Konunun “#zengin düşmanlığı” olarak ele alınması hep abesti, eskidi de.

Milyoner, milyarder sayısı artsın peki; #dünya nimetlerini bir yana koyalım #temel ihtiyaçlarını dahi karşılayamayan milyonlar, milyarlar ne yapacak peki çocuğu, genci, yaşlısı?

#çocuk sahibi olmak istiyorlarsa konu yine başa sarıyor. Çocuklar, ruhen ve bedenen nasıl şartlarda büyüyecekler ve onları nasıl bir #gelecek bekliyor?

Kendilerine ne koşullarda bir #hayat kurabiliyorlar?

#aile kurmada, kurdukları ailede kalıcı #refah elde edebilmede yeti bakımından hangi konumdalar?

Bir şekilde #genç döneme erişebilenler, #üniversite derecesi ya da #iş sahipliği aşamasında imkan bakımından çoğunlukla ne halde?

#eğitim alabilme başta, #aile çatısında “düzgün” koşullarda hayata başlayabilenler azınlık mıdır, çoğunluk mu?

Yazılı ya da görsel olarak gündeme getirdiğimizde “#ekonomi kanalında bunlara ne gerek var” tepkisi aldığımız; #evlilik ve #doğumoranı konuları da işin başka bir yüzü.

Hepi topu 20 yıla dünya nüfusunun kabaca yüzde 20’si 65 yaş üstünde olacak diye bekleniyor.

“Ben ihtiyacı olan yakınlarıma ilerleyen yaşlarda her koşulda göz kulak olabilirim” diyebilen kaç kişi var?

Aynı durumda bizler ne halde olacağız?

Birkaç farklı noktadan bakalım:

3 Nisan’da BM, #yaşlı bireylerin #sağlık , #sosyalgüvenlik ve hizmetlere #erişim gibi konularda koruma altına alınması adına “bağlayıcı” bir adım attı. #yoksulluk ve başlıca sorunlar bugün “büyüklerimize” bakabilmenin de önünde BÜYÜK engeller.

Saramago’nun Körlük kitabındaki ifadesi ile “umudun kalmadığı bir dünyada” #piyasa da ne olur herkesin hayal gücüne kalmış.

#insanhakları, #hukukunüstünlüğü ve #düşünce & #ifade özgürlüğü gibi değerlerin reddiyesi temelinde çekilen silahlar ve içsel tetiklenmeler, önlerine geçilmezse korkunç sonuçlara yol açacak nitelikte.

Halkların ve yöneticilerin çok büyük kısmı #piyasa hipnozu ve gündelik hayatın yükü ile #ilerleme ve #refah olgularını çok hafife aldı ya da umursamadı.

Kar oranlarının düşmesi ve sermaye birikiminin yavaşlaması veya durması çizgisi yok şu an. Nerede ve nasıl durulduğuna bağlı olarak değişen çizgiler var.

Derli toplu bir doktriner çerçeveleri var mı tartışmalı ama takvime bağlı bir yol haritaları var. Sıradan hayatlar yaşayanların önemli bir kısmı da “mevcut ekonomik paradigmanın doğasındaki #kriz üretkenliği” durumundan, yepyeni bu vb. #kriz ile çıkmayı ümit ediyor.

Kendi benzetmem; bunlar sarsılmakta/yıkılmakta olan müesses nizamın “karikatür” gördüğü, dalga geçtiği tipler. Ve artık doktriner hareket ediyorlar. Önceki düzenin “kaybedenlerinden” onay da aldılar/alıyorlar.

Hazır bu ara #incel ve #manosphere mevzuları gündemden düşmüyor. #Adolescence izleniyor.

#Trump ve şürekasının doktrini tıpkı yukarıda adı geçenler gibi yalnızca X düşmanlığı ve nefretle sınırlı değil. Ambalajı, adeta kişisel gelişim ve her şeyi düzeltmek iddiasında.

Zaten #refah ve “acı reçete” kavramlarının, bu ikisi ve tırnak içerisinde denklerinin hayatındaki karşılıkları da biz “normallerden” farklı.