دویست و شصت و سه هفته پیش پای یه پستی تو اینستاگرام یه سؤال پرسیدم، امروز جوابمو دادن. :))))))))))

این شکلیه 🥲

شمعدونی خیلی گل بامعرفتیه. به خدا خیلی با معرفته. دو ماه پیش این شاخه شمعدونیو دیدم افتاده بود رو زمین (از یه بوته‌ی بزرگی هرس کرده بودنش)، ورداشتم آوردم خونه کردمش تو خاک. به همین زودی جون گرفته تند تند داره گل میده. 🥹
خاکش تو سر هرچی گل پر توقع ننر نازنازی.

اینو ساخت:

این عکسو دادم به چت جپت گفتم از این استفاده کن و تبدیلم کن به کاراکتری در یه ویدیو گیم اکشن

لختم که فقط یه پارچه‌ای دور کمرش بسته و با چشمهای خیلی خیلی گشاد داره نعره میکشه. خیلی تصویر غریبی بود. یه چیزی تو این مایه‌ها، با اره برقی خونی:

مثلن این جورین اکثر پستهاش. عکسای بیخ‌دیواری رنگ و رو رفته‌ی قدیمی مال دهه‌ی شصت و هفتاد. رو فرش. کج و کوله. بی هیچ توضیحی.

تهچین درست کردم چل ستون چل پنجره. 🤌

داهات ما هم داره برف میاد 🥲🥹

یه چیز عجیب دیگه هم اینه که تو خواب هیچ نوشته‌ای رو نمیتونم بخونم. اینم نمیدونم فقط من اینجوریم یا بقیه هم همینن؟ اگه تو خواب بخوام متنی رو بخونم بی‌معنی میشه. شبیه این:

یه همچین چیزیو تصور کن، ولی عکس خودم.

این وضعیت بلوسکای منه: