Aldebaran
@beltegeuse.bsky.social
Ρέκτης λέξεων, συλλέκτης αστερόσκονης, ωτοακουστής ονείρων, ονειροπόλος, τυχαίος περιπατητής...
https://bsky.app/profile/did:plc:fouudhxiq7emtkmjsfzx5gpd/feed/aaapxxwzat24a
Wordsmith, stardust collector, dream listener, dreamer, random walker...
https://bsky.app/profile/did:plc:fouudhxiq7emtkmjsfzx5gpd/feed/aaapxxwzat24a
Wordsmith, stardust collector, dream listener, dreamer, random walker...
Ακίνητο. Σαν άγαλμα... Να ατενίζει τον δρόμο που δεν έχει πια παιδιά... Μονο εκκωφαντικό θόρυβο από εξατμίσεις κ κορναρίσματα κ μπινελικια... Πέθανε πριν γυρίσουμε τα 40. Καμιά φορά όταν περνώ από εκεί ριχνω φευγαλέο βλέμμα στην σαραβαλιασμένη πια άδεια καρέκλα... 3/3
November 10, 2025 at 3:50 PM
Ακίνητο. Σαν άγαλμα... Να ατενίζει τον δρόμο που δεν έχει πια παιδιά... Μονο εκκωφαντικό θόρυβο από εξατμίσεις κ κορναρίσματα κ μπινελικια... Πέθανε πριν γυρίσουμε τα 40. Καμιά φορά όταν περνώ από εκεί ριχνω φευγαλέο βλέμμα στην σαραβαλιασμένη πια άδεια καρέκλα... 3/3
Κ μεγάλωσε κ τα κάγκελα τον έφθαναν ως τη μέση. Πια δεν μιλούσε. Δεν έλπιζε... Μόνο κοίταζε με ένα θλιμμένο βλέμμα εμάς κάτω... Κάποιοι έκαναν ρούγα να τον κοροϊδεύουν. Μα αυτός δεν αντιδρούσε πια... Λίγο τα φάρμακα, λίγο, η παραίτηση. Τον ξαναείδα γέρο σ εκείνο το μπαλκόνι. 2/3
November 10, 2025 at 3:50 PM
Κ μεγάλωσε κ τα κάγκελα τον έφθαναν ως τη μέση. Πια δεν μιλούσε. Δεν έλπιζε... Μόνο κοίταζε με ένα θλιμμένο βλέμμα εμάς κάτω... Κάποιοι έκαναν ρούγα να τον κοροϊδεύουν. Μα αυτός δεν αντιδρούσε πια... Λίγο τα φάρμακα, λίγο, η παραίτηση. Τον ξαναείδα γέρο σ εκείνο το μπαλκόνι. 2/3
Με τούτα κ με κείνα, θυμήθηκα τον Τασούλη. Που δεν τον άφηναν ποτέ να κατεβεί στο δρόμο να παίξει μαζί μας. Κι εκείνος λαχταρούσε. Μόνιμα στο μπαλκόνι να μας κράζει με άναρθρες κραυγές. Κ τότε το έλεγαν Τρελάδικο. Κ μας μεγάλωναν να τον φοβόμαστε κ να μην τον πλησιάζουμε... 1/3
November 10, 2025 at 3:50 PM
Με τούτα κ με κείνα, θυμήθηκα τον Τασούλη. Που δεν τον άφηναν ποτέ να κατεβεί στο δρόμο να παίξει μαζί μας. Κι εκείνος λαχταρούσε. Μόνιμα στο μπαλκόνι να μας κράζει με άναρθρες κραυγές. Κ τότε το έλεγαν Τρελάδικο. Κ μας μεγάλωναν να τον φοβόμαστε κ να μην τον πλησιάζουμε... 1/3
Αχ, φίλοι μου, δεν ξέρετε, δεν ξέρετε
τί είναι η ζωή που κρατάτε στα χέρια σας.
Αφήνετε να σας γλιστρά, να σας γλιστρά
κι η νιότη είναι σκληρή, δεν έχει μεταμέλεια.
(Τ.Σ.ΈΛΙΟΤ).
τί είναι η ζωή που κρατάτε στα χέρια σας.
Αφήνετε να σας γλιστρά, να σας γλιστρά
κι η νιότη είναι σκληρή, δεν έχει μεταμέλεια.
(Τ.Σ.ΈΛΙΟΤ).
October 20, 2025 at 7:17 PM
Αχ, φίλοι μου, δεν ξέρετε, δεν ξέρετε
τί είναι η ζωή που κρατάτε στα χέρια σας.
Αφήνετε να σας γλιστρά, να σας γλιστρά
κι η νιότη είναι σκληρή, δεν έχει μεταμέλεια.
(Τ.Σ.ΈΛΙΟΤ).
τί είναι η ζωή που κρατάτε στα χέρια σας.
Αφήνετε να σας γλιστρά, να σας γλιστρά
κι η νιότη είναι σκληρή, δεν έχει μεταμέλεια.
(Τ.Σ.ΈΛΙΟΤ).
Έχω μια βάσιμη υποψία πως κάποτε, κάποια από αυτά θα αναστυλωθούν, θα ανακαινιστούν και θα κατοικηθούν από ανθρώπους που θα αξίζουν και που θα τα εκτιμήσουν.
October 15, 2025 at 7:09 PM
Έχω μια βάσιμη υποψία πως κάποτε, κάποια από αυτά θα αναστυλωθούν, θα ανακαινιστούν και θα κατοικηθούν από ανθρώπους που θα αξίζουν και που θα τα εκτιμήσουν.
- Δεν ξέρω τι να πω
- Δεν έχει σημασία. Θα είμαι πάντα ο πατέρας σου, οποτεδήποτε με χρειάζεσαι. Το ξέρεις καλά αυτό. Τώρα θα πρέπει να φύγεις. Η ζωή δεν είναι στάσιμη βλέπεις. Ο Θάνατος είναι.
- Ξέρεις
- Ξέρω... αλλά πρέπει να φύγεις τώρα. Έγνοιες για τους ζωντανούς μόνο. 3/3
- Δεν έχει σημασία. Θα είμαι πάντα ο πατέρας σου, οποτεδήποτε με χρειάζεσαι. Το ξέρεις καλά αυτό. Τώρα θα πρέπει να φύγεις. Η ζωή δεν είναι στάσιμη βλέπεις. Ο Θάνατος είναι.
- Ξέρεις
- Ξέρω... αλλά πρέπει να φύγεις τώρα. Έγνοιες για τους ζωντανούς μόνο. 3/3
October 8, 2025 at 5:58 PM
- Δεν ξέρω τι να πω
- Δεν έχει σημασία. Θα είμαι πάντα ο πατέρας σου, οποτεδήποτε με χρειάζεσαι. Το ξέρεις καλά αυτό. Τώρα θα πρέπει να φύγεις. Η ζωή δεν είναι στάσιμη βλέπεις. Ο Θάνατος είναι.
- Ξέρεις
- Ξέρω... αλλά πρέπει να φύγεις τώρα. Έγνοιες για τους ζωντανούς μόνο. 3/3
- Δεν έχει σημασία. Θα είμαι πάντα ο πατέρας σου, οποτεδήποτε με χρειάζεσαι. Το ξέρεις καλά αυτό. Τώρα θα πρέπει να φύγεις. Η ζωή δεν είναι στάσιμη βλέπεις. Ο Θάνατος είναι.
- Ξέρεις
- Ξέρω... αλλά πρέπει να φύγεις τώρα. Έγνοιες για τους ζωντανούς μόνο. 3/3
Δυστυχώς δεν προλάβαινα να σε επισκεφθώ συχνά, όταν ήσουν σπίτι σου.
- Δεν πειράζει. Μου αρκούσε που ήσουν εσύ καλά. Στο τέλος ξέρεις δεν με ενδιέφεραν πολλά. Οι φίλοι μου είχαν φύγει όλοι.Εσείς με ενδιαφέρατε. Και στενοχωριόμουν που δεν στεκόσουν μια στάλα. Για σένα. 2/3
- Δεν πειράζει. Μου αρκούσε που ήσουν εσύ καλά. Στο τέλος ξέρεις δεν με ενδιέφεραν πολλά. Οι φίλοι μου είχαν φύγει όλοι.Εσείς με ενδιαφέρατε. Και στενοχωριόμουν που δεν στεκόσουν μια στάλα. Για σένα. 2/3
October 8, 2025 at 5:58 PM
Δυστυχώς δεν προλάβαινα να σε επισκεφθώ συχνά, όταν ήσουν σπίτι σου.
- Δεν πειράζει. Μου αρκούσε που ήσουν εσύ καλά. Στο τέλος ξέρεις δεν με ενδιέφεραν πολλά. Οι φίλοι μου είχαν φύγει όλοι.Εσείς με ενδιαφέρατε. Και στενοχωριόμουν που δεν στεκόσουν μια στάλα. Για σένα. 2/3
- Δεν πειράζει. Μου αρκούσε που ήσουν εσύ καλά. Στο τέλος ξέρεις δεν με ενδιέφεραν πολλά. Οι φίλοι μου είχαν φύγει όλοι.Εσείς με ενδιαφέρατε. Και στενοχωριόμουν που δεν στεκόσουν μια στάλα. Για σένα. 2/3
Εχθές είδα στον ύπνο μου τον πατέρα μου... Καθόταν σε ένα καφενείο που ποτέ δεν σύχναζε. Μόνος.
- Δεν μπορεί να βρίσκεσαι εδώ!
- Γιατί όχι?
- Ήξερες ότι θα περάσω?
- Είμαι παντού όπου περνάς, μην το ξεχνάς.
- Ήρθες να δεις πως είμαι?
- Πάντα ξέρω πως είσαι.
- Να κάτσω? 1/3
- Δεν μπορεί να βρίσκεσαι εδώ!
- Γιατί όχι?
- Ήξερες ότι θα περάσω?
- Είμαι παντού όπου περνάς, μην το ξεχνάς.
- Ήρθες να δεις πως είμαι?
- Πάντα ξέρω πως είσαι.
- Να κάτσω? 1/3
October 8, 2025 at 5:58 PM
Εχθές είδα στον ύπνο μου τον πατέρα μου... Καθόταν σε ένα καφενείο που ποτέ δεν σύχναζε. Μόνος.
- Δεν μπορεί να βρίσκεσαι εδώ!
- Γιατί όχι?
- Ήξερες ότι θα περάσω?
- Είμαι παντού όπου περνάς, μην το ξεχνάς.
- Ήρθες να δεις πως είμαι?
- Πάντα ξέρω πως είσαι.
- Να κάτσω? 1/3
- Δεν μπορεί να βρίσκεσαι εδώ!
- Γιατί όχι?
- Ήξερες ότι θα περάσω?
- Είμαι παντού όπου περνάς, μην το ξεχνάς.
- Ήρθες να δεις πως είμαι?
- Πάντα ξέρω πως είσαι.
- Να κάτσω? 1/3
Δυο λόγια που δεν φώναξε καθώς αυτή έκλεινε την πόρτα πίσω της, τώρα κάθε μέρα τα επαναλαμβάνει σαν προσευχή. Τώρα τον πνίγουν. Δεν ήταν το ξεβόλεμά του τελικά. Μα ο σκληρός πάγος της μοναξιάς του. Ένας ολόκληρος κόσμος του που γκρεμίστηκε και που ούτε καν το φανταζόταν.
September 24, 2025 at 5:34 AM
Δυο λόγια που δεν φώναξε καθώς αυτή έκλεινε την πόρτα πίσω της, τώρα κάθε μέρα τα επαναλαμβάνει σαν προσευχή. Τώρα τον πνίγουν. Δεν ήταν το ξεβόλεμά του τελικά. Μα ο σκληρός πάγος της μοναξιάς του. Ένας ολόκληρος κόσμος του που γκρεμίστηκε και που ούτε καν το φανταζόταν.
Χαμένοι μες σε μια αλλόκοτη ομοιομορφία. Με κύκλους ζωής που ποτέ δεν κλείνουν. Ο θησαυρός της ζωής μας οι εκκρεμότητες που αφήσαμε ανοιχτές, θαρρείς ως γρίλιες να τρυπώνει η ελπίδα. Κι αγάπη? Αυτή έμεινε πίσω από τα κλειστά παράθυρα. Νομίσαμε ότι έτσι θα την προστατεύαμε.
September 19, 2025 at 4:29 AM
Χαμένοι μες σε μια αλλόκοτη ομοιομορφία. Με κύκλους ζωής που ποτέ δεν κλείνουν. Ο θησαυρός της ζωής μας οι εκκρεμότητες που αφήσαμε ανοιχτές, θαρρείς ως γρίλιες να τρυπώνει η ελπίδα. Κι αγάπη? Αυτή έμεινε πίσω από τα κλειστά παράθυρα. Νομίσαμε ότι έτσι θα την προστατεύαμε.
Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο.
September 15, 2025 at 7:26 PM
Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο.
Το παλιό και το νέο. Το παλιό αγωνιά, τρέμει για το νέο. Το νέο πάλι αγέρωχο αψηφά.
Χρόνια πολλά με υγεία σε όλους.
Σε εκείνους που αγωνιούν σε αίθουσες αναμονής, που απέλπιδοι διαβαίνουν θύρες χμθ, που ατενίζουν από εξώστες νοσοκομείων, ολόψυχα η ευχή να συναντήσουν το θαύμα
Χρόνια πολλά με υγεία σε όλους.
Σε εκείνους που αγωνιούν σε αίθουσες αναμονής, που απέλπιδοι διαβαίνουν θύρες χμθ, που ατενίζουν από εξώστες νοσοκομείων, ολόψυχα η ευχή να συναντήσουν το θαύμα
August 15, 2025 at 10:05 AM
Το παλιό και το νέο. Το παλιό αγωνιά, τρέμει για το νέο. Το νέο πάλι αγέρωχο αψηφά.
Χρόνια πολλά με υγεία σε όλους.
Σε εκείνους που αγωνιούν σε αίθουσες αναμονής, που απέλπιδοι διαβαίνουν θύρες χμθ, που ατενίζουν από εξώστες νοσοκομείων, ολόψυχα η ευχή να συναντήσουν το θαύμα
Χρόνια πολλά με υγεία σε όλους.
Σε εκείνους που αγωνιούν σε αίθουσες αναμονής, που απέλπιδοι διαβαίνουν θύρες χμθ, που ατενίζουν από εξώστες νοσοκομείων, ολόψυχα η ευχή να συναντήσουν το θαύμα
Η Φύση... Η Φύση δεν περιμένει εμάς για να αποθεωθεί... Το κάνει κάθε μέρα στο φως... Ένας χορός χρωμάτων. Με τον ήχο των τζιτζικιών... Με τους φτερωτούς φύλακες άγγελους, που επικονιάζουν τα δέντρα και τα φυτά... Με τα χρώματα, που αντανακλούν το ζωογόνο φως...
June 29, 2025 at 9:37 PM
Η Φύση... Η Φύση δεν περιμένει εμάς για να αποθεωθεί... Το κάνει κάθε μέρα στο φως... Ένας χορός χρωμάτων. Με τον ήχο των τζιτζικιών... Με τους φτερωτούς φύλακες άγγελους, που επικονιάζουν τα δέντρα και τα φυτά... Με τα χρώματα, που αντανακλούν το ζωογόνο φως...
-Για φαντάσου, ένας άγνωστος μας φωτογράφισε
-Τυχαία. Τον φάρο σκόπευε.
- Δεν έχει σημασία. Διέσωσε εμάς, την αγάπη μας. Αύριο εμείς δεν θα είμαστε εδώ, ίσως να μην είμαστε καν μαζί... Θα μείνει αυτή η αντίθεση όμως. Η σιλουέτα του φωτός από τον Φάρο και η σιλουέτα του έρωτα... Από εμάς τους δύο...
-Τυχαία. Τον φάρο σκόπευε.
- Δεν έχει σημασία. Διέσωσε εμάς, την αγάπη μας. Αύριο εμείς δεν θα είμαστε εδώ, ίσως να μην είμαστε καν μαζί... Θα μείνει αυτή η αντίθεση όμως. Η σιλουέτα του φωτός από τον Φάρο και η σιλουέτα του έρωτα... Από εμάς τους δύο...
June 29, 2025 at 9:29 PM
-Για φαντάσου, ένας άγνωστος μας φωτογράφισε
-Τυχαία. Τον φάρο σκόπευε.
- Δεν έχει σημασία. Διέσωσε εμάς, την αγάπη μας. Αύριο εμείς δεν θα είμαστε εδώ, ίσως να μην είμαστε καν μαζί... Θα μείνει αυτή η αντίθεση όμως. Η σιλουέτα του φωτός από τον Φάρο και η σιλουέτα του έρωτα... Από εμάς τους δύο...
-Τυχαία. Τον φάρο σκόπευε.
- Δεν έχει σημασία. Διέσωσε εμάς, την αγάπη μας. Αύριο εμείς δεν θα είμαστε εδώ, ίσως να μην είμαστε καν μαζί... Θα μείνει αυτή η αντίθεση όμως. Η σιλουέτα του φωτός από τον Φάρο και η σιλουέτα του έρωτα... Από εμάς τους δύο...
Σε σταθμούς παγώνει θαρρείς ο χρόνος,
με τις φευγαλέες σκιές σε άλλοτε γνώριμες γωνίες
Με τη σιωπή να ματώνει, σαν χαλασμένο ρολόι...
Και το ιδανικά επιθυμητό απροσδόκητο, πάντα κάπου αλλού αργεί και δεν φθάνει ποτέ στην, παγωμένη στο χρόνο θαρρείς, αποβάθρα...
με τις φευγαλέες σκιές σε άλλοτε γνώριμες γωνίες
Με τη σιωπή να ματώνει, σαν χαλασμένο ρολόι...
Και το ιδανικά επιθυμητό απροσδόκητο, πάντα κάπου αλλού αργεί και δεν φθάνει ποτέ στην, παγωμένη στο χρόνο θαρρείς, αποβάθρα...
May 18, 2025 at 6:20 PM
Σε σταθμούς παγώνει θαρρείς ο χρόνος,
με τις φευγαλέες σκιές σε άλλοτε γνώριμες γωνίες
Με τη σιωπή να ματώνει, σαν χαλασμένο ρολόι...
Και το ιδανικά επιθυμητό απροσδόκητο, πάντα κάπου αλλού αργεί και δεν φθάνει ποτέ στην, παγωμένη στο χρόνο θαρρείς, αποβάθρα...
με τις φευγαλέες σκιές σε άλλοτε γνώριμες γωνίες
Με τη σιωπή να ματώνει, σαν χαλασμένο ρολόι...
Και το ιδανικά επιθυμητό απροσδόκητο, πάντα κάπου αλλού αργεί και δεν φθάνει ποτέ στην, παγωμένη στο χρόνο θαρρείς, αποβάθρα...
Οι κρυμμένοι από το "success story" των τελευταίων 10ετιών. Οι περιφερόμενοι εργαζόμενοι στο άθλιο περιφ οδικό δίκτυο. Ο μισός μισθός στα καύσιμα. 1 αυτοκίνητο/5ετία. Ποιος νοιάζεται... Πέπη, Γιώργο, Χριστίνα, που συνταξιδέψαμε, και δεν φθάσατε ποτέ στα 40 ποιος σας θυμάται... Ποιος νοιάζεται...
May 18, 2025 at 6:29 AM
Οι κρυμμένοι από το "success story" των τελευταίων 10ετιών. Οι περιφερόμενοι εργαζόμενοι στο άθλιο περιφ οδικό δίκτυο. Ο μισός μισθός στα καύσιμα. 1 αυτοκίνητο/5ετία. Ποιος νοιάζεται... Πέπη, Γιώργο, Χριστίνα, που συνταξιδέψαμε, και δεν φθάσατε ποτέ στα 40 ποιος σας θυμάται... Ποιος νοιάζεται...
Ένα βράδυ θα τα χάσω όλα. Θα ξυπνήσω το άλλο πρωί προσποιούμενος ότι όλα είναι εντάξει. Θα υποκρίνομαι ότι είμαστε μαζί, ότι είσαι δίπλα μου, ότι όλα είναι καλά. Μα θα είμαι πλέον μόνος... Εφεξής, θα ζω σ έναν κόσμο, στον οποίο εσύ δεν θα είσαι μαζί μου...
May 17, 2025 at 4:55 PM
Ένα βράδυ θα τα χάσω όλα. Θα ξυπνήσω το άλλο πρωί προσποιούμενος ότι όλα είναι εντάξει. Θα υποκρίνομαι ότι είμαστε μαζί, ότι είσαι δίπλα μου, ότι όλα είναι καλά. Μα θα είμαι πλέον μόνος... Εφεξής, θα ζω σ έναν κόσμο, στον οποίο εσύ δεν θα είσαι μαζί μου...
Για να μ' αισθάνεσαι, λιγνεύω τα λόγια μου, όπως τα ίχνη των γλάρων στην άμμο...
May 5, 2025 at 6:29 AM
Για να μ' αισθάνεσαι, λιγνεύω τα λόγια μου, όπως τα ίχνη των γλάρων στην άμμο...
Προσδοκώ ανάσταση λαών...
April 19, 2025 at 6:01 AM
Προσδοκώ ανάσταση λαών...
Απελπισμένοι και σε απόγνωση από την ήττα τον καταδίδουν για να δείξουν ότι δεν είναι με τους επαναστάτες
- Να αυτός! Αυτός εκεί ο ψηλός! αυτός ήταν με τον Ιησού! Πιάστε τον!
- Τ λες ρε παραλυμένε? Τι δουλειά έχω εγώ μ αυτόν? Εγώ έχω έναν κουμπάρο στο Μαραθώνα. Άει πάγαινε μη σου ρίξω καμία!
- Να αυτός! Αυτός εκεί ο ψηλός! αυτός ήταν με τον Ιησού! Πιάστε τον!
- Τ λες ρε παραλυμένε? Τι δουλειά έχω εγώ μ αυτόν? Εγώ έχω έναν κουμπάρο στο Μαραθώνα. Άει πάγαινε μη σου ρίξω καμία!
April 18, 2025 at 8:00 PM
Απελπισμένοι και σε απόγνωση από την ήττα τον καταδίδουν για να δείξουν ότι δεν είναι με τους επαναστάτες
- Να αυτός! Αυτός εκεί ο ψηλός! αυτός ήταν με τον Ιησού! Πιάστε τον!
- Τ λες ρε παραλυμένε? Τι δουλειά έχω εγώ μ αυτόν? Εγώ έχω έναν κουμπάρο στο Μαραθώνα. Άει πάγαινε μη σου ρίξω καμία!
- Να αυτός! Αυτός εκεί ο ψηλός! αυτός ήταν με τον Ιησού! Πιάστε τον!
- Τ λες ρε παραλυμένε? Τι δουλειά έχω εγώ μ αυτόν? Εγώ έχω έναν κουμπάρο στο Μαραθώνα. Άει πάγαινε μη σου ρίξω καμία!
Κάπου περιμένει με δύο θέσεις κενές ο Παράδεισος που έφτιαξα για εμάς... Ας είναι.. Ας κάτσουν άλλοι... Αρκεί να μην μένουν οι θέσεις άδειες
April 12, 2025 at 7:46 PM
Κάπου περιμένει με δύο θέσεις κενές ο Παράδεισος που έφτιαξα για εμάς... Ας είναι.. Ας κάτσουν άλλοι... Αρκεί να μην μένουν οι θέσεις άδειες
Στα αποκαλυπτήρια του Μνημείου για την Κυριακή Γρίβα, που δολοφονήθηκε έξω από το αστυνομικό τμήμα Αγίων Αναργύρων, τα παιδιά του Μουσικού Σχολείου Ιλίου, με έκαναν να δακρύσω... Να είναι καλά! Υπάρχει ελπίδα...
April 6, 2025 at 10:16 AM
Στα αποκαλυπτήρια του Μνημείου για την Κυριακή Γρίβα, που δολοφονήθηκε έξω από το αστυνομικό τμήμα Αγίων Αναργύρων, τα παιδιά του Μουσικού Σχολείου Ιλίου, με έκαναν να δακρύσω... Να είναι καλά! Υπάρχει ελπίδα...
Στην πόλη όπου το φως λυγίζει σαν γέρικο γόνατο,
τα παράθυρα ανασαίνουν σκονισμένα όνειρα,
ενώ ο χρόνος στάζει απ’ τις ρωγμές της οροφής
Ενίοτε ως σιωπή με γεύση από τη χθεσινή βροχή.
Ο άνεμος φέρνει λέξεις που δεν ειπώθηκαν,
ανάλεκτα κομμάτια ονομάτων
ξεχασμένα σ’ εισιτήρια τρένου,
τα παράθυρα ανασαίνουν σκονισμένα όνειρα,
ενώ ο χρόνος στάζει απ’ τις ρωγμές της οροφής
Ενίοτε ως σιωπή με γεύση από τη χθεσινή βροχή.
Ο άνεμος φέρνει λέξεις που δεν ειπώθηκαν,
ανάλεκτα κομμάτια ονομάτων
ξεχασμένα σ’ εισιτήρια τρένου,
April 5, 2025 at 7:30 AM
Στην πόλη όπου το φως λυγίζει σαν γέρικο γόνατο,
τα παράθυρα ανασαίνουν σκονισμένα όνειρα,
ενώ ο χρόνος στάζει απ’ τις ρωγμές της οροφής
Ενίοτε ως σιωπή με γεύση από τη χθεσινή βροχή.
Ο άνεμος φέρνει λέξεις που δεν ειπώθηκαν,
ανάλεκτα κομμάτια ονομάτων
ξεχασμένα σ’ εισιτήρια τρένου,
τα παράθυρα ανασαίνουν σκονισμένα όνειρα,
ενώ ο χρόνος στάζει απ’ τις ρωγμές της οροφής
Ενίοτε ως σιωπή με γεύση από τη χθεσινή βροχή.
Ο άνεμος φέρνει λέξεις που δεν ειπώθηκαν,
ανάλεκτα κομμάτια ονομάτων
ξεχασμένα σ’ εισιτήρια τρένου,