjoji Temple
22 เมษายน

การเสี่ยงเซียมซีแบบปกติ 200 เยน ต่อ 1 ครั้ง
th.shindanmaker.com/1252205

สามารถดูรูปชัด ๆ ได้ที่
drive.google.com/drive/folder...

#KengakuRKM

EVENT ย้อนหลัง

Y.3 HOKKAIDO - Otaru Music Box Museum
21 เมษายน

Handmade Experience Youkobo!
3,000 เยน ต่อ 1 กล่อง

ทำ Music Box ของตัวเอง
สามารถแต่ง Music Box และเลือกเพลงได้ใส่ลงไปได้!

Picrew
picrew.me/en/secret_im...

ไฟล์ .psd สำหรับอยากทำไปทำเอง
drive.google.com/file/d/1QcQe...

โกยแนบหนีความวุ่ยวายด้านหลัง อาจจะเพราะมีประสบการณ์วิ่งหนีอะไรหลายๆ อย่างบ่อย(?) เลยค่อนข้างอึด

“ไหวค่ะ!”

ตอบโดยที่ยังหอบเล็กน้อย หันมองด้านหลัง เห็นว่าทิ้งระยะค่อนข้างเยอะแล้ว

“น่าจะพ้นแล้วนะคะ.. อินุอิซัง โคมุดะซัง โอเคไหมคะ!”

ไม่ลืมถามเพื่อนร่วมกลุ่มคนที่เหลือ

@akaneee-rkm.bsky.social

( เขียนจนครบโควตาตัวอักษรเลยค่ะ- @akaneee-rkm.bsky.social )

ถูกดึงให้ถอยหลังมาแบบงงๆ เพราะยังมองไม่เห็นสถานการณ์ข้างหน้า ..แต่ก็พอจะได้ยินเสียงอยู่

“อะไรเหรอ“

ชะเง้อมอง โอ้.. สถานการณ์ดูไม่ดีสุดๆ

“เรา ควรวิ่งไหม”

กลืนน้ำลายดังเอื้อก ตอนที่กำลังมองฝูงนกอย่างระแวดระวัง ก็ดันไปสบตากับหนึ่งในฝูงสักตัวเข้า!

ฝ่ายนั้น(?)พอเห็นสัตว์สองขาคนละสปีชีส์กับตัวเอง ก็ร้องเรียกเพื่อนให้หันมามองทางนี้พรึบ

ก่อนจะ..

แคว้กกกก แกว้กกกก กว้ากกก