“พอจะมี..แบบว่า…คอนแทคไว้ติดต่อมั้ยครับ ?”

“พอดีมีเรื่องจะปรึกษาหน่อย คุณน่าจะตอบมันได้..”

ก็นะ — เท่ซะขนาดนี้ แค่อยากทำความรู้จักดูแค่นั้นเอง

“ฮ่า ๆ ไม่หรอกครับ สบายมาก ! ไม่มีอะไรแปลกเลย”

ระหว่างที่พูดก็นึกย้อนกลับไป เป็นเขาหรือเจ้าเพื่อนกันแน่นะที่ลักพาตัวมากัน(…)

“โอ้ ได้เลยครับ เชิญเล–“

แต่ขณะที่กำลังจะยื่นส่งคืนกลับเห็นท่าทีของเพื่อนที่เหลวลงไป ถ่านหมด ?

ทันใดนั้นจึงชักมือกลับอัตโนมัติ ทำมืออีกข้างมาป้องตัวเพื่อนจิ๋วไว้

“อืม— จริงสิ ผมคงต้องขออะไรชดเชยนิดหน่อยเป็นค่าไถ่ตัวน้องชาย”

กระแอมเบา ๆ กลบเกลื่อน

เสียงดังมาจากเหนือหัวชวนให้เย็นสันหลังวาบราวกับโดนลอบดักฟังไม่รู้ตัว สัญชาตญาณอันตรายมันบ่งชี้

แต่เมื่อหันไปพบกับสตรีจากแหล่งที่มานั้น ท่าทีระมัดระวังตัวพลันอ่อนลงถนัดตา

ว้าว — เท่มาก

“รู้จัก..กันด้วย ?”

ถามเสียงอ่อน ทั้งที่พอก้มลงมองเพื่อนตัวจิ๋วในมือสลับกับพี่สาวตรงหน้าก็พอจะเข้าใจได้แล้ว รึเปล่านะ ?

“อ๋า งี้นี่เอง ฮ่า ๆ”

สะดุ้งเล็กน้อยยามที่ฝ่ามือถูกประทับลงบนไหล่แต่มิได้รังเกียจ

(//ป้าบ)

ปรบมือชื่นชมนักแสดงทั้งสองท่าน ก่อนจะยื่นนิ้วไปลูบหัวเจ้าไฟลิธที่ยอมทรงงานอย่างหนัก แล้วแบมือไปรับเพื่อนตัวเล็กมาแทน

"หรืออยากลองขี่อีกสักตัวมะ ?"

แกล้งทักให้ตัวอื่นตกใจเล่น (ถ้ามันฟังออก)

ยื่นดอกไม้ส่งไปให้เพื่อนตามคำขอ ที่จริงก็ดูไม่ออกหรอกว่าดอกไหนสวยที่สุด

"ว้าว เหมือนเป๊ะเลย"

ตอบเอาใจ ชอบใจ นั่งมองอย่างจดจ่อราวกับกำลังจะได้เห็นโชว์สุดพิเศษที่หาที่ไหนไม่ได้

ถึงพอเอาเข้าจริงแล้วได้เห็นหน้าตัวที่โดนขี่จะแอบรู้สึกสงสารหน่อยก็ตาม

"สุดยอด ๆ ! เพราะงั้นลงมาได้แล้วล่ะ ฉันกลัวจะเกิดคดีจริง ๆ แหะ"