"เข้าใจแล้วครับๆ"

เขาเบนสายตาไปทางอื่นพลางตอบรับไปที เหมือนไม่ใส่ใจนัก

ท่าทีนั้นอย่างกับจะบอกว่าถึงมีเรื่องนี้เกิดขึ้นอีก เขาก็ยังจะทำอยู่ดีนั่นแหละ

"แต่ฉันไม่รับปากนะว่าจะไม่ทำอีก" ยิ้มทะเล้นใส่

"หือ?"

สายตาไล่ต่ำไปยังแขนอีกฝ่าย

"ก็ไม่ปฏิเสธนะที่จะจับต่อ แต่ว่าอย่ารัดแน่นขนาดนี้นักสิ"

พูดทั้งรอยยิ้มตั้งใจเอ่ยแซว

"..."

เขาเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะถอนหายใจเสียงดัง

"..ขอแค่มิซุฮาระจังปลอดภัยก็พอแล้วล่ะ"

เขาหัวเราะเบาๆ เมื่อเธอเป็นฝ่ายยอมทำมันขึ้นมาจริงๆ

เจ้าตัวไม่ได้พูดอะไรปล่อยให้เธอจับแขนตนไว้จนมาถึงหน้าเกมเซนเตอร์

"เป็นไง? ฉันเป็นผู้ชายที่แสนดีใช่มั้ยล่ะ?" เอียงคอยิ้มๆ ถามอีกฝ่าย

"จะไปรู้ได้ไงเล่า..!"

อาคาเนะขึ้นเสียงเล็กน้อย คิ้วคู่นั้นขมวดเข้าหากันพร้อมกับเสียงหายใจจากหนักที่เริ่มผ่อนแรงลง

"เฮ้ออออ ออกแรงหนักๆ ตอนนี้แล้วร้อนชะมัด"

กลับมาโบกชายเสื้อยืดสีดำพัดโบกเอาลมเข้าภายในตัว

"ตั้งตารอได้เลย"

เขาทั้งยิ้มและขำในลำคอเมื่ออีกฝ่ายรู้ตัวเสียทีเรื่องที่เธอทำกับเขาอยู่

"แหม~ จะจับต่อก็ได้นะ แค่นี้ไม่สึกหรอก"

ว่าพร้อมยื่นแขนตัวเองไปทางมิซุฮาระ คำพูดคำจายียวนสมกับเป็นอาคาเนะตามเดิม

อาคาเนะหยุดเท้าลงพร้อมกลับหันไปมองยังด้านหลังเธอ ทั้งที่กำลังยืนเท้าเอวหอบหายใจหนักไม่ต่างจากเด็กสาวนัก

"แฮ่ก-"

เม็ดเหงื่อผุดขึ้นมาตามหน้าผากและขมับไหลลงผ่านข้างแก้มไป เขายกหลังมือขึ้นปาดออกง่ายๆ พลางหรี่ตามองไปยังข้างหลังของมิซุฮาระจังอีกครั้ง

แล้วค่อยกลับมาให้ความสนใจเธอต่อ

"ไง..."

น้ำเสียงทักทายยังติดเสียงหอบอยู่เล็กน้อย

"ไม่เยอะมาก ฉันมีชั้นวางของเล็กๆ ที่ติดกับผนังประมาณสามชั้นได้ ตอนนี้ยังไม่เต็มนะ..."

อาคาเนะละคำพูดทิ้งไว้เล็กน้อย

"ยังไม่เต็มชั้นสุดท้ายของชั้นวางน่ะ ฮ่าๆๆ"

"อืมมม พวกสัตว์ฉันไม่มั่นใจว่ามีอะไรบ้างืไว้จะถ่ายรูปส่งมาให้ดูแล้วกัน"

หันไปมองเจ้าของมือเล็กด้วยสีหน้าเป็นกังวลอยู่นิดหน่อย

"วิ่ง!"

เขาก่อนแค่นั้นก่อนจะเริ่มออกวิ่ง ไม่ปล่อยแม้กระทั่งมือนั้นไป แม้จะต้องปรับให้การวิ่งของตัวเองช้าลงก็ตาม

"เร็วเข้ามิซุ.." หันกลับไปตะโกนบอก

"แอบดีใจอยู่นะเนี่ย~ ฮ่าๆๆ"

อาคาเนะตอบรับด้วยประโยคเอ่ยดูไม่จริงจังและเสียงหัวเราะ

เจ้าตัวพานำเดินไปยังเกมเซ็นเตอร์ด้วยจังหวะการเดินที่ปรับให้เท่ากับอีกฝ่าย

"ฉันชอบโมเดลสัตว์"

อยู่ดีๆ ก็พูดเรื่องที่ตัวเองชอบขึ้นมา

"เพราะงั้นกาชาปองที่ฉันเก็บเลยมีแต่พวกสัตว์แหละ"

"ขอโทษนะครับ~"

เขาแหวกกลุ่มคนพวกนั้นเข้าไปก่อนจะเบิกตาโตมองคนที่เป็นจุดสนใจของคนกลุ่มนี้

"..." อาคาเนะรีบปรับสีหน้า ก่อนจะจับข้อมือเธอไว้ "ทำไมมาอยู่ที่นี่ล่ะ ฉันตามหาอยู่นะ"

เขาบีบมืออีกข้างของตนไว้ ในขณะที่ปลายเท้าหันไปยังกลุ่มคนเหล่านั้น

พลันภาพเหตุการณ์บางอย่างกลับผุดขึ้นมา ดวงตารีเรียวนั้นเบิกกว้างและลมหายใจที่หนักขึ้นเล็กน้อย มีจังหวะที่เกือบจะถอยหลังออกมา

แต่ท้ายที่สุด เขาก็เลือกจะทำมันอยู่ดี

(+)

อาคาเนะเดินเตร่ไปตามทางเดินอย่างไม่มีจุดหมาย ก่อนสายตาจะเหลือบไปเห็นกลุ่มคนน่ากลัวเข้า

พวกนักเลงไถเงินหรือเปล่านั่นน่ะ อย่าไปยุ่งจะดีกว่า แบบนั้นจะดีที่สุด..

เขาคิดแบบนั้นในหัวขึ้นมาขณะที่สายตาปราดมองแวบไปยังพวกนั้นก่อนจะเลื่อนกลับมายังทางตรงหน้า

'ใช่แล้ว นายแค่ต้องก้าวขาออกไป'

พยายามกล่อมตัวเองแต่ในขณะเดียวกันการก้าวเดินกลับเริ่มสั้นลงจากตอนแรก

(+)

(เค้าขอโทษที่ตอบช้านะคะ(ᐡㅠㅠᐡ)꜆꜄꜆)

พอได้ยินคำว่าไม่เป็นไรก็โล่งใจขึ้นมา

"โล่งอกไปที หลังจากนี้ต้องเดินระวังด้วยนะครับ"

ว่าจบก็ช่วยประคองคนในอ้อมแขนให้กลับมายืนทรงตัวดี ๆ เหมือนเดิม

เขาไม่ได้ชักแขนกลับซ้ำยังปล่อยให้เธอทำแบบนั้นไปด้วยขณะที่เขาเริ่มออกเดิน

มุมปากยังคงประดับรอยยิ้มอยู่เช่นเดิม

"ครั้งที่แล้ว ของที่ฉันให้ยังอยู่ใช่มั้ย?"

เอียงคอพร้อมกับถามเย้าอีกคนที่อยู่ข้างๆ

"เกม ไปเล่นเกมกัน"

อาคาเนะพูดถึงเกมเซ็นเตอร์ที่เขาและเธอเคยเจอกันที่นั่นครั้งแรก

"ไปหมุนกาชาปองกันดีกว่า"

ถูฝ่ามือตัวเองเข้าด้วยกันไปมา

อาคาเนะจ่ายเงินเรียบร้อย เด็กหนุ่มยิ้มกว้างเดินล้วงกระเป๋ามาตั้งแต่อยู่ในร้านจนมาถึงตัวเธอ

"พร้อมไปต่อหรือยัง?"

เลี่ยงพูดเรื่องเมื่อครู่ด้วย

เขาหัวเราะตามประโยคที่เธอเอ่ย ก่อนจะตัดสินใจจบเรื่องทั้งหมดนี้ลงด้วยการเลิกคิ้วขึ้นทั้งสองข้างแล้วเบนสายตาไปทางพนักงาน

"ครั้งนี้ฉันออกให้นะ"

พูดจบค่อยลุกขึ้นหยิบใบเสร็จไปจ่ายเงินที่เคาเตอร์ด้านหน้าแบบไม่บอกกล่าวกับอีกฝ่าย

มีเพียงแค่ใบหน้าที่หันไปยิ้มทะเล้นให้อีกฝ่ายแทน

เขาเงียบไปคล้ายกำลังนำเรื่องที่เธอว่ามาคิดตามไปด้วย

"แบบนั้นก็แย่สิ เดี๋ยวฉันก็หวั่นไหวเข้าซะหรอก"

ไม่มีทีท่าว่าจะยอมจบกับการหยอกอีกฝ่ายกลับ

"อยากไปกับฉันต่อเหรอ?"

เท้าคางเอียงคอมองคนถามด้วยรอยยิ้มซุกซน

"ติดใจขึ้นมาล่ะสิน้า~" เริ่มมีความกล้าจะเอ่ยหยอกอีกฝ่ายเพิ่มมากขึ้น

อาคาเนะพยักหน้าให้แล้วเดินแยกตัวออกไป ในลำคอยังคงฮัมเพลงมีความสุขไปด้วย

(จบ ✨)

"อ๋อ โทษที"

ผละมือออกเปลี่ยนไปจิ้มหน้าผากเธอแทน

"งั้นแฟนเก่าคนนี้ขอตัวลาไปก่อนแล้วกัน"